Sega Mega Drive
 Europejski model konsoli | |
| Typ | |
|---|---|
| Producent | |
| Generacja | |
| Premiera |
Japonia: 29 października 1988 |
| Nośniki danych | |
| Kontrolery | |
| Sprzedanych jednostek |
ok. 30 milionów[2] |
| Najlepiej sprzedawana gra |
Sonic the Hedgehog 2 – 6 mln[3] |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Sega Mega Drive – 16-bitowa konsola gier wideo wydana przez Segę w 1988 roku w Japonii i 1990 w Europie. W Ameryce Północnej konsola była sprzedawana jako Sega Genesis, ponieważ Sega nie mogła uzyskać pełni praw do nazwy Mega Drive. Produkcja konsoli została zakończona w 1997 roku. Powodem była niska sprzedaż po wprowadzeniu następcy, 32-bitowego Saturna. Konsola była następcą 8-bitowych Sega Master System/Sega SG-1000 Mark III.
4 października 2019 została wydana zminiaturyzowana wersja konsoli – Sega Mega Drive Mini[4]. W październiku 2022, Sega wydała drugi model tejże konsoli.[5]
Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]
 |
Ta sekcja od 2022-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Procesor[edytuj | edytuj kod]
Główny procesor: 32-bitowy Motorola 68000 (lub jego odpowiednik).
- Taktowanie procesora w konsolach PAL 7,61 MHz, w konsolach NTSC 7,67 MHz.
- Niektóre systemy zawierały „klony” tegoż procesora wyprodukowane przez Hitachi i Signetics.
- Signetics 68K był używany tylko we wczesnych wersjach tejże konsoli, gdyż nie był wystarczająco efektywny.
Pomocniczy procesor: 8-bitowy Zilog Z80 (lub jego odpowiednik).
- Taktowanie procesora w konsolach PAL 3,55 MHz, w konsolach NTSC 3,58 MHz.
- Zilog 80 używany był jako główny procesor w trybie emulacji konsoli Sega Master System.
- Używany także jako sterownik dźwięku.
Pamięć[edytuj | edytuj kod]
- Boot ROM: 2 KB.
- Główny RAM: 64 KB.
- Video RAM: 64 KB; procesor nie ma bezpośredniego dostępu, pamięć musi być odczytywana i zapisywana przez VDP (Video Display Processor).
- Pomocniczy RAM: 8 KB; używany jako główny RAM w trybie emulacji konsoli Sega Master System.
- Obszar pamięci kartridża: do 4 MB (32 Mb).
Obraz[edytuj | edytuj kod]
Mega Drive zawiera VDP (Video Display Processor) dla kontroli płaszczyzn i sprite’ów. Jest to ulepszona wersja VDP używanego w konsoli Sega Master System.
- Płaszczyzny: 4 (2 scrollowane, 1 dla sprite’ów, 1 dla systemu okien).
- Sprite’y: do 80 jednocześnie, w zależności od używanego trybu.
- Paleta kolorów: 512 – z czego jednocześnie mogły być używane 64.
- Rozdzielczość: do 320x224 w konsolach NTSC, podniesiona do 320x240 w konsolach PAL przez dodanie czarnych pasków na górze i na dole obrazu.
Dźwięk[edytuj | edytuj kod]
- Główny układ dźwiękowy: Yamaha YM2612
- Pomocniczy układ dźwiękowy: Texas Instruments SN76489 (wbudowany w VDP)
Akcesoria[edytuj | edytuj kod]
W Japonii i Brazylii do konsoli można było dokupić Sega Meganet, modem oferujący funkcje online dla gier na konsolę. Do konsoli wydano też dwa sprzętowe dodatki – napęd odtwarzający płyty CD o nazwie Sega Mega-CD oraz przystawkę, która zmieniała konsolę 16-bitową w 32-bitowy sprzęt, o nazwie Sega 32X. Niektóre gry potrzebowały obu tych akcesoriów.
W 1992 na rynku pojawił się również pistolet świetlny Menacer, który w niektórych grach służył do strzelania (wskazywania celu)[6].
Kompatybilność wsteczna[edytuj | edytuj kod]
Mega Drive jest kompatybilny wstecznie z Sega Mark III oraz Master System dzięki wbudowanym w konsole podzespołom, jednak, jako że poprzednie konsole producenta posiadały inne kartridże, wymagany jest adapter Power Base / Master System Converter w przypadku gier z Master System lub Mega Adaptor w przypadku gier z Mark III.
Power Pegasus[edytuj | edytuj kod]
W latach 1992-1994, konsole Segi do Polski oficjalnie dostarczało przedsiębiorstwo Nissho Iwai Corporation Warszawa[7], w tym także od 1993 roku 16-bitową Segę[1], jednak przedsięwzięcie było dalekie od sukcesu. W 1994 roku Bobmark International, podjął ponowną próbę rozpowszechnienia Mega Drive w Polsce[8]. Konsola miała jednak niezadowalające wyniki sprzedaży z powodu pojawienia się rok wcześniej pirackich kopii gier i konsol Mega Drive, które stały się obok Pegasusa głównym źródłem utrzymania wielu sklepów i stoisk na giełdzie[9][10]. Przedsiębiorstwo postanowiło więc wydać klona o nazwie Power Pegasus. Pierwsze zapowiedzi pojawiły się na przełomie marca i kwietnia 1995 roku podczas targów Play-Box ’95[11]. Pod koniec tego samego roku wydano sprzęt w niewielkim nakładzie[12], jednak dalszą sprzedaż wstrzymano z powodu wydania Saturna oraz zwiększenia zainteresowania oryginalnym Mega Drive’em[13], co było spowodowane polityką Segi związaną ze wspieraniem sprzedaży 16-bitowej konsoli w Portugalii, Grecji i krajach postkomunistycznych[14].
Sega Channel[edytuj | edytuj kod]
W 1994 roku uruchomiono usługę Sega Channel. Po uiszczeniu opłaty, właściciele konsoli Mega Drive dostawali specjalny adapter, pozwalający na podłączenie konsoli do sieci, z której można było ściągać gry. Największą popularnością usługa cieszyła się w Stanach Zjednoczonych, gdzie została uruchomiona w grudniu 1994 roku[15][16]. Sega wraz ze współpracującymi przedsiębiorstwami próbowała wprowadzać tę usługę w różnych częściach Azji, Ameryki, Europy i Australii[17][18].
Od stycznia 1996 roku, prawa do dystrybucji Sega Channel w Polsce posiadało przedsiębiorstwo Tele-Communications, Inc.[19]
Gry[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Sega Mega Drive II 16-bit Game - Telewizyjna Gra Komputerowa. „Video Club”. 36, s. 68. Classics.
- ↑ Platform Totals. VGChartz. [dostęp 2014-05-22].
- ↑ Daniel Boutros: A Detailed Cross-Examination of Yesterday and Today’s Best-Selling Platform Games. Gamasutra, 2006-08-04. [dostęp 2017-11-29]. (ang.).
- ↑ https://cenega.pl/inne/inne/sega-mega-drive-mini/3825
- ↑ https://kolekcjonerki.com/przedmiot/konsola/sega-mega-drive-mini-2/
- ↑ Dave Beuscher, Sega Genesis – Overview, Allgame [