|
|
Data i miejsce urodzenia
|
2 lutego 1968 Oslo, Norwegia
|
Klub
|
Oppsal Idrettsforening
|
Wzrost
|
176 cm
|
Debiut w PŚ
|
16 grudnia 1989, Sapporo (45. miejsce)
|
Pierwsze punkty w PŚ
|
16 grudnia 1990, Sapporo (10. miejsce)
|
Pierwsze podium w PŚ
|
7 marca 1993, Lahti (3. miejsce)
|
Pierwsze zwycięstwo w PŚ
|
11 marca 1993, Lillehammer
|
Rekord życiowy
|
210 m na Velikance w Planicy (22 marca 1997)[1]
|
Dorobek medalowy
|
|
Inne nagrody
|
|
Espen Odd Bredesen (ur. 2 lutego 1968 w Oslo) – norweski skoczek narciarski, dwukrotny medalista olimpijski, dwukrotny mistrz świata, wicemistrz świata w lotach, zdobywca Pucharu Świata oraz zwycięzca 42 Turnieju Czterech Skoczni.
Jako dziecko interesował się wieloma dyscyplinami sportowymi. W zimie jeździł na nartach, latem grał w piłkę nożną, uprawiał także hokej, pływanie, koszykówkę i tenis. Narty po raz pierwszy założył w wieku dwóch lat. Trenował na położonej koło domu małej skoczni Bjartbakken. W wieku 10 lat zapisał się do klubu Oppsal IF. Podczas swych pierwszych zawodów wystąpił w kombinezonie uszytym przez matkę. Choć wygrał ten konkurs, w latach dziecięcych był raczej przeciętnym skoczkiem. Nigdy nie udało mu się dostać do Hovedlandsrennet – konkursu, w którym startują nastolatkowie z całej Norwegii. W wieku 21 lat zdobył swój pierwszy tytuł mistrza Norwegii. Tytuł ten zdobył później jeszcze ośmiokrotnie[2].
W Pucharze świata w skokach zadebiutował w sezonie 1989/1990, zajmując 45. miejsce w konkursie rozegranym 16 grudnia 1989 w Sapporo. W sezonie tym wystartował jeszcze ośmiokrotnie, jednak punktów nie wywalczył, wobec czego nie został sklasyfikowany w klasyfikacji generalnej. Pierwsze punkty w karierze zdobył na początku sezonu 1990/1991, 16 grudnia 1990 zajmując 10. miejsce w Sapporo, dokładnie rok po swoim debiucie. Pierwszą wielką imprezą w jego karierze były mistrzostwa świata w Val di Fiemme w 1991, gdzie był szesnasty na dużej skoczni, a na normalnej zajął na 52. miejsce. W konkursie drużynowym Norwegowie z Bredesenem w składzie zajęli czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal z reprezentantami Niemiec. Sezon ten zakończył na 34. miejscu.
Zimą następnego roku pojechał na igrzyska olimpijskie w Albertville, gdzie zajął ostatnie, 58. miejsce na skoczni normalnej i 57. miejsce (trzecie od końca) na dużej. Norweskie media wzywały Espena do zakończenia kariery i niepojawiania się na międzynarodowych zawodach. Pewien szwedzki dziennikarz porównał Norwega do Eddiego „Eagle” Edwardsa, nazywając go „Espen the Eagle”[2]. W tym samym roku zajął 11. miejsce na mistrzostwach świata w lotach w Harrachovie.
Przełom w jego karierze nastąpił w 1993. Na mistrzostwach świata w Falun zwyciężył w konkursie indywidualnym na dużej skoczni, wyprzedzając Jaroslava Sakalę oraz Andreasa Goldbergera. Ponadto wspólnie z Bjørnem Myrbakkenem, Helge Brendryenem i Øyvindem Bergiem zdobył złoty medal w konkursie drużynowym. W konkursie indywidualnym na skoczni normalnej zajął 19. miejsce. 6 marca 1993 w Lahti po raz pierwszy stanął na podium zawodów PŚ, zajmując trzecie miejsce, a cztery dni później, w Lillehammer odniósł pierwsze pucharowe zwycięstwo. W klasyfikacji generalnej sezonu 1992/1993 zajął piąte miejsce.
Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1993/1994. Drugie miejsce w Oberstdorfie, zwycięstwo w Garmisch-Partenkirchen, piąte miejsce w Innsbrucku i zwycięstwo w Bischofshofen dało mu zwycięstwo w 42. edycji Turnieju Czterech Skoczni. Norweski dziennik Adresseavisen zamieścił długi reportaż o Turnieju. Triumf ten podniósł oczekiwania norweskich kibiców wobec Bredesena w związku ze zbliżającymi się igrzyskami w Lillehammer. Już po pierwszej serii skoków na normalnej skoczni Bredesen prowadził po skoku na odległość 100,5 m. Jego młodszy rodak Lasse Ottesen skoczył co prawda 2 metry dalej, jednak otrzymał niższe oceny za styl; na trzecim miejscu znajdował się Noriaki Kasai. W drugiej serii Bredesen ustanowił rekord skoczni wynikiem 104,0 m i zapewnił sobie pierwszy złoty medal dla Norwegii od czasu wprowadzenia stylu „V”. Wyprzedził drugiego w konkursie Ottesena o 14 punktów, a trzeciego Dietera Thomę o ponad 20 punktów. Rekord Norwega na normalnej skoczni w Lillehammer pozostał niepobity aż do 3 grudnia 2011, kiedy to o pół metra dalej skoczył Andreas Kofler podczas zawodów Pucharu Świata. Bredesen prowadził także po pierwszej serii skoków na dużej skoczni, po skoku na 135,5 m, wyprzedzając Jensa Weißfloga i Andreasa Goldbergera. Jednakże jego skok w drugiej kolejce na odległość 122,0 metrów wystarczył do zajęcia drugiego miejsca. Zwyciężył Weißflog, który skoczył 11 metrów dalej, trzecie miejsce utrzymał Goldberger. W konkursie drużynowym Norwegowie nie zdobyli medalu, zajmując czwarte miejsce po przegranej walce o brązowy medal z reprezentantami Austrii. W sezonie 1993/1994 Bredesen łącznie dwunastokrotnie stawał na podium, w tym cztery razy zwyciężał, sześć razy był drugi i dwa razy trzeci, co dało mu zwycięstwo w klasyfikacji generalnej PŚ. Ponadto zajął drugie miejsce w sezonie 1993/1994 Pucharu Świata w lotach i zdobył srebrny medal na mistrzostwach świata w lotach w Planicy, w obu przypadkach ulegając jedynie Jaroslavowi Sakali.
Podczas treningu w lecie 1994 doznał kontuzji karku, która spowodowała, że nie mógł trenować z pełnym obciążeniem[3]. W sezonie 1994/1995 tylko raz stanął na podium, 5 lutego 1995 w Falun odniósł swoje ostatnie zwycięstwo w karierze. Miesiąc później, podczas mistrzostw świata w Thunder Bay zajął siedemnaste miejsce na dużej skoczni, na normalnym obiekcie zajął 24. miejsce, a wraz z kolegami z reprezentacji zajął siódme miejsce w konkursie drużynowym. Siódme miejsce zajął także na mistrzostwach świata w lotach w Tauplitz w 1996.
Ostatni raz na podium zawodów Pucharu Świata stanął na początku sezonu 1996/1997 – 1 grudnia 1996 zajął drugie miejsce w Lillehammer. W klasyfikacji generalnej zajął 16. miejsce. Na odbywających się w 1997 mistrzostwach świata w Trondheim prowadził po pierwszej rundzie skoków na skoczni normalnej, jednak zepsuł drugi skok i zajął ostatecznie 15. pozycję. Na dużej skoczni indywidualnie zajął 34. miejsce, a drużynowo Norwegowie z Bredesenem w składzie zajęli piąte miejsce. Mimo tych niepowodzeń 23 marca 1997 na Velikance w Planicy ustanowił nieoficjalny rekord świata w długości skoku narciarskiego wynikiem 210 metrów[1]. Jego ostatnim dużym sukcesem było drugie miejsce w klasyfikacji generalnej Letniego Grand Prix w 1997 roku.
Wystartował także na igrzyskach olimpijskich w Nagano i odbywających się w tym samym roku mistrzostwach świata w lotach w Oberstdorfie, jednakże w obu przypadkach zajmował odległe lokaty. Ostatni oficjalny start Bredesen zaliczył 19 grudnia 1999 na Wielkiej Krokwi w Zakopanem, gdzie zajął 30. miejsce. Był to jedyny punkt jaki wywalczył w sezonie 1999/2000, co dało mu 79. miejsce w klasyfikacji generalnej.
