
Mosty Mieszczańskie
| ||
![]() Widok z zachodu; na pierwszym planie most stary | ||
Państwo | ![]() | |
Miejscowość | Wrocław | |
most stary | ||
Poprzednie nazwy | Wilhelmsbrücke | |
Przeszkoda | Odra Północna | |
Długość | 97,60 m | |
Szerokość: • całkowita |
13,87 m | |
Liczba torów tramwajowych | 1 (+1 "ślepy") | |
Liczba przęseł | 2 | |
Rozpiętość przęseł | 2×62 m | |
Data budowy | 1876 | |
most nowy | ||
Przeszkoda | Odra Północna | |
Liczba torów tramwajowych | 2 | |
Dopuszczalna masa pojazdu | 30 t | |
Liczba przęseł | 2 | |
Rozpiętość przęseł | 2×65 m | |
Data budowy | 1997 | |
Położenie na mapie Wrocławia ![]() | ||
Położenie na mapie Polski ![]() | ||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego ![]() | ||
![]() |
Mosty Mieszczańskie – zespół dwóch położonych obok siebie mostów, przerzuconych we Wrocławiu nad Odrą, jednym z jej ramion, tzw. Odrą Północną, pomiędzy Kępą Mieszczańską a prawym (na tym odcinku – wschodnim) brzegiem rzeki. Oba są dwuprzęsłowe, tramwajowo-drogowe i umieszczone prawie równolegle do siebie.
Starszy, z roku 1876, ma ażurową konstrukcję kratownicową z górnym pasem o kształcie zbliżonym do parabolicznego, stalową, nitowaną. Nazwany był na cześć niemieckiego cesarza Wilhelma – Wilhelmsbrücke. Przęsła tego mostu mają długość 62 m każde, szerokość mostu wynosi 13,87 m. Obecnie prawie całkowicie wyłączony z użytku, służy jedynie jako przelotowa bocznica dla oczekującego na wezwanie tramwaju rezerwowego, a także jako trasa spacerowa piesza i rowerowa. Jako zabytek inżynieryjny objęty jest ochroną prawną.
W roku 1997 oddano do użytku nowy Most Mieszczański: prowadzą przezeń po trzy pasy ruchu samochodowego w obu kierunkach i (pośrodku) podwójne torowisko tramwajowe oraz na obu krawędziach chodniki. Konstrukcyjnie każdy pas jezdni oraz dwukierunkowe torowisko stanowią trzy oddzielne budowle wsparte na wspólnym środkowym filarze. Długość każdego z przęseł tego mostu wynosi 65 metrów. Wraz z również nowo wybudowanym Mostem Dmowskiego prowadzącym w kierunku ulicy Długiej przejął część ruchu tranzytowego w kierunku Leśnicy, Środy Śląskiej i dalej, do Legnicy lub Lubina.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Maciej Łagiewski, Mosty Wrocławia. Wydawnictwo Ossolineum, str. 61, 1989 ISBN 83-04-02937-5.