Mikołajów (rejon stryjski)
49°31′N 23°58′E/49,516667 23,966667
.jpg) Kościół katolicki w Mikołajowie (XVII w.) | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Hromada | |||||
| Data założenia |
1570[1] | ||||
| Prawa miejskie |
1578; | ||||
| Powierzchnia |
5,3[2] km² | ||||
| Populacja (2022) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
| Kod pocztowy |
81600 - 81604 | ||||
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
| 49°31′N 23°58′E/49,516667 23,966667
| |||||
| Strona internetowa | |||||
.svg)
Mikołajów (ukr. Миколаїв, Mykołajiw) – miasto na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie stryjskim, siedziba hromady. 14,4 tys. mieszkańców (według stanu na 1 stycznia 2022)[4], przemysł materiałów budowlanych, mleczarski.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Miasto założono w 1570[1]. Prawa miejskie od roku 1578 (ponownie od 1940)[1]. Było własnością Mikołaja Tarły – chorążego przemyskiego, dworzanina i sekretarza królewskiego, który dokonał lokacji miasta na prawie magdeburskim. W okresie międzywojennym miasto znajdowało się w powiecie żydaczowskim (województwo stanisławowskie) w Polsce.
W 1931 r. miasto liczyło 632 budynków (zagród) i 3625 mieszkańców.
Podczas okupacji hitlerowskiej, w 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 600 osób. 5 września 1942 roku Niemcy ostatecznie zlikwidowali getto. Żydów wywieziono do obozu zagłady w Bełżcu, obozów pracy w Karpatach a zabito wielu na miejscu[5]. W latach 1943–1944 z rąk nacjonalistów ukraińskich z UPA śmierć poniosło 18 Polaków, w tym Kazimierz Podgórski ps. „Zych”, dowódca plutonu Armii Krajowej[6][niewiarygodne źródło?].
Kościół parafialny w Mikołajowie
[edytuj | edytuj kod]Wzniesiony w latach 1633-34 z fundacji starosty drohowyskiego Mikołaja Ostroroga, w miejsce kościoła ufundowanego przez Jerzego Mniszcha i zburzonego przez Tatarów w 1620 r. Murowany, jednonawowy, tynkowany, konsekrowany w 1636 r. Wewnątrz znajdował się łaskami słynący obraz Matki Bożej, ufundowany przez Marię Eleonorę z Kunickich Rzewuską. W latach 70. XIX wieku na fasadzie kościoła zainstalowano duży zegar. Po II wojnie światowej świątynia zamieniona była w salę gimnastyczną, a następnie w płac ślubów. W 1990 r. została odzyskana przez wiernych. Parafię obsługują księża diecezjalni, dojeżdżający z Medenic[7][8].
Honorowi obywatele, urodzeni
[edytuj | edytuj kod]- Ulana Krawczenko – urodzona w Mikołajowie
- Walery Łoziński – urodził się w 1837, polski pisarz romantyczny i publicysta.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d А. Івченко: Міста України. Київ: 1999, s. 98. ISBN 966-7085-56-2.
- ↑ А. Івченко: Міста України. Київ: 1999, s. 65. ISBN 966-7085-56-2.
- ↑ http://db.ukrcensus.gov.ua/PXWEB2007/ukr/publ_new1/2022/zb_Сhuselnist.pdf
- ↑ http://db.ukrcensus.gov.ua/PXWEB2007/ukr/publ_new1/2022/zb_Сhuselnist.pdf
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part A, s. 805.
- ↑ Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w Województwie Stanisławowskim 1939–1946, Wrocław: ALTA 2, 2008, s. 280-282, ISBN 978-83-85865-13-1, OCLC 261139661.
- ↑ Maria Taszycka, Mikołajów, „Cracovia Leopolis”, 3 (46) 2006, s. 39, ISSN 1234-8600.
- ↑ MKOŁAJÓW. Kościół p.w. św. Mikołaja (162? - 163?). Lwowski obw., Stryjski r-n (Mikołajowski r-n) | Kościoły i kaplice Ukrainy [online], rkc.in.ua [dostęp 2023-03-03].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Mikołajów 3.), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 403.