Łącznie 21 razy stawał na podium, z czego ośmiokrotnie zwyciężał, dziewięć razy był drugi i cztery razy trzeci. W 1994 otrzymał medal Holmenkollen wraz z rosyjską biegaczką narciarską Lubow Jegorową i kazachskim biegaczem Władimirem Smirnowem.
Karierę zakończył w 2000 roku. Wielokrotnie służył radą norweskim trenerom, był nawet kandydatem do objęcia stanowiska trenera reprezentacji Norwegii, do czego w końcu nie doszło. Obecnie Espen mieszka w miejscowości Kvaal w pobliżu Trondheim. Pracuje jako specjalista od marketingu i organizacji w drużynie Troenderhopp. Jest także komentatorem skoków dla norweskiej telewizji NRK[4]. Ma żonę - Vibeke i córkę - Aurorę[2].
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Do sezonu 1992/1993 obowiązywała inna
punktacja za konkurs Pucharu Świata.
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Courchevel – 14 sierpnia 1997 (2. miejsce)
Trondheim – 17 sierpnia 1997 (3. miejsce)
Stams – 31 sierpnia 1997 (1. miejsce)
Miejsca w poszczególnych konkursach LGP[edytuj | edytuj kod]
W 1994 i 1995 roku sumowano punkty za wszystkie skoki (tak jak np. w TCS)
1994
|
|
|
|
punkty
|
48
|
49
|
9
|
330,9
|
1995
|
|
|
|
|
punkty
|
32
|
?
|
q
|
35
|
282,6
|
1996
|
|
|
|
|
|
punkty
|
14
|
20
|
q
|
4
|
8
|
111
|
1997
|
|
|
|
|
|
punkty
|
2
|
3
|
19
|
12
|
1
|
274
|
1998
|
|
|
|
|
|
|
punkty
|
39
|
48
|
q
|
20
|
-
|
-
|
11
|
Legenda
|
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 q – zawodnik nie zakwalifikował się - – zawodnik nie wystartował ? – brak startu lub nie zakwalifikował się
|
- ↑ a b 200m0405. skisprungschanzen.com. [dostęp 2018-03-21].
- ↑ a b c Biografia Bredesena na stronie Skoki narciarskie.pl (pol.)
- ↑ Profil Bredesena na stronie Sportsillustrated.cnn.com (ang.)
- ↑ Profil na stronie NRK (norw.)
- ↑ Skład drużyny: Rune Olijnyk, Magne Johansen, Lasse Ottesen, Espen Bredesen
- ↑ Skład drużyny: Øyvind Berg, Lasse Ottesen, Roar Ljøkelsøy, Espen Bredesen
- ↑ Skład drużyny: Espen Bredesen, Kent Johanssen, Jon Inge Kjørum, Rune Olijnyk
- ↑ Skład drużyny: Bjørn Myrbakken, Helge Brendryen, Øyvind Berg, Espen Bredesen
- ↑ Skład drużyny: Arve Vorvik, Lasse Ottesen, Espen Bredesen, Tommy Ingebrigtsen
- ↑ Skład drużyny: Håvard Lie, Roar Ljøkelsøy, Espen Bredesen, Lasse Ottesen
- ↑ Przed sezonem 1995/1996.
