San Gimignano
| ||||
| ||||
| ||||
| Państwo |  Włochy
| |||
| Region | Toskania | |||
| Prowincja | Siena | |||
| Kod ISTAT | 052028 | |||
| Powierzchnia | 138 km² | |||
| Populacja (2004) • liczba ludności |
7105 | |||
| • gęstość | 51,5 os./km² | |||
| Nr kierunkowy | 0577 | |||
| Kod pocztowy | 53037 | |||
Położenie na mapie Włoch   San Gimignano | ||||
 43°28′N 11°03′E/43,466667 11,050000
| ||||
| ||
| Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | ||
 Widok na San Gimignano | ||
| Państwo | Włochy
| |
| Typ | kulturowy | |
| Spełniane kryterium | I, III, IV | |
| Numer ref. | 550 | |
| Region[b] | Europa i Ameryka Północna | |
| Historia wpisania na listę | ||
| Wpisanie na listę | 1990 na 14. sesji | |
San Gimignano – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Toskania, w prowincji Siena.
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
Miasto, zwane "Manhattanem średniowiecza" lub "Miastem wież", słynie z czworokątnych wież zbudowanych przez zamożnych mieszkańców w XIII-XV w., które pełniły funkcje obronne, ale także podkreślały znaczenie i zamożność właściciela. Miasto przeżywało rozkwit pod koniec średniowiecza, dzięki dogodnemu położeniu pomiędzy Florencją i Sieną na szlaku handlowym. Upadek spowodowało przeniesienie szlaku oraz zaraza w 1348. Paradoksalnie, dzięki temu do dziś ocalały zabytki San Gimignano, w tym kilkanaście wież. Najbardziej znany zabytek to dawna katedra, a obecnie kolegiata Santa Maria Assunta z XII w., z freskami Bartolo di Fredi. W centrum miasta znajdują się dwa place: Piazza della Cisterna (nazwa pochodzi od XII-wiecznej miejskiej cysterny) i Piazza del Duomo. Zajęte w 1474 r. przez wojska florenckie, działające z rozkazu Lorenza de'Medici .
Tutaj w 1437 urodził się włoski humanista, dyplomata, poeta i historyk Kallimach (właśc. Filippo Buonaccorsi), wykładowca na Akademii Krakowskiej, nauczyciel synów króla Kazimierza Jagiellończyka i doradca króla. Zmarł w Krakowie w 1496.
Zabytki i miejsca warte zobaczenia[edytuj | edytuj kod]
- kolegiata Santa Maria Assunta – trójnawowy kościół romański, konsekrowany w roku 1148. W 1456 została rozbudowana przez Giuliano da Maiano o transept i kilka bocznych kaplic. Wewnątrz zwracają uwagę freski Sąd Ostateczny Taddea di Bartola z 1393 i Męczeństwo św. Sebastiana Benozza Gozzoli z 1465.
- Palazzo del Podestà – pałac budowany w latach 1239-1337, położony naprzeciw kolegiaty. Wewnątrz w sali Dantego (Sala di Dante) znajduje się piękny fresk Maesta[1] namalowany w 1317 roku przez Lippo Memmi. Do pałacu przylega najwyższa, 51 metrowa, wieża w mieście.
- kościół Sant'Agostino – zbudowany w latach 1280-1298, położony na północnym krańcu miasta. Wnętrze zdobią freski przedstawiające sceny z życia patrona kościoła św. Augustyna.
- Museo d'Arte Sacra – muzeum sztuki sakralnej eksponujące również rzeźby i obrazy z przełomu XIV i XV wieku. W tym samym budynku mieści się również Muzeum Sztuki Etrusków.
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
Poza turystyką w okolicach miasta produkuje się znakomite białe wytrawne wino Vernaccia, o orzechowym posmaku. Od XIII w. uprawia się tu również krokus uprawny, z którego uzyskuje się szafran.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkuje 7105 osób, 51,5 os./km².
Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Praca zbiorowa: Lonely Planet Tuscany & Umbria. Wyd. V. Lonely Planet, 2008, s. 257. ISBN 978-174-104-31-36.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Źródło danych: Istituto Nazionale di Statistica
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Włochy północne. Wyd. I. Bielsko-Biała: Pascal sp. z o.o., 2008, s. 451-455. ISBN 978-3-8297-6558-9.
|
