Przejdź do zawartości

Polowanie na muchy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Polowanie na muchy
Gatunek

komedia satyryczna

Data premiery

19 sierpnia 1969

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

104 min

Reżyseria

Andrzej Wajda

Scenariusz

Janusz Głowacki

Główne role

Zygmunt Malanowicz
Małgorzata Braunek
Hanna Skarżanka
Ewa Skarżanka

Muzyka

Andrzej Korzyński

Zdjęcia

Zygmunt Samosiuk

Scenografia

Teresa Barska

Kostiumy

Renata Własow

Montaż

Halina Prugar

Produkcja

Barbara Pec-Ślesicka (kierownik produkcji)

Polowanie na muchy – polski film komediowy z 1969 roku w reżyserii Andrzeja Wajdy. Adaptacja opowiadania Janusza Głowackiego. Zdjęcia kręcono w Warszawie (m.in. Pałac Kultury i Nauki - księgarnia ORPAN, Uniwersytet Warszawski)[1].

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Bohaterem filmu jest skromny pracownik księgarni i niedoszły absolwent rusycystyki, Włodek. Mężczyzna ten czuje się w domu całkowicie zdominowany przez swoją żonę i teściową. Nie mogąc tego znieść, pewnego dnia, pod pretekstem kupna papierosów, wychodzi z domu, chcąc go opuścić na zawsze. Przypadkowo poznaje młodą studentkę polonistyki Irenę, z którą nawiązuje romans. Irena jest przekonana, że jej ukochany ma wybitne zdolności i powinien zrobić wielką karierę. Niemal wbrew jego woli usiłuje wylansować go na tłumacza, a nawet na pisarza. Jej wysiłki są jednak daremne.

Film jest satyrą na postępujące zmiany w społeczeństwie, w którym kobiety stają się coraz bardziej władcze i energiczne, a mężczyźni coraz bardziej przez nie tłamszeni, pozbawieni własnej woli i godności.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Polowanie na muchy. Film Polski. [dostęp 2023-03-31]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]