Kałusz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
EmausBot (dyskusja | edycje)
m r2.6.4) (robot poprawia: it:Kaluš
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎XVI-XVII w.: drobne merytoryczne
Linia 38: Linia 38:


== Historia ==
== Historia ==
=== XVI-XVII w. ===
=== Historia ===
W 1469 roku król Kazimierz Jagiellończyk ufundował w leżącej w dobrach królewskich wsi Kałusz łaciński kościół parafialny. W 1549 roku na polecenie króla Zygmunta Augusta [[Mikołaj Sieniawski (hetman wielki koronny)|hetman wielki koronny Mikołaj Sieniawski]] lokował w tym miejscu miasto. W 1553 roku Zygmunt August za zasługi nadał Kałusz i przyległości hetmanowi Sieniawskiemu i jego potomkom w linii męskiej. Miasto w tym czasie było ośrodkiem wydobycia soli. W 1595 roku liczące około 55 domów miasto złupili Turcy. W 1661 roku odnotowano istnieniu tu niewielkiego zamku otoczonego wałem. Tu też rozegrały się zwycięskie bitwy wojsk polskich: hetmana Jana Sobieskiego z Tatarami Selim Gereja w [[1672]] i [[Andrzej Potocki|Andrzeja Potockiego]] z Turkami w [[1675]]. Miasto rozwijało się do 1770 roku gdy wyludniła je zaraza. W 1782 roku miasto zajęli Austriacy. W 1810 roku urodził się w Kałuszu [[Franciszek Smolka]].
Kałusz został założony przez [[Mikołaj Sieniawski (hetman wielki koronny)|Mikołaja Sieniawskiego
(hetmana wielkiego koronnego)]] w [[1549]] r. i wtedy miejscowość ta otrzymała prawa miejskie.

Tu też rozegrały się zwycięskie bitwy wojsk polskich: z Tatarami w [[1672]] i z Turkami w [[1675]].


W [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] stolica [[Powiat kałuski|powiatu]] w [[województwo stanisławowskie|województwie stanisławowskim]].
W [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] stolica [[Powiat kałuski|powiatu]] w [[województwo stanisławowskie|województwie stanisławowskim]].

Wersja z 18:01, 14 cze 2011

Szablon:Miasto zagranica infobox Kałusz (ukr. Калуш) – miasto na Ukrainie, stolica rejonu w obwodzie iwanofrankowskim, 67,7 tys. mieszkańców (szacunek na 2006), dekanat halicki.

Historia

Historia

W 1469 roku król Kazimierz Jagiellończyk ufundował w leżącej w dobrach królewskich wsi Kałusz łaciński kościół parafialny. W 1549 roku na polecenie króla Zygmunta Augusta hetman wielki koronny Mikołaj Sieniawski lokował w tym miejscu miasto. W 1553 roku Zygmunt August za zasługi nadał Kałusz i przyległości hetmanowi Sieniawskiemu i jego potomkom w linii męskiej. Miasto w tym czasie było ośrodkiem wydobycia soli. W 1595 roku liczące około 55 domów miasto złupili Turcy. W 1661 roku odnotowano istnieniu tu niewielkiego zamku otoczonego wałem. Tu też rozegrały się zwycięskie bitwy wojsk polskich: hetmana Jana Sobieskiego z Tatarami Selim Gereja w 1672 i Andrzeja Potockiego z Turkami w 1675. Miasto rozwijało się do 1770 roku gdy wyludniła je zaraza. W 1782 roku miasto zajęli Austriacy. W 1810 roku urodził się w Kałuszu Franciszek Smolka.

W II Rzeczypospolitej stolica powiatu w województwie stanisławowskim.

II wojna światowa

II wojna światowa wstrząsnęła życiem mieszkańców Kałusza, wśród których przeważali górnicy, kupcy, rzemieślnicy. Sowieci zajęli miasto ok. 21 września i wywieźli w 1940 r. w głąb Rosji przeważnie polskich mieszkańców miasta. Po wybuchu wojny sowiecko-niemieckiej 22 czerwca 1941 r. miasto przeszło pod okupację niemiecką. W październiku 1941 r. Niemcy dokonali morderstw tysięcy Żydów z Kałusza i okolic, a w kwietniu 1942 r. z miejscowego getta wywieziono pozostałych do obozu w Bełżcu lub przeniesiono (w sierpniu) do obozu w Stanisławowie. Zaciąg Ukraińców do niemieckiej dywizji SS Galizien organizował w Kałuszu Ukrainiec Izydor Pigulak. 3 listopada 1943 r. Niemcy rozstrzelali w Kałuszu 18 ukraińskich uczniów szkoły handlowej, a dnia 6 maja 1944 r. 42 innych Ukraińców. Kałusz został wyzwolony przez 11 Dywizję Piechoty Podkarpackiej AK w ramach Akcji Burza. W 1945 r. polskich mieszkańców Kałusza przymusowo przesiedlono w nowe granice Polski, do PRL.

1889

Ludzie związani z miastem

Pobliskie miejscowości

Miasta partnerskie

Linki zewnętrzne