The Lost Vikings
 |
Ten artykuł od 2023-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
| Producent | |
|---|---|
| Wydawca | |
| Dystrybutor |
PL: CD Projekt (Lost Vikings 2)[1] |
| Seria gier |
The Lost Vikings |
| Data wydania |
5 sierpnia 1993 |
| Gatunek | |
| Tryby gry | |
| Wymagania sprzętowe | |
| Platforma |
Amiga, Amiga CD32, Super Nintendo Entertainment System, Game Boy Advance, Sega Mega Drive, MS-DOS |
| Wymagania |
PC 286 12 MHz, 1 MB RAM, VGA[2] |
| Odbiór gry | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||
The Lost Vikings – gra komputerowa łącząca elementy platformowej z grą logiczną. Stworzona została przez Silicon & Synapse i wydana w 1992 przez Interplay Entertainment początkowo na Super Nintendo Entertainment System, a później na Amigę, DOS-a, konsolę Sega Mega Drive i Amigę CD32. W 2003 wydano wersję dla Game Boy Advance’a.
W 1996 wydano kontynuację gry, zatytułowaną The Lost Vikings 2.
Fabuła[edytuj | edytuj kod]
Trzej wikingowie – Eryk, Olaf i Baleog – zostają porwani ze swej wioski przez kosmitę Tomatora i przebywają w jego statku kosmicznym. Wyruszają w podróż przez pięć krain; statek, gdzie zaczynają i kończą swoją przygodę, prehistorię, pustynię i piramidy, fabrykę i cyrkowy świat, która ma na celu powrót do rodzinnej wioski.
Rozgrywka[edytuj | edytuj kod]
Gracz kieruje poczynaniami trzech wikingów (w wersji dla Super Nintendo Entertainment System istniała możliwość gry we dwie osoby, w wersji dla Sega Mega Drive – trzy). Każdy z bohaterów ma różne zdolności – Eryk potrafi skakać i rozbijać głową mur, Baleog może atakować mieczem i łukiem, a Olaf bronić się tarczą i używać jej jak spadochronu. Gracz musi doprowadzić wszystkie trzy postaci do wyjścia z planszy. W tym celu musi łączyć umiejętności wikingów – np. Eryk może wskoczyć wyżej, jeśli wejdzie na tarczę Olafa, a Baleog może przełączać niedostępne przyciski strzałą z łuku. Jeśli jeden z Wikingów umrze przed dojściem do wyjścia, poziomu nie da się ukończyć – po doprowadzeniu pozostałych do wyjścia trzeba zaczynać od nowa.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Lost Vikings 2. „Gry Komputerowe”. 3/1997, s. 35. CGS Computer Studio.
- ↑ The Lost Vikings (PC). Gry-Online. [dostęp 2015-12-19].
- ↑ Anna Maria Woźniak. The Lost Vikings. „Secret Service”, s. 34, styczeń 1994. Warszawa: ProScript Sp. z o.o.. ISSN 1230-7726. (pol.).