Korczak (film)

Korczak
Gatunek	film biograficzny, wojenny
Rok produkcji	1990
Data premiery	6 maja 1990
Kraj produkcji	Polska, Niemcy, Wielka Brytania
Język	polski
Czas trwania	113 min
Reżyseria	Andrzej Wajda
Scenariusz	Agnieszka Holland
Główne role	Wojciech Pszoniak
Muzyka	Wojciech Kilar
Zdjęcia	Robby Müller
Scenografia	Allan Starski
Montaż	Ewa Smal

Korczak – czarno-biały film w reżyserii Andrzeja Wajdy z 1990 roku, według scenariusza Agnieszki Holland. Jest to biograficzna opowieść o Januszu Korczaku, polskim lekarzu żydowskiego pochodzenia.

Film kręcono w Warszawie i Łodzi (ul. Włókiennicza).

Obsada

• Wojciech Pszoniak – Janusz Korczak
• Ewa Dałkowska – Stefa Wilczyńska
• Teresa Budzisz-Krzyżanowska – Falska Maria
• Marzena Trybała – Esterka
• Piotr Kozłowski – Heniek
• Zbigniew Zamachowski – Szulc
• Jan Peszek – Bauer
• Aleksander Bardini – Czerniaków Adam
• Krystyna Zachwatowicz – matka Szlomy
• Stanisława Celińska – sklepowa
• Agnieszka Krukówna – Ewa
• Andrzej Kopiczyński – dyrektor w Polskim Radio
• Anna Mucha – Sabinka
• Aleksander Trąbczyński - gestapowiec kierujący kręceniem filmu w Getcie
• Alicja Migulanka – praczka na letnisku
• Grzegorz Pawłowski – asystent Korczaka na Uniwersytecie
• Olaf Lubaszenko – zastrzelony tramwajarz
• Janusz Bukowski – polski lekarz w więzieniu
• Michał Staszczak – Józek, wychowanek Korczaka
• Adam Siemion – Abramek, wychowanek Korczaka
• Jacek Domański
• Tadeusz Hanusek
• Zygmunt Kęstowicz

Kontrowersje

W ostatniej 30-sekundowej sekwencji filmu wagon jadący do Treblinki z Januszem Korczakiem i dziećmi z sierocińca odczepia się od składu, a dzieci w zwolnionym tempie wychodzą na łąkę. We Francji ta ostatnia scena wywołała krytykę i została odebrana jako próba zatuszowania polskiego antysemityzmu. Film zadebiutował w Cannes. Recenzja Daniele Heymann w Le Monde atakowała Wajdę za pokazanie w filmie Polaków tylko w dobrym świetle. Innym krytykiem był Claude Lanzmann, reżyser filmu Shoah, który w wywiadzie prasowym krytykował Wajdę za rozmyślne pominięcie pasywności Polaków. Marek Edelman napisał list do Le Monde, w którym zarzucił francuskim krytykom filmowym antypolski szowinizm.

Fragmenty recenzji i wypowiedzi

• Le Monde 1990:

Film jest dobrze zrobiony, ponieważ Wajda, człowiek z ołowiu, jest zdolnym rzemieślnikiem. Film jest biało czarny, z kilkoma fragmentami starych filmów dokumentalnych, co ma dodawać filmowi wiarygodności. Prawie można w to wszystkie uwierzyć... Ale co widzimy? Niemcy (brutalni, muszą być brutalni), Żydzi - kolaborują. Polaków - nie widać. Getto warszawskie? To sprawa pomiędzy Niemcami i Żydami. Tak opisuje nam te sprawy Polak. Na początku filmu można być nieco zakłopotanym, potem przeradza się to w zdegustowanie. Ale w końcówce filmu można prawie zemdleć. Deportacja jest podpisana. Likwidacja getta postępuje. I pod Gwiazdą Dawida dzieci i Korczak wchodzą do wagonu, wagon jest zapieczętowany. A potem wagon się otwiera - jest to jakiś degustujący sen na granicy rewizjonizmu - i widzimy jak małe ofiary, żwawo i radośnie wyłaniają się w zwolnionym tempie z wagonu śmierci. Treblinka w tej wizji to wyzwolenie mordowanych dzieci żydowskich. Nie. Nie w momencie profanacji żydowskich grobów w Carpentras. Nigdy.

Zobacz też

• Polskie filmy zgłoszone do rywalizacji o Oscara w kategorii filmu nieanglojęzycznego

Linki zewnętrzne

• Korczak w bazie Internet Movie Database (IMDb) (ang.)
• Korczak w bazie filmweb.pl
• Korczak w bazie filmpolski.pl
• Korczak w bazie stopklatka.pl
• Zdjęcia z filmu Korczak w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”