Osiedle Kwiatowe (Poznań)
| jednostka pomocnicza Poznania | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
| W granicach Poznania |
1987 |
| Powierzchnia |
2,31 km² |
| Populacja (2010) • liczba ludności |
|
| Strefa numeracyjna |
(+48) 61 |
| Kod pocztowy |
60-175 |
| Tablice rejestracyjne |
PO, PY |
Położenie na mapie Poznania
| |
| 52°23′03″N 16°49′07″E/52,384167 16,818611 | |
Osiedle Kwiatowe[1] – osiedle administracyjne Poznania, na zachodnim krańcu miasta.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Zlokalizowane na południowy zachód od Junikowa, pomiędzy cmentarzem junikowskim, a linią kolejową E20. Graniczy na północnym zachodzie ze Skórzewem (wsią sołecką), a na południu z Plewiskami.
Przez Osiedle Kwiatowe przepływają dwa cieki wodne: Skórzyna i Plewianka.
Historia[edytuj | edytuj kod]
10 października 1986 (jeszcze przed przyłączeniem do Poznania) oddano do użytku osiedlowy dom kultury zrealizowany dzięki staraniom społecznego komitetu jego budowy (adaptowany z zakupionego domu mieszkalnego)[2].
1 stycznia 1987 przyłączono do Poznania część obszaru wsi Plewiska o powierzchni 228,50 ha z gminy Komorniki[3].
W 1992 utworzono jednostkę pomocniczą miasta Osiedle Plewiska[4]. W 1998 r. Zmieniono nazwę jednostki pomocniczej Osiedle Plewiska na Osiedle Kwiatowe[5]. W 2006 przyłączono do osiedla obszar na północ od ulicy Malwowej wraz z ulicą Chryzantemową[6].
Toponimia[edytuj | edytuj kod]
Nazwy ulic na terenie Osiedla Kwiatowego wywodzą się przede wszystkim z jednej grupy toponimicznej – nazwy kwiatów, np. Przylaszczkowa, Sasankowa, Łubinowa, czy Krokusowa. Jest to skorelowane z nazwą całego osiedla.
Początkowo (1987) istniały dwa konkurencyjne projekty nazewnictwa ulic osiedla. Drugi zakładał nadanie nazw związanych z kulturą grecko-rzymską i został zgłoszony przez Komisję ds. Nazewnictwa Ulic. Ostatecznie zwyciężył jednak projekt istniejący do dziś, a zgłoszony przez Komitet Osiedlowy Plewiska[7].
Struktura[edytuj | edytuj kod]
Osiedle Kwiatowe zostało zabudowane przede wszystkim domami jednorodzinnymi i szeregowymi w 2. połowie XX w. Istnieje tu także spory udział drobnego biznesu, związanego w dużym stopniu z motoryzacją, usługami cmentarnymi i gastronomią. Osiami osiedla są ul. Malwowa oraz Grunwaldzka. W centrum założenia przestrzennego stoi kościół św. Jadwigi Śląskiej przy ul. Cyniowej 15.
Komunikacja[edytuj | edytuj kod]
Osiedle Kwiatowe obsługiwane jest przez linie autobusowe 177, 727 i 803 (MPK Poznań na zlecenie ZTM Poznań).
Stacja kolejowa[edytuj | edytuj kod]
Na granicy Osiedla Kwiatowego i Plewisk znajduje się stacja kolejowa Poznań Junikowo.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ OSIEDLE KWIATOWE - bip.poznan.pl [online], poznan.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ Wydarzenia w Poznaniu w roku 1986 roku. Część trzecia i czwarta, w: Kronika Miasta Poznania, nr 1/1988, s.151, ISSN 0137-3552
- ↑ Uchwała nr XVII/145/86 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 29 grudnia 1986 r. (M.P. z 1986 r. nr 35, poz. 278)
- ↑ Uchwała Nr XLVI/240/92 Rady Miejskiej Poznania z dnia 7 stycznia 1992 w sprawie powołania Osiedla Plewiska
- ↑ Uchwała Nr LXX/530/II/98 Rady Miasta Poznania z dnia 21 kwietnia 1998 w sprawie zmiany nazwy Osiedla Plewiska na Osiedle Kwiatowe
- ↑ Uchwała Nr CIII/1199/IV/2006 Rady Miasta Poznania z dnia 26 września 2006 ws. zmiany granic Osiedla Kwiatowego w Poznaniu (Dz. Urz. Woj. Wielkopolskiego z 2006 r., Nr 178, poz. 4153)
- ↑ Sprawozdania. XX Sesja Miejskiej Rady Narodowej (absolutoryjna), w: Kronika Miasta Poznania, nr 3/1988, s.160, ISSN 0137-3552
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Poznań – plan miasta i okolic 1:20.000, Wydawnictwo Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2004, ISBN 83-87157-01-5
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