Mistrzowie świata w skokach narciarskich |
---|
| Skocznia normalna |
|
---|
Skocznia duża |
|
---|
Skocznia duża drużynowo |
|
---|
Skocznia normalna drużynowo |
|
---|
| Skocznia normalna |
|
---|
Skocznia normalna drużynowo |
|
---|
| Skocznia normalna drużynowo |
|
---|
|
Wyróżnieni Medalem Holmenkollen |
---|
- 1895: Viktor Thorn
- 1897: Asbjørn Nilssen
- 1899: Paul Braaten, Robert Pehrson
- 1901: Aksel Refstad
- 1903: Karl Hovelsen
- 1904: Harald Smith
- 1905: Jonas Holmen
- 1907: Per Bakken
- 1908: Einar Kristiansen
- 1909: Thorvald Hansen
- 1910: Lauritz Bergendahl
- 1911: Otto Tangen, Knut Holst
- 1912: Olav Bjaaland
- 1914: Johan Kristoffersen
- 1915: Sverre Østbye
- 1916: Lars Høgvold
- 1918: Hans Horn, Jørgen Hansen
- 1919: Thorleif Haug, Otto Aasen
- 1923: Thoralf Strømstad
- 1924: Harald Økern, Johan Grøttumsbråten
- 1925: Einar Landvik
- 1926: Jacob Tullin Thams
- 1927: Hagbart Haakonsen, Einar Lindboe
- 1928: Torjus Hemmestveit, Mikkjel Hemmestveit
- 1931: Hans Vinjarengen, Ole Stenen
- 1934: Oddbjørn Hagen
- 1935: Arne Rustadstuen
- 1937: Olaf Hoffsbakken, Birger Ruud, Martin Peder Vangli
- 1938: Reidar Andersen, Johan R. Henriksen
- 1939: Sven Selånger, Lars Bergendahl, Trygve Brodahl
- 1940: Oscar Gjøslien, Annar Ryen
- 1947: Elling Rønes
- 1948: Asbjørn Ruud
- 1949: Sigmund Ruud
- 1950: Olav Økern
- 1951: Simon Slåttvik
- 1952: Stein Eriksen, Torbjørn Falkanger, Heikki Hasu, Nils Karlsson
- 1953: Magnar Estenstad
- 1954: Martin Stokken
- 1955: Haakon VII Norweski, Hallgeir Brenden, Veikko Hakulinen, Sverre Stenersen
- 1956: Borghild Niskin, Arnfinn Bergmann, Arne Hoel
- 1957: Eero Kolehmainen
- 1958: Inger Bjørnbakken, Håkon Brusveen
- 1959: Gunder Gundersen
- 1960: Helmut Recknagel, Sixten Jernberg, Sverre Stensheim, Tormod Knutsen
- 1961: Harald Grønningen
- 1962: Toralf Engan
- 1963: Alewtina Kołczina, Pawieł Kołczin, Astrid Sandvik, Torbjørn Yggeseth
- 1964: Veikko Kankkonen, Eero Mäntyranta, Georg Thoma, Halvor Næs
- 1965: Arto Tiainen, Bengt Eriksson, Arne Larsen
- 1967: Toini Gustafsson, Ole Ellefsæter
- 1968: Olaf V Norweski, Assar Rönnlund, Gjermund Eggen, Bjørn Wirkola
- 1969: Odd Martinsen
- 1970: Pål Tyldum
- 1971: Marjatta Kajosmaa, Berit Mørdre Lammedal, Reidar Hjermstad
- 1972: Rauno Miettinen, Magne Myrmo
- 1973: Einar Bergsland, Ingolf Mork, Franz Keller
- 1974: Juha Mieto
- 1975: Gerhard Grimmer, Oddvar Brå, Ivar Formo
- 1976: Ulrich Wehling
- 1977: Helena Takalo, Hilkka Kuntola, Walter Steiner
- 1979: Ingemar Stenmark, Erik Håker, Raisa Smietanina
- 1980: Thomas Wassberg
- 1981: Johan Sætre
- 1983: Berit Aunli, Tom Sandberg
- 1984: Lars Erik Eriksen, Jacob Vaage, Armin Kogler
- 1985: Anette Bøe, Per Bergerud, Gunde Svan
- 1986: Brit Pettersen
- 1987: Matti Nykänen, Hermann Weinbuch
- 1989: Marja-Liisa Kirvesniemi
- 1991: Vegard Ulvang, Trond Einar Elden, Ernst Vettori, Jens Weißflog
- 1992: Jelena Välbe
- 1993: Emil Kvanlid
- 1994: Lubow Jegorowa, Władimir Smirnow, Espen Bredesen
- 1995: Kenji Ogiwara
- 1996: Manuela Di Centa
- 1997: Bjarte Engen Vik, Stefania Belmondo, Bjørn Dæhlie
- 1998: Fred Børre Lundberg, Łarisa Łazutina, Aleksiej Prokurorow, Harri Kirvesniemi
- 1999: Kazuyoshi Funaki
- 2001: Adam Małysz, Bente Skari, Thomas Alsgaard
- 2003: Felix Gottwald, Ronny Ackermann
- 2004: Julija Czepałowa
- 2005: Andrus Veerpalu
- 2007: Simon Ammann, Frode Estil, Odd-Bjørn Hjelmeset, Harald V Norweski, Sonja (królowa Norwegii)
- 2010: Marit Bjørgen
- 2011: Janne Ahonen, Ole Einar Bjørndalen, Michael Greis, Andrea Henkel
- 2012: Magdalena Neuner, Emil Hegle Svendsen
- 2013: Tora Berger, Martin Fourcade, Therese Johaug, Gregor Schlierenzauer
- 2014: Darja Domraczewa, Eric Frenzel, Magnus Moan, Thomas Morgenstern
- 2015: Eldar Rønning, Anette Sagen, Anders Bardal, Kamil Stoch
- 2016: Noriaki Kasai, Tarjei Bø
- 2017: Marie Dorin Habert, Sara Takanashi
- 2018: Astrid (księżniczka Norwegii), Charlotte Kalla, Kaisa Mäkäräinen, Hannu Manninen
|
|
Mistrzowie Norwegii w skokach narciarskich |
---|
Indywidualnie |
|
---|
Skocznia normalna indywidualnie |
|
---|
Skocznia duża indywidualnie |
|
---|
Drużynowo |
- 1987: Oslo (Johnsen, Nilsen, Hansson, Opaas)
- 1988: Sør-Trøndelag (R. A. Berg, Pedersen, H. Stjernen, Eidhammer)
- 1989: Sør-Trøndelag (Pedersen, Johansen, Trøen, Eidhammer)
- 1990: Buskerud (Meløe, Sørensen, Gruben, Fidjestøl)
- 1991: Oslo (Eirik Bredesen, Johnsen, Johanssen, Espen Bredesen)
- 1992: Akershus (Espen Bredesen, Ø. Berg, Olijnyk, Ottesen)
- 1993: Akershus (Espen Bredesen, Ø. Berg, Ottesen, Müller)
- 1994: Hedmark (Rustad, Mathisen, Solhaug, Kvarstad)
- 1995: Sør-Trøndelag (Myrbakken, Ljøkelsøy, Børset, Vorvik)
- 1996: Buskerud (Bråthen, Håre, Holseter, Halvorsen)
- 1997: Sør-Trøndelag (Ljøkelsøy, Lie, Tuff, Vorvik)
- 1998: Sør-Trøndelag (Vorvik, Lie, Børset, Ljøkelsøy)
- 1999: Sør-Trøndelag (Ljøkelsøy, Meyer, Lie, Ingebrigtsen)
- 2000: Sør-Trøndelag (Ljøkelsøy, Solem, Lie, Ingebrigtsen)
- 2001: Sør-Trøndelag (Ingebrigtsen, Solem, Lie, Ljøkelsøy)
- 2002: Akershus (Evensen, Næss, Stensrud, Romøren)/Buskerud (Andersen, E. Enger, O. C. Enger, Pettersen)
- 2003: Sør-Trøndelag (Lie, P. Tande, Meyer, Solem)
- 2004: Sør-Trøndelag (Solem, Rostad, Ingebrigtsen, Ljøkelsøy)
- 2005: Akershus (Vilberg, Solheim, Hilde, Romøren)
- 2006: Buskerud (Lobben, Egeberg, Jacobsen, Pettersen)
- 2007: Akershus (Stensrud, Sorsell, Romøren, Hilde)
- 2008: Akershus (Stensrud, Sorsell, Romøren, Hilde)
- 2009: Akershus (Romøren, Sorsell, Vilberg, Hilde)
- 2010: Akershus (Swensen, Velta, Hilde, Romøren)
- 2011: Akershus (Sorsell, Halvorsen, Velta, Hilde)
- 2012: Oppland (Bjerkeengen, Hagemoen, Johansson, Gangnes)
- 2013: Akershus (Sorsell, Grimsrud, Halvorsen, Hilde)
- 2014: Nord-Trøndelag (A. Stjernen, Brandt, Ingvaldsen, Bardal)
- 2015: Akershus (Hilde, Granerud, Sorsell, Velta)
- 2016
- 2017: Akershus (Hilde, Villumstad, Lindvik, Granerud)
- 2018
- 2019: Oppland (Buskum, Myhren, Johansson, Markeng)
|
---|
|