Lary

Lar familiaris (I wiek, N.M.A., Madryt)

Lary (łac. Lares, genii loci) – dusze zmarłych, czczone w Rzymie jako bóstwa opiekuńcze domu i szczęścia domowego, chroniące od nieszczęść. W kapliczkach umieszczano je jako figurki-laleczki. Modlono się do nich, składano ofiary. W wesela, urodziny lub gdy chłopiec w rodzinie zakładał bulę lub toga virilis, organizowano święto, podczas którego otwierano drzwi kapliczek i składano ofiary z ciasta, wina, kadzidła, zdobiono całość kwiatami. Przeciwne duszom dobrym były złe dusze (larvae).

Wyróżniano wiele rodzajów larów:

• Lares Familiares, duchy opiekujące się rodziną i domem, w wierzeniach starożytnych Rzymian były to dusze zmarłych przodków, sprawujące pieczę nad krewnymi. Wizerunki ich stały obok ogniska domowego w atrium, albo w osobnym pomieszczeniu zwanym Lararium. Na początku posiłku należało składać im ofiarę z jedzenia, a przy wyjeździe czy przyjeździe modlić się
• Lares Compitales i Lares Viales, opiekunowie dróg i ich rozstajów
• Lares Permarini, opiekunowie przed niebezpieczeństwem na morzu
• Lares Hostilii, broniący miasta od nieprzyjaciół
• Lares Rurales, opieka na polu
• Lares Militares, opieka w wojsku i w czasie podróży
• Lares Urbani, opieka nad państwem
• Lares Publici nad całym miastem

Larom budowano kapliczki (lararia) i składano ofiary w czasie uroczystości zwanych Laraliami.

Zobacz też

• penaty, many (mitologia)