(3) Juno: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m drobne redakcyjne i techniczne |
m drobne redakcyjne, ilustracja |
||
Linia 33: | Linia 33: | ||
== Odkrycie i nazwa == |
== Odkrycie i nazwa == |
||
Planetoida 3 Juno została odkryta |
Planetoida 3 Juno została odkryta przez niemieckiego astronoma [[Karl Ludwig Harding|Karla Hardinga]] w dniu [[1 września]] [[1804]] roku w [[Lilienthal (Dolna Saksonia)|Lilienthal]]. Jej nazwa pochodzi od najwyższej bogini z [[mitologia|mitologii]] rzymskiej – [[Junona|Junony]]. [[19 lutego]] [[1958]] roku wykonano pierwszą obserwację zakrycia [[gwiazda|gwiazdy]] przez planetoidę, a planetoidą tą była właśnie Juno. Zakrycie trwało sekundy i dostarczyło badaczom danych, z których można było ocenić wielkość tej planetoidy. |
||
<gallery> |
|||
Plik:Juno mpl anim.gif|Ruch Juno po niebie na tle gwiazd |
|||
Plik:3Juno-LB1-apmag.jpg|Pięciominutowa ekspozycja planetoidy (jasny obiekt w centrum) |
|||
</gallery> |
|||
== Orbita == |
== Orbita == |
||
Linia 39: | Linia 44: | ||
== Właściwości fizyczne == |
== Właściwości fizyczne == |
||
Jest to ciało, którego rozmiary |
Jest to ciało o nieregularnym kształcie, którego rozmiary wynoszą 290×240×190 km. [[Albedo]] Junony wynosi 0,24; maksimum jasności, jaką może osiągnąć to 7,7<sup>m</sup> (dla ziemskiego obserwatora). Jej [[absolutna wielkość gwiazdowa]] sięga natomiast 5,3<sup>m</sup>. |
||
Na powierzchni tej planetoidy wykryto, prowadząc obserwacje w [[podczerwień|podczerwieni]], duży [[krater uderzeniowy]] o średnicy ok. 100 km, który jest stosunkowo młodym tworem. Juno może być także jednym ze źródeł pochodzenia [[meteoryt]]ów zwanych [[chondryt]]ami, w których składzie odnajdujemy zawierające [[żelazo]] związki [[krzem]]u, np. [[Chryzolit|oliwin]] czy [[Pirokseny|piroksen]]. |
Na powierzchni tej planetoidy wykryto, prowadząc obserwacje w [[podczerwień|podczerwieni]], duży [[krater uderzeniowy]] o średnicy ok. 100 km, który jest stosunkowo młodym tworem. Juno może być także jednym ze źródeł pochodzenia [[meteoryt]]ów zwanych [[chondryt]]ami, w których składzie odnajdujemy zawierające [[żelazo]] związki [[krzem]]u, np. [[Chryzolit|oliwin]] czy [[Pirokseny|piroksen]]. |
||
[[19 lutego]] [[1958]] roku wykonano pierwszą obserwację zakrycia [[gwiazda|gwiazdy]] przez planetoidę, a planetoidą tą była właśnie Juno. Zakrycie trwało sekundy i dostarczyło badaczom danych, z których można było ocenić wielkość tej planetoidy. |
|||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
Linia 55: | Linia 58: | ||
{{Planetkanav|poprzednia=2 Pallas|nazwa=3 Juno|następna=4 Westa|}} |
{{Planetkanav|poprzednia=2 Pallas|nazwa=3 Juno|następna=4 Westa|}} |
||
{{DEFAULTSORT:Juno}} |
{{DEFAULTSORT:Juno}} |
||
{{Układ Słoneczny}} |
|||
[[Kategoria:Nazwane planetoidy]] |
[[Kategoria:Nazwane planetoidy]] |
Wersja z 02:41, 21 mar 2011
Juno w różnych długościach fali widziana przez teleskop Hooker, obserwatorium na Mt Wilson, USA | |
Odkrywca | |
---|---|
Data odkrycia |
1 września 1804 |
Numer kolejny |
3 |
Charakterystyka orbity (J2000) | |
Przynależność obiektu |
|
Półoś wielka |
2,6716 au |
Mimośród |
0,2553 |
Peryhelium |
1,9895 au |
Aphelium |
3,3536 au |
Okres obiegu wokół Słońca |
4 lata 134 dni |
Średnia prędkość |
17,92 km/s |
Inklinacja |
12,98° |
Charakterystyka fizyczna | |
Średnica |
290×240×190 km |
Masa |
3 × 1019 kg |
Średnia gęstość |
3,14 g/cm3 |
Okres obrotu |
(7 h 12 min 36 s) h |
Albedo |
0,238 |
Jasność absolutna |
5,33m |
Typ spektralny | |
Średnia temperatura powierzchni |
śred. ~163 K |
Satelity naturalne |
prawdopodobnie posiada (?) |
3 Juno lub Junona, trzecia w kolejności odkrycia planetoida z pasa planetoid krążących pomiędzy Marsem a Jowiszem.
Odkrycie i nazwa
Planetoida 3 Juno została odkryta przez niemieckiego astronoma Karla Hardinga w dniu 1 września 1804 roku w Lilienthal. Jej nazwa pochodzi od najwyższej bogini z mitologii rzymskiej – Junony. 19 lutego 1958 roku wykonano pierwszą obserwację zakrycia gwiazdy przez planetoidę, a planetoidą tą była właśnie Juno. Zakrycie trwało sekundy i dostarczyło badaczom danych, z których można było ocenić wielkość tej planetoidy.
-
Ruch Juno po niebie na tle gwiazd
-
Pięciominutowa ekspozycja planetoidy (jasny obiekt w centrum)
Orbita
Orbita planetoidy Juno nachylona jest pod kątem 12,97° do ekliptyki, a jej mimośród wynosi 0,26. Ciało to krąży w średniej odległości 2,67 j.a. wokół Słońca, na co potrzebuje 4 lat i 134 dni.
Właściwości fizyczne
Jest to ciało o nieregularnym kształcie, którego rozmiary wynoszą 290×240×190 km. Albedo Junony wynosi 0,24; maksimum jasności, jaką może osiągnąć to 7,7m (dla ziemskiego obserwatora). Jej absolutna wielkość gwiazdowa sięga natomiast 5,3m.
Na powierzchni tej planetoidy wykryto, prowadząc obserwacje w podczerwieni, duży krater uderzeniowy o średnicy ok. 100 km, który jest stosunkowo młodym tworem. Juno może być także jednym ze źródeł pochodzenia meteorytów zwanych chondrytami, w których składzie odnajdujemy zawierające żelazo związki krzemu, np. oliwin czy piroksen.