Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (PRL)
Ministerstwo Spraw Wewnętrznych – struktura administracji państwowej PRL, która w latach 1954–1990 nadzorowała organy administracyjno-porządkowe oraz kontrolowała działalność organów bezpieczeństwa państwa (od 1956).
W wyniku likwidacji Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w 1954, zostały powołane dwie odrębne struktury, Komitet do spraw Bezpieczeństwa Publicznego oraz Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. Już dwa lata później, czyli w 1956, dokonano następnych zmian (między innymi) Ustawą z dnia 13 listopada 1956 został rozwiązany Komitet do spraw Bezpieczeństwa Publicznego, a kompetencje dotychczas mu podległe – walka ze szpiegostwem, dywersją, terrorem, oraz inne wrogie działania skierowane przeciwko PRL, przeszły w zakres działań Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.
Nowy resort i zmiany w strukturze MSW w 1956 r.
[edytuj | edytuj kod]Po likwidacji Komitetu ds.BP ówczesny minister SW Władysław Wicha wydał pisemny rozkaz nr 31/56 z dnia 28 listopada 1956 r. (MSW AB- 2335/56) do pracowników MSW i byłych funkcjonariuszy zlikwidowanego Komitetu do Spraw Bezpieczeństwa Publicznego, którzy weszli w skład Resortu Spraw Wewnętrznych –
Na podstawie Ustawy z dnia 13 XI b.r. ulega rozwiązaniu z dniem dzisiejszym Komitet do Spraw Bezpieczeństwa Publicznego.
Kompetencje organów bezpieczeństwa ograniczone do zadań walki ze szpiegostwem, dywersją, terrorem i inną wrogą działalnością skierowaną przeciw Polsce Ludowej, przechodzą do zakresu działania Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. (...….)
Równocześnie musi być nadal twórczo rozwijany wieloletni dorobek organów bezpieczeństwa w doskonaleniu umiejętności i środków walki z wrogiem. (..…)Dla stworzenia warunków, aby organa MSW mogły służyć wiernie polskim masom pracującym i skutecznie ochraniać nasze państwo ludowe przed wrogą działalnością międzynarodowej i rodzimej reakcji, koniecznym jest aby szeregi Służby Bezpieczeństwa składały się z pracowników ideowo zahartowanych i dojrzałych politycznie, o dużym doświadczeniu życiowym i głębokim szacunku dla ludzi pracy. (...)
Witam was serdecznie w szeregach funkcjonariuszy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.
Dawaliście nieraz dowody oddania sprawie socjalizmu i ofiarności w walce z wrogami władzy ludowej, naszego państwa i narodu. (...)Walczcie skutecznie ze szpiegami, dywersantami, terrorystami i innymi wrogami Polski Ludowej.
Zespolenie organów powołanych do walki z przestępczością, a więc Służby Bezpieczeństwa, Milicji Obywatelskiej, Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Wojsk Ochrony Pogranicza w szeregach funkcjonariuszy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych stwarza warunki zapewnienia lepszego bezpieczeństwa, spokoju i porządku w naszym kraju[1].
W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 13 listopada 1956, ustalono następujące jednostki organizacyjne MSW –
- Komenda Główna Milicji Obywatelskiej
- Komenda Główna Straży Pożarnych
- Komenda Główna Terenowej Obrony Przeciwlotniczej
- Główny Zarząd Geodezji i Kartografii
- Centralny Zarząd Służby Zdrowia
- Dowództwo Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego
- Dowództwo Wojsk Ochrony Pogranicza
- Zarząd Informacji Wojsk Wewnętrznych
- Jednostki związane ze Służbą Bezpieczeństwa
- Gabinet Ministra
- Główny Inspektorat
- Departament I (ds. wywiadu)
- Departament II (ds. kontrwywiadu)
- Departament III (do spraw walki z działalnością antypaństwową w kraju)
- Departament IV (organizacje religijne i mniejszości narodowe) (powołany 9 czerwca 1962).
