Bazylika San Salvatore w Brescii: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Funkcja sugerowania linków: dodany 1 link. Znaczniki: VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) Zadanie nowicjusza Zasugerowano edycję: dodanie linków |
m Dodano kategorię "Religia w Brescii" za pomocą HotCat |
||
| Linia 85: | Linia 85: | ||
[[Kategoria:Zdesakralizowane kościoły we Włoszech|Brescia]] |
[[Kategoria:Zdesakralizowane kościoły we Włoszech|Brescia]] |
||
[[Kategoria:Obiekty z listy dziedzictwa UNESCO we Włoszech|Brescia]] |
[[Kategoria:Obiekty z listy dziedzictwa UNESCO we Włoszech|Brescia]] |
||
[[Kategoria:Religia w Brescii]] |
|||
Wersja z 15:59, 26 sie 2022
| muzeum | |||||||||||||||
 Widok bazyliki | |||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Włoch  | |||||||||||||||
| 45°32′23,47″N 10°13′41,28″E/45,539853 10,228132 | |||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||
Bazylika San Salvatore w Brescii wł. Basilica di San Salvatore jest jednym z najważniejszych zachowanych zabytków wczesnośredniowiecznej architektury sakralnej. Znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO jako jedno z siedmiu miejsc kategorii: Longobardowie we Włoszech. Ośrodki władzy, 568 – 774 n.e. Bazylika tworzy jeden kompleks architektoniczny z sąsiednim klasztorem Santa Giulia. [1]
Król Dezyderiusz w 753 r. założył klasztor żeński, poświęcając go Zbawicielowi (San Salvatore), a następnie umieścił w nim szczątki męczennicy św. Julii. Kościół i klasztor miały być symbolem dynastycznej potęgi Longobardów. Dzwonnica została wzniesiona około 1300 r. W XIV wieku dobudowano kaplice od strony północnej. Fasada została rozebrana w 1466 r., aby na wyższym poziomie zbudować chór dla sióstr (obecnie przyłączony do kościoła Santa Giulia), którego dolne piętro stanowi atrium San Salvatore.[1]
Badania, przeprowadzone wewnątrz budynku, uwidoczniły nie tylko część jego oryginalnych ścian, ale także pozostałości rzymskiego domu poniżej (I-IV wiek n.e.), niektóre konstrukcje nawiązujące do pierwszego okresu longobardzkiego (568-650) i fundamenty starszego kościoła, teraz częściowo widoczne. Wewnątrz, dwa rzędy kolumn różnego pochodzenia (niektóre z rzymskich budynków), zakończone są niezwykłymi głowicami, dwie typu Rawenna (VI wiek). Pozostały fragmenty fresków i dekoracji sztukatorskich z okresu karolińskiego (IX wiek). Na kontr-fasadzie i w kaplicy znajdują się freski z XVI wieku.[1]
W 1798 r. kościół i klasztor desakralizowano, w 1882 r. przekształcono w muzeum, a w 2011 r. wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Przypisy
- ↑ Wspólnie z Albanią, Austrią, Belgią, Bośnią i Hercegowiną, Bułgarią, Chorwacją, Czechami, Francją, Hiszpanią, Macedonią Północną, Niemcami, Polską, Rumunią, Słowacją, Słowenią, Szwajcarią i Ukrainą