Szaszka

Szaszka z pochwą wśród eksponatów muzeum Livrustkammaren w Sztokholmie

Szaszka (ros. шашка) – rodzaj niezbyt zakrzywionej, bezjelcowej szabli o rękojeści otwartej z rozdwojoną głowicą, przypominającą z profilu stylizowaną głowę ptaka używana głównie w Rosji. Szaszka noszona była w pochwie zawieszonej na rapciach w ten sposób, że wygięcie (ostrze) było skierowane ku górze. Pozwalało to na zadanie cięcia przy wyjmowaniu broni z pochwy, bez dodatkowego odwodzenia ręki do tyłu.

Broń ta powstała na Kaukazie wśród tamtejszych plemion, przyjęta została przez Kozaków i inne formacje armii Imperium Rosyjskiego, następnie w Armii Czerwonej.

W czasie trwania powstania styczniowego powstańcom często udawało się zdobywać broń i wyposażenie na wrogu. Stąd też na wyposażeniu Polaków trafiały się też szaszki.

Przejściowo stanowiła także wyposażenie niektórych oddziałów Wojska Polskiego (zarówno w okresie I wojny światowej oraz po II wojnie światowej kawalerii ludowego Wojska Polskiego), jak również oddziałów ukraińskich.

W języku kabardyńskim broń ta nazywa się сэшхуэ (czyt. saszchła), co oznacza po polsku duży nóż.

Bibliografia

• Włodzimierz Kwaśniewicz: Leksykon broni białej i miotającej, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2003, s. 251-256.
• MichałM. Gradowski MichałM., ZdzisławZ. Żygulski ZdzisławZ., Słownik uzbrojenia historycznego, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010, s. 37-38, ISBN 978-83-01-16260-3, OCLC 751388493 .