- Departament V (przemysł, Solidarność w zakładach pracy) [powołany w 1979 jako III „A”]
- Departament VI (rolnictwo, gospodarka żywnościowa) [powołany 30 listopada 1984 r]
- Departament Społeczno-Administracyjny
- Departament Wojskowy
- Biuro Nadzoru nad Orzecznictwem Karno-Administracyjnym
- Biuro Paszportów Zagranicznych
- Biuro Ochrony Rządu
- Biuro T (Techniki Operacyjnej)
- Biuro Ewidencji Operacyjnej
- Biuro A (szyfrów)
- Biuro B (obserwacji zewnętrznej)
- Biuro W (perlustracji i korespondencji)
- Biuro Śledcze MSW
- Biuro Rejestracji Cudzoziemców
- Departament Kadr i Szkolenia
- Główny Inspektorat Ochrony Przemysłu
- Samodzielny Wydział Organizacji
- Jednostki usługowe
- Departament Finansowy
- Departament Inwestycji
- Zarząd Zaopatrzenia
- Zarząd Transportowy
- Zarząd Łączności
- Zarząd Uzbrojenia
- Zarząd Organizacyjno-Wojskowy
- Zarząd Spraw Socjalnych i Kultury
- Centralne Archiwum Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
- Główny Inspektorat Ochrony Przemysłu
- Zarząd Administracyjno-Gospodarczy
- Biuro Głównego Komitetu Przeciwpowodziowego
- Wydział II (ds. kontrwywiadu)
- Wydział III (ds. działalności antypaństwowej w kraju)
- Wydział (Samodzielna sekcja) Ewidencji Operacyjnej
- Wydział (Samodzielna sekcja) (T) Techniki Operacyjnej
- Wydział (Samodzielna sekcja) (B) Obserwacji
- Wydział (Samodzielna sekcja) Śledczy
- Samodzielna Sekcja W (perlustracji i korespondencji)
- Samodzielna Sekcja A (szyfrów)
Stanowiska służbowe i stopnie
[edytuj | edytuj kod]W ministerstwie SW do 1990 roku obowiązywały następujące stanowiska służbowe i przyporządkowane stopnie im stopnie[2].
Stanowiska służbowe | Przyporządkowane stopnie |
---|---|
minister | generał dywizji – generał broni |
wiceminister | generał dywizji |
szef służby | generał dywizji |
zastępca szefa służby | generał brygady |
dyrektor departamentu | pułkownik / generał brygady |
zastępca dyrektora departamentu | pułkownik |
naczelnik wydziału | pułkownik |
zastępca naczelnika wydziału | podpułkownik |
starszy inspektor | major / podpułkownik |
inspektor | kapitan / major |
młodszy inspektor | podporucznik / kapitan |
Szefowie służb MSW na 25 maja 1982
[edytuj | edytuj kod]- Minister – gen. dyw. Czesław Kiszczak
- I Zastępca Ministra Podsekretarz Stanu – gen. dyw. Bogusław Stachura
- Szef Służby Bezpieczeństwa, Podsekretarz Stanu – gen. bryg. Władysław Ciastoń
- Szef Służby Wywiadu i Kontrwywiadu podsekretarz stanu – gen. bryg. Władysław Pożoga
- Szef Służby Zabezpieczenia Materiałów podsekretarz stanu – gen. bryg. Stanisław Zaczkowski
- Komendant Główny Milicji Obywatelskiej – gen. bryg. Józef Beim
- Szef Wojsk MSW Dyrektor Generalny – gen. bryg. Lucjan Czubiński
- Szef Służby Kadr i Doskonalenia Zawodowego Dyrektor Generalny – gen. bryg. B. Jedynak
- Szef Służby Zabezpieczenia Operacyjnego Dyrektor Generalny – gen. bryg. K. Straszewski
- Szef Służby Polityczno-Wychowawczej Dyrektor generalny – gen. bryg. E. Tarała
Schemat organizacyjny MSW w dniu 15 lutego 1990
[edytuj | edytuj kod]- Minister Spraw Wewnętrznych
- Polityczny Komitet Doradczy Ministra Spraw Wewnętrznych
- Sekretariat Polityczny Komitetu Doradczego Ministra SW
- Komitet Koordynacyjny Rady Ministrów ds. przestrzegania prawa
- I Zastępca Ministra SW
- Zespół Doradców
- Podsekretarz Stanu
- Gabinet Ministra
- GIM
- Departament Finansów
- Nieetatowy Zespół Doradców ds. Reformy Systemu Bezpieczeństwa Państwa
- Szef Służby Wywiadu i Kontrwywiadu
- Departament Wywiadu
- Departament Kontrwywiadu
- Biuro Szyfrów
- Wojska Ochrony Pogranicza
- Szef Służby Bezpieczeństwa
- Departament Ochrony Konstytucyjnego Porządku Państwa
- Departament Ochrony Gospodarki
- Departament Studiów i Analiz
- Biuro Śledcze
- Biuro Ochrony Rządu
- Nadwiślańskie Jednostki Wojskowe Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
- Zarząd WSW Jednostek Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
- Departament Społeczno-Administracyjny
- Biuro Prawne
- Zarząd I MOB
- Rzecznik Prasowy
- Wydział Prasowy
- Szef Służby Milicji Obywatelskiej
- Departament Prewencji i Porządku Publicznego
- Departament Kryminalny
- Biuro Informacji i Planowania Działalności MO
- Biuro Ruchu Drogowego
- Biuro Dochodzeniowe-Śledcze
- Instytut Kryminalistyki
- Przejściowe Biuro Paszportów
- Szef Służby Kadr i Szkolenia Wychowawczego
- Departament Kadr
- Departament Szkolenia I Wychowania
- Rada ds. Wychowania Fizycznego i Sportu
- Redakcja W Służbie Narodu
- Akademia Spraw Wewnętrznych
- Ośrodek Doskonalenia Kadr Kierowniczych MSW w Łodzi, Ośrodku Nauczania Języków Obcych MSW w Sosnowcu-Klimontowie (wcześniej w Kiekrzu) i inne ośrodki szkolenia.
