Lewi Eszkol

Lewi Eszkol
Data i miejsce urodzenia	25 października 1895 Oratów
Data śmierci	26 lutego 1969
Premier Izraela
Okres	od 26 czerwca 1963 do 26 lutego 1969
Przynależność polityczna	Mapai, Partia Pracy
Poprzednik	Dawid Ben Gurion
Następca	Golda Meir

Lewi Eszkol hebr. לוי אשכול; właśc. Lewi Skolnik (ur. 25 października 1895 w Oratowie pod Kijowem, zm. 26 lutego 1969 w Jerozolimie) – premier Izraela.

W wieku 16 lat przystąpił do syjonistycznej grupy Tzeirei Tzion. Otrzymał tradycyjne żydowskie wykształcenie na wyższej uczelni w Wilnie. W 1913 wyemigrował do Palestyny, będącej wówczas częścią Imperium Osmańskiego.

Podczas I wojny światowej jako ochotnik zaciągnął się do brytyjskiej armii i służył w Żydowskim Legionie. Po wojnie przyłączył się do grupy, która założyła kibuc Degania Bet. W 1921 roku był jednym z założycieli Powszechnej Organizacji Robotników Żydowskich w Ziemi Izraela (Histadrut).

W 1937 roku odegrał centralną rolę w założeniu Kompanii Wodnej Mekorot. Zajmował ważne stanowisko w żydowskiej podziemnej organizacji wojskowej Haganah i brał udział w walkach wojny o niepodległość.

W 1948 roku został szefem Światowej Organizacji Syjonistycznej. W latach 1950-1951 zajmował kierownicze stanowisko w Ministerstwie Obrony. Aktywnie działał na rzecz stworzenia izraelskiego przemysłu obronnego.

W 1951 został wybrany do izraelskiego parlamentu Knesetu z ramienia Partii Pracy. Został ministrem rolnictwa i przemysłu. Współpracował z Agencją Żydowską, pozyskując środki dla rozwoju państwa Izrael. Po kampanii synajskiej (1956 r.) został ministrem finansów.

26 czerwca 1963 roku objął obowiązki premiera rządu izraelskiego i jednocześnie ministra obrony.

W 1964 roku odbył pierwszą państwową wizytę premiera Izraela w Stanach Zjednoczonych. Doprowadził do zbliżenia pomiędzy oboma państwami i ułatwił podpisanie licznych umów gospodarczych.

Za jego kadencji w Izraelu w 1964 zbudowano narodowy system nawadniający połacie kraju wodami z Jeziora Tyberiadzkiego.

Nawiązał stosunki dyplomatyczne z Niemcami w 1965 i więzy kulturalne z ZSRR. W 1966 roku odwiedził sześć afrykańskich państw.

W 1967 roku przeprowadził wojnę sześciodniową z krajami arabskimi. Dzięki sprawnym manewrom taktycznym w ciągu zaledwie sześciu dni izraelska armia zajęła Judeę, Samarię, Gazę, Wzgórza Golan oraz zajęła jordańską dotychczas część Jerozolimy.

Zmarł na atak serca 26 lutego 1969 roku.

Zobacz też

• Światowa Organizacja Syjonistyczna
• ustrój polityczny Izraela

Bibliografia

• Lewi Eszkol – profil na stronie Knesetu (ang.)