Sega Mega Drive
| ||
| ||
| Typ | konsola gier wideo | |
| Producent | SEGA | |
| Generacja | czwarta generacja | |
| Premiera | Japonia: 29 października 1988 Ameryka Północna: 14 sierpnia 1989 PAL: 30 listopada 1990 | |
| Nośniki danych | kartridż, płyta kompaktowa | |
| Kontrolery | gamepad | |
| Sprzedanych jednostek |
ok. 30 milionów[1] | |
| Najlepiej sprzedawana gra |
Sonic the Hedgehog 2 – 6 mln[2] | |
| Poprzednik | Sega Master System/Sega SG-1000 Mark III | |
| Następca | Sega Neptune (anulowana) Sega Saturn | |
Sega Mega Drive – 16-bitowa konsola gier wideo wydana przez Segę w 1988 roku w Japonii i 1989 w Europie. W Ameryce Północnej konsola była sprzedawana jako Sega Genesis, ponieważ Sega nie mogła uzyskać pełni praw do nazwy Mega Drive. Produkcja konsoli została zakończona w 1997 roku. Powodem była niska sprzedaż po wprowadzeniu następcy, 32-bitowego Saturna. Konsola jest następcą Sega Master System/Sega SG-1000 Mark III.
Spis treści
Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]
Procesor[edytuj | edytuj kod]
Główny procesor: 32-bitowy Motorola 68000 (lub jego odpowiednik)
- Taktowanie procesora w konsolach PAL 7,61 MHz, w konsolach NTSC 7,67 MHz
- Niektóre systemy posiadały "klony" tegoż procesora wyprodukowane przez Hitachi i Signetics
- Signetics 68K był używany tylko we wczesnych wersjach tejże konsoli, gdyż nie był wystarczająco efektywny
Drugorzędny procesor: 8-bitowy Zilog Z80 (lub jego odpowiednik)
- Taktowanie procesora w konsolach PAL 3,55 MHz, w konsolach NTSC 3,58 MHz
- Zilog 80 używany był jako główny procesor w trybie emulacji konsoli Sega Master System
- Używany także jako sterownik dźwięku
Pamięć[edytuj | edytuj kod]
Boot ROM: 2 KB
- Znana jako "Trademark Security System" (TMSS), wprowadzona w pierwszych latach produkcji
- Po włączeniu konsoli testuje grę w celu znalezienia odpowiedniego kodu, który był dawany twórcom gier
- Nielicencjonowane gry bez tegoż kodu nie mogły zostać uruchomione
- Jeśli gra jest poprawnie licencjonowana, konsola wyświetla "Produced by or under license from Sega Enterprises Ltd."
- Boot ROM nie istnieje we wczesnych wersjach konsoli
- Niektóre gry wyprodukowane przed wprowadzeniem TMSS mogą nie działać na nowszych wersjach konsoli posiadające ten system
Główny RAM: 64 KB
Video RAM: 64 KB
- Nie jest osiągalna bezpośrednio przez procesor, musi być odczytywana i zapisywana przez VDP (Video Display Processor)
Drugorzędny RAM: 8 KB
- Używany jako główny RAM w trybie emulacji konsoli Sega Master System
Obszar pamięci kartridża: do 4 MB (32 Mb)
Obraz[edytuj | edytuj kod]
Mega Drive posiada VDP (Video Display Processor) dla kontroli płaszczyzn i sprite'ów. Jest to ulepszona wersja VDP używanego w konsoli Sega Master System.
Płaszczyzny: 4 (2 scrollowane, 1 dla sprite'ów, 1 dla systemu okien)
Sprite'y: do 80 jednocześnie, w zależności od używanego trybu
Paleta kolorów: 512 – z czego jednocześnie mogły być używane 64
Rozdzielczość: do 320x224 w konsolach NTSC, podniesiona do 320x240 w konsolach PAL przez dodanie czarnych pasków na górze i na dole obrazu.
Dźwięk[edytuj | edytuj kod]
Główny dźwięk: Yamaha YM2612
Drugorzędny dźwięk: Texas Instruments SN76489 (wbudowany w VDP)
Akcesoria[edytuj | edytuj kod]
W Japonii i Brazylii do konsoli można było dokupić Sega Meganet, modem oferujący funkcje online dla gier na konsolę. Do konsoli wydano też dwa sprzętowe dodatki – napęd odtwarzający płyty CD o nazwie Sega MegaCD oraz przystawkę, która zmieniała konsolę 16-bitową w 32-bitowy sprzęt, o nazwie 32X. Niektóre gry potrzebowały obu tych akcesoriów.
Kompatybilność wsteczna[edytuj | edytuj kod]
Mega Drive jest wstecznie kompatybilny z Sega Mark III oraz Master System dzięki wbudowanym w konsole podzespołom jednak jako, że poprzednie konsole producenta posiadały inne kartridże wymagany jest adapter Power Base / Master System Converter w przypadku gier z Master System lub Mega Adaptor w przypadku gier z Mark III.
Power Pegasus[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze zapowiedzi wydania klona Mega Drive o nazwie Power Pegasus pojawiły się w maju 1995 roku podczas targów Play Box ’95. Pod koniec tego samego roku przedsiębiorstwo Bobmark wydało sprzęt w niewielkim nakładzie[3][4]. Klon był wydany za zgodą Segi[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Platform Totals. VGChartz. [dostęp 2014-05-22].
- ↑ Daniel Boutros: A Detailed Cross-Examination of Yesterday and Today's Best-Selling Platform Games (ang.). Gamasutra, 2006-08-04. [dostęp 2017-11-29].
- ↑ Top Secret 5/1995 str 58 -Targi PLAY-BOX 95
- ↑ Polski biały kruk – niepublikowane wcześniej zdjęcia 16-bitowego Pegasusa! – Aktualności – PPE.pl, www.ppe.pl [dostęp 2017-02-11] (pol.).
- ↑ Top Secret 2/1995 str.57
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| ||||||||||||||||||||
| ||||||