- Szef Służby Zabezpieczenia Operacyjnego
- Departament Techniki
- Biuro B – Obserwacji
- Zarząd Łączności Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
- Biuro C – Centralne Archiwum
- Departament PESEL
- Rada Naukowo Techniczna
- Szef Służby Zabezpieczenia Materiałowego
- Departament Gospodarki Materiałowo Technicznej
- Departament Inwestycji
- Departament Zdrowia i Spraw Socjalnych
- Zarząd Administracyjno-Gospodarczy
- Komenda Główna Straży Pożarnych
Stan osobowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych PRL
[edytuj | edytuj kod]Dane pochodzą z lat 1980–1990.
- Służba Bezpieczeństwa (SB) – 24 390
- Milicja Obywatelska (MO) – 62 276
- Zmotoryzowane Odwody Milicji Obywatelskiej (ZOMO) – 12 566
- Jednostki administracyjno-gospodarcze – 20 673
- Szkoły resortu (MSW), kadra + słuchacze – 4594
Ministrowie bezpieczeństwa publicznego
[edytuj | edytuj kod]- Stanisław Radkiewicz (ur. 1903, zm. 1987), (PPR) od 21 lipca 1944 do 7 grudnia 1954 kierownik resortu PKWN, od 31 grudnia 1944 minister
Ministrowie spraw wewnętrznych PRL
[edytuj | edytuj kod]- Władysław Wicha (ur. 1904, zm. 1984), (PZPR) od 7 grudnia 1954 do 12 grudnia 1964
- Mieczysław Moczar (ur. 1913, zm. 1986), (PZPR) od 12 grudnia 1964 do 15 lipca 1968
- Kazimierz Świtała (ur. 1923, zm. 2011), (PZPR) od 15 lipca 1968 do 13 lutego 1971
- Franciszek Szlachcic (ur. 1920, zm. 1990), (PZPR) od 13 lutego 1971 do 22 grudnia 1971
- Wiesław Ociepka (ur. 1922, zm. 1973), (PZPR) od 22 grudnia 1971 do 28 lutego 1973
- Stanisław Kowalczyk (ur. 1924, zm. 1998), (PZPR) od 22 marca 1973 do 8 października 1980
- Mirosław Milewski (ur. 1928, zm. 2008), (PZPR) od 8 października 1980 do 31 lipca 1981
- Czesław Kiszczak (ur. 1925, zm. 2015), (PZPR) od 31 lipca 1981 do 31 grudnia 1989
Galeria pieczęci
[edytuj | edytuj kod]-
Pieczęć: Minister Spraw Wewnętrznych
-
Pieczęć: Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, Centrum Wyszkolenia
-
Pieczęć: MSW, Departament Szkolenia i Doskonalenia Zawodowego
-
Pieczęć: Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, Biuro paszportów
-
Pieczęć: Ministerstwo Spraw Wewnętrznych
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Całość tego dokumentu można zobaczyć w: Henryk Piecuch Akcje specjalne: od Bieruta do Ochaba, „Tajna Historia Polski” Agencja Wydawnicza CB Warszawa 1996, strony 468-469. ISBN 83-86245-10-7.
- ↑ Jan Larecki Wielki leksykon Służb specjalnych świata st 373, Książka i wiedza 2007 ISBN 978-83-05-13484-2.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Henryk Piecuch – Akcje Specjalne: Od Bieruta do Ochaba, Agencja Wydawnicza CB Warszawa 1996
- Henryk Dominiczak – Organy bezpieczeństwa PRL 1944-1990. Rozwój i działalność w świetle dokumentów MSW, Warszawa 1997
- Filip Musiał – Podręcznik bezpieki, IPN Kraków 2007
- Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza, tom I, 1944-1956. Krzysztof Szwagrzyk (red.). Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2005. ISBN 83-89078-94-5. [dostęp 2015-10-17].
- Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza, t. 2, 1956–1975, red. P. Piotrowski, IPN Warszawa 2006
- Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza, t. 3, 1975–1990, red. P. Piotrowski, IPN Warszawa 2008
- Instrukcje pracy operacyjnej aparatu bezpieczeństwa (1945–1989), red. T. Ruzikowski, IPN Warszawa 2004
- Aparat bezpieczeństwa w latach 1944–1956. Taktyka, strategia, metody, cz. I: Lata 1945–1947, oprac. A. Paczkowski, Warszawa 1994
- Aparat bezpieczeństwa w latach 1944–1956. Taktyka, strategia, metody, cz. II: Lata 1948–1949, oprac. A. Paczkowski, Warszawa 1996
- Aparat bezpieczeństwa w Polsce w latach 1950–1952. Taktyka, strategia, metody, oprac. A. Dudek, A. Paczkowski, Warszawa 2000
- Aparat bezpieczeństwa w Polsce w latach 1953–1954. Taktyka, strategia, metody, oprac. G. Majchrzak, A. Paczkowski, Warszawa 2004