Stowarzyszenie Umarłych Poetów
.jpg) John Keating (Robin Williams) | |
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
2 czerwca 1989 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
126 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia | |
| Montaż | |
| Produkcja | |
| Wytwórnia | |
| Dystrybucja | |
| Nagrody | |
| Oscar w 1989 roku za scenariusz oryginalny | |
Stowarzyszenie Umarłych Poetów (ang. Dead Poets Society) – amerykański dramat filmowy z 1989 r. w reżyserii Petera Weira. Na podstawie scenariusza tego filmu Nancy H. Kleinbaum napisała książkę o takim samym tytule.
Fabuła
[edytuj | edytuj kod]Jest jesień roku 1959. Do szkoły z ogromnymi tradycjami przybywa nowy nauczyciel języka angielskiego John Keating. Gromadka młodych uczniów Akademii Weltona trafia pod jego opiekę. Keating dobrze zna realia Weltona – jest absolwentem tej szacownej instytucji. Akademii przyświecają cztery złote zasady: Tradycja, Honor, Dyscyplina i Doskonałość, będące zarazem synonimem bezdusznego systemu edukacji.
Ekscentryczny profesor wnosi w szacowne mury ekskluzywnej uczelni ducha poezji, miłości życia i, co najważniejsze, niechętnie tu widzianą umiejętność samodzielnego myślenia. Zainspirowani przez niego chłopcy odnawiają tytułowe Stowarzyszenie Umarłych Poetów – sekretny związek, w którym odkrywają piękno zapomnianych utworów, a także prawo do marzeń, wolności i buntu. Zasada Carpe diem – chwytaj dzień, chwytaj chwilę, zaczyna rządzić ich własnym życiem, zrywają z podwładną rolą potulnych dzieci swoich rodziców. Zaczynają realizować swoje marzenia, pragnienia. Neil zakochuje się w teatrze i pragnie zostać aktorem. Pomimo zakazu ze strony ojca występuje w sztuce Szekspira Sen nocy letniej. Gdy ojciec dowiaduje się o tym, zamierza usunąć go z Welton z myślą o zapisaniu go do Akademii Wojskowej. Neilowi sprawia to ból i tej samej nocy popełnia samobójstwo, by zachować swoją dojrzewającą tożsamość[1].
Keating jest oskarżony przez dyrekcję szkoły o spowodowanie tragedii i zostaje wyrzucony z pracy. Jego uczniowie jednak na zawsze czują się odmienieni. Keating zawsze chciał, by go nazywano „Kapitanem” – ze względu na wiersz Walta Whitmana pt. O Captain! My Captain! Tymi też słowami uczniowie żegnają swego niezwykłego nauczyciela.
W filmie pojawiają się fragmenty poezji takich twórców jak (obok Walta Whitmana): Alfred Tennyson, John Keats, George Gordon Byron, Abraham Cowley, Robert Herrick oraz Robert Frost.
Two roads diverged in a wood, and I – / I took the one less traveled by
Dwie drogi wiodły mnie przez las / Wybrałem tę, gdzie ludzi mniej[2]
Robert Frost, The Road Not Taken
Obsada
[edytuj | edytuj kod]- Charles Dalton – Gale Hansen
- Neil Perry – Robert Sean Leonard
- John Keating – Robin Williams
- Knox Overstreet – Josh Charles
- Todd Anderson – Ethan Hawke
- Richard Cameron – Dylan Kussman
- Steven Meeks – Allelon Ruggiero
- Pan Nolan – Norman Lloyd
- Pan Perry – Kurtwood Smith
- Gerard Pitts – James Waterston
- Pani Perry – Carla Belver
- McAllister – Leon Pownall
- Dr Hager – George Martin
- Nauczyciel chemii – Joe Aufiery
- Hopkins – Matt Carey
- Joe Danburry – Kevin Cooney
- Chris Noel – Alexandra Powers
- Gloria – Melora Walters
- Tina – Welker White
- Steve – Steve Mathios
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]Film zdobył szereg nagród filmowych. Najważniejszą z nich Oscara w kategorii najlepszy scenariusz oryginalny dla Toma Schulmana (1990), ponadto nominowany był do tej nagrody w trzech innych kategoriach:
- najlepszy film Steven Haft, Paul Junger Witt, Tony Thomas
- najlepszy aktor pierwszoplanowy Robin Williams
- najlepsza reżyseria Peter Weir[3].
Film otrzymał też następujące nagrody:
- ASCAP Film and Television Music Awards 1990,
- BAFTA 1990, najlepszy film
- Casting Society of America, USA 1990
- Cezar (Francja) – w 1991,
- David di Donatello Awards 1990,
- Golden Screen, Niemcy 1991,
- Guild of German Art House Cinemas 1991,
- Italian National Syndicate of Film Journalists 1990,
- Joseph Plateau Awards 1990,
- Political Film Society, USA 1990,
- 6. Warszawski Tydzień Filmowy 1990[4] – Zwycięzca Plebiscytu Publiczności,
- Young Artist Awards 1990.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Magdalena Kempna-Pieniążek: Formuły duchowości w kinie najnowszym. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2013, s. 189-191. ISBN 978-83-226-2129-5.
- ↑ Dwie drogi w lesie się żegnały / wybrałem tę, którą stopy mniej deptały
- ↑ Ceremonies 1990. [dostęp 2025-09-23].
- ↑ Obecnie Warszawski Międzynarodowy Festiwal Filmowy
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Stowarzyszenie Umarłych Poetów w bazie Filmweb
- Stowarzyszenie Umarłych Poetów w bazie IMDb (ang.)
- Amerykańskie dramaty obyczajowe
- Amerykańskie filmy z 1989 roku
- Filmy kręcone w Delaware
- Filmy o nauczycielach
- Filmy o poezji
- Filmy o samobójstwie
- Filmy w reżyserii Petera Weira
- Filmy wyróżnione nagrodą BAFTA dla najlepszego filmu
- Filmy wyróżnione Nagrodą Publiczności Warszawskiego Festiwalu Filmowego
- Filmy wytwórni Touchstone Pictures