Michał (Jermakow)

Michał

Wasilij Jermakow
Metropolita kijowski i egzarcha Ukrainy
Kraj działania	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	12 sierpnia 1862 Petersburg
Data i miejsce śmierci	30 marca 1929 Kijów
Miejsce pochówku	Sobór Mądrości Bożej w Kijowie
Metropolita kijowski i egzarcha Ukrainy
Okres sprawowania	1924–1929
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia kijowska
Śluby zakonne	19 czerwca 1887
Prezbiterat	29 czerwca 1887
Chirotonia biskupia	31 stycznia 1899

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	31 stycznia 1899
Konsekrator	Joannicjusz (Rudniew)
Współkonsekratorzy	Antoni (Wadkowski), Włodzimierz (Bogojawleński), Teognost (Lebiediew), Dymitr (Sambikin), Guriasz (Burtasowski), Nikanor (Kamienski), Mikołaj (Ziorow), Jan (Kratirow)
Konsekrowani biskupi Loliusz (Jurjewski) 1921 Makary (Karmazin) 1923
Współkonsekrowani biskupi Serafin (Ostroumow) 3 kwietnia 1916 Jerzy (Dielijew) 26 grudnia 1921

Michał, imię świeckie Wasilij Fiodorowicz Jermakow (ur. 31 lipca^?/12 sierpnia 1862 w Petersburgu, zm. 30 marca 1929 w Kijowie) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Ukończył seminarium duchowne w Kijowie, po czym w 1887 uzyskał tytuł kandydata nauk teologicznych w Kijowskiej Akademii Duchownej. 19 czerwca 1887 złożył wieczyste śluby mnisze, zaś 29 czerwca tego samego roku został wyświęcony na hieromnicha i zatrudniony jako wykładowca w seminarium duchownym, którego był absolwentem. Od 1888 do 1890 był inspektorem seminarium duchownego w Orle. Od 1890 do 1891 był p.o. inspektora Petersburskiej Akademii Duchownej, zaś od roku następnego był na stałe zatrudniony na tym stanowisku. Otrzymał również godność archimandryty. Od 1893 był rektorem seminarium duchownego w Mohylewie, następnie zaś w Krzemieńcu.

31 stycznia 1899 miała miejsce jego chirotonia na biskupa nowogrodzko-siewierskiego, wikariusza eparchii czernihowskiej, w której wzięli udział jako konsekratorzy metropolita kijowski i halicki Joannicjusz, metropolita petersburski i ładoski Antoni, metropolita moskiewski i kołomieński Włodzimierz, arcybiskup nowogrodzki i staroruski Teognost, arcybiskup twerski i kaszyński Dymitr, biskup samarski Guriasz, biskup orłowski i siewski Nikanor, biskup taurydzki i symferopolski Mikołaj oraz biskup saratowski i carycyński Jan. Od 20 października 1899 był biskupem kowieńskim, wikariuszem eparchii wileńskiej i litewskiej. W 1903 objął katedrę omską i siemipałatyńską, zaś w 1905 został przeniesiony na katedrę grodzieńską i brzeską. W 1912 otrzymał godność arcybiskupią. Działał w rosyjskim ruchu nacjonalistycznym i monarchistycznym. W 1915 opuścił Grodno, udając się na bieżeństwo do Moskwy.

Uczestniczył w Soborze Lokalnym Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Od 1921 tymczasowo zarządzał eparchią kijowską. W 1924 locum tenens Patriarchatu Moskiewskiego metropolita Piotr nadał mu godność metropolity kijowskiego i egzarchy Ukrainy, jak również wyznaczył go na drugiego z trzech kandydatów do objęcia zadań locum tenens Patriarchatu na wypadek swojego aresztowania. W roku następnym metropolita Michał został aresztowany i osadzony w więzieniu, następnie zaś skazany na zesłanie do Turkiestanu. W 1927 wrócił na Ukrainę i ponownie podjął zarząd eparchii kijowskiej. Zmarł w 1929.

Bibliografia

• Biogram w bazie prawosławia rosyjskiego