Igor Dobrowolski

Igor Dobrowolski

Игорь Добровольский

Pełne imię i nazwisko	Igor Iwanowicz Dobrowolski
Data i miejsce urodzenia	27 sierpnia 1967 Markowo
Wzrost	178 cm
Pozycja	pomocnik
Informacje klubowe
Klub	Dinamo-Auto Tyraspol (trener)
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1984–1985 Nistru Kiszyniów 27 (13) 1986–1990 Dinamo Moskwa 124 (27) 1990–1991 CD Castellón 14 (3) 1991–1992 Servette FC 23 (15) 1992 Genoa CFC 4 (1) 1992–1993 Olympique Marsylia 8 (1) 1993–1994 Dinamo Moskwa 31 (9) 1994–1995 Atlético Madryt 19 (1) 1996–1999 Fortuna Düsseldorf 54 (14) 2004–2006 Tiligul Tyraspol 9 (1) W sumie: 313 (85)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1986–1991 ZSRR 25 (7) 1992 WNP 4 (1) 1992–1998 Rosja 18 (2) W sumie: 47 (10)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2005–2006 Tiligul Tyraspol 2006 Mołdawia (asystent) 2007–2009 Mołdawia 2010–2013 Dacia Kiszyniów 2013–2014 Veris Drăgănești 2015 Sachalin Jużnosachalińsk 2015 Dacia Kiszyniów 2016–2017 Mołdawia 2018– Dinamo-Auto Tyraspol
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie złoto Seul 1988 piłka nożna

Igor Iwanowicz Dobrowolski (ros. Игорь Иванович Добровольский, ur. 27 sierpnia 1967 we wsi Markowo w obwodzie odeskim, ZSRR) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji pomocnika, reprezentant Związku Radzieckiego i Wspólnoty Niepodległych Państw oraz Rosji, w barwach ZSRR zdobywca złotego medalu Igrzysk Olimpijskich w Seulu w 1988, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Wychowywał się we wsi na pograniczu ukraińsko-mołdawskim. Grę w piłkę zaczął w szkole sportowej w Tyraspolu, skąd następnie trafił do stolicy Mołdawskiej SRR, do drużyny Nistru Kiszyniów. Jeszcze jako nastolatek udanymi występami w Nistru zwrócił na siebie uwagę kibiców, dziennikarzy sportowych oraz szkoleniowców innych drużyn. Otrzymywał propozycje gry w Dynamie Kijów, CSKA Moskwa i Spartaku Moskwa. Ostatecznie zdecydował się w 1986 przejść do innego moskiewskiego klubu – Dynama. Szybko trafił również do pierwszej reprezentacji ZSRR. Debiutował w niej 26 marca 1986.

W Dynamie spędził 5 sezonów. Już pierwszy rok gry uświetnił zdobyciem Wicemistrzostwa ZSRR. Był jednym z najlepszych zawodników i najskuteczniejszych strzelców zespołu. W latach 1986–1988 także podstawowym graczem olimpijskiej reprezentacji ZSRR. W 1988 wystąpił na Igrzyskach w Seulu, gdzie Sborna zdobyła złoty medal. Dobrowolski, z 6 golami, był najlepszym strzelcem drużyny oraz wicekrólem strzelców turnieju (ex aequo z Zambijczykiem Kalushą Bwalyą, za Brazylijczykiem Romário) – jedną z bramek strzelił w zwycięskim finale z Brazylią. Został także uznany za jedną z największych gwiazd imprezy.

Po osiągnięciu olimpijskiego sukcesu na stałe trafił do pierwszej reprezentacji ZSRR. Wystąpił na nieudanym dla Sbornej Mundialu 1990. Jesienią 1990 pomógł radzieckiej młodzieżówce w zdobyciu Mistrzostwa Europy U-21. Po zmianach kadrowych wprowadzonych przez nowego selekcjonera Anatolija Byszowca (który wcześniej szkolił Dobrowolskiego w drużynie olimpijskiej i Dynamie Moskwa) stał się jednym z kluczowych zawodników pierwszej reprezentacji. W 1990 w plebiscycie tygodnika Futboł przyznano mu tytuł najlepszego radzieckiego piłkarza. W tym samym czasie opuścił Związek Radziecki. Jego pierwszym zagranicznym klubem było hiszpańskie CD Castellón. Na Zachodzie jego kariera nie układała się już tak dobrze, jak w ZSRR. Często zmieniał kluby, a chociaż zdarzały się wśród nich tak uznane zespoły jak Olympique Marsylia czy Atlético Madryt to nie odgrywał w nich znaczącej roli. Najdłużej, w latach 1996–1999 grał w występującej w niemieckiej 2. Bundeslidze Fortunie Düsseldorf. Tam też w wieku 32 lat zakończył karierę.

Wziął udział jako reprezentant Wspólnoty Niepodległych Państw (spadkobierczyni drużyny ZSRR) w Euro 1992, gdzie Sborna odpadła z rozgrywek już po rundzie grupowej. Po rozpadzie Związku Radzieckiej otrzymał propozycje gry w drużynach narodowych Rosji, Ukrainy i Mołdawii. Zdecydował się na występy w ekipie rosyjskiej. W 1996 zagrał w jednym meczu na mistrzostwach Europy w Anglii. Kolejny, zarazem ostatni mecz w barwach Rosji rozegrał ponad 2 lata później, 19 sierpnia 1998. Ogółem rozegrał 47 meczów reprezentacyjnych, strzelając 10 bramek, z czego dla ZSRR 25 meczów i 7 bramek, dla WNP 4 mecze i 1 bramkę oraz dla Rosji 18 meczów i 2 bramki.

Na krótko powrócił do wyczynowego uprawiania futbolu w 2004 jako grający trener w Tiligul-Tiras Tyraspol.

Kariera szkoleniowa

W 2005 powrócił do Naddniestrza w roli pierwszego trenera tyraspolskiego Tiligul-Tiras, w którym również występował jako zawodnik. W następnym roku objął funkcję asystenta selekcjonera reprezentacji Mołdawii Anatola Tesleva. Po rezygnacji Tesleva 22 grudnia 2006 powierzono mu funkcję selekcjonera mołdawskiej drużyny narodowej, którą pełnił do 2009 r. W 2010 r. został trenerem stołecznej Dacii z którą w sezonie 2010/2011 zdobył mistrzostwo ligi. W sezonie 2013/14 kierował klubem Veris Drăgănești. W styczniu 2015 objął prowadzenie rosyjskiego Sachalina Jużnosachalińsk, jednak opuścił klub przez przyczyny rodzinne. W kwietniu 2015 ponownie został mianowany na stanowisko głównego trenera Dacii Kiszyniów. 23 grudnia 2015 roku ponownie stał na czele reprezentacji Mołdawii.

Bibliografia

• Profil na stronie reprezentantów Rosji (ros.)
• Igor Dobrowolski w bazie National Football Teams (ang.)
• Igor Dobrowolski w bazie Football Facts (ros.)