Osełedec
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
 |
Ten artykuł od 2019-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Kozacki bandurzysta z osełedcem
Osełedec albo czupryna (ukr. оселедець lub чуприна) – czub, wąski kosmyk włosów na czubku ogolonej głowy, spleciony w warkocz lub rozpuszczony, noszony przez Kozaków zaporoskich, szczególnie w XVII wieku.
W czasach wczesnej Rusi był oznaką szlachetnego urodzenia[1]. Później kozacki osełedec był fryzurą analogiczną do podgolonego czuba polskich szlachciców w XVI–XVII w.
Rosyjska nazwa osełedca хохо́л (chachoł), stała się potocznym, zwykle negatywnie nacechowanym, określeniem Ukraińców (chachły) używanym przez Rosjan, a także Białorusinów. Stąd też zapewne pochodzi potoczne określenie szeregu dialektów mieszanych (zwykle z przewagą elementów ukraińskich czy ruskich) – „język chachłacki”.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bizantyjski kronikarz z X wieku, Leon Diakon, tak opisywał wygląd księcia Światosława: „(…) Głowę miał całkiem ogoloną, lecz z jednej strony zwisało pasmo włosów – oznaka wysokiego urodzenia (…)”.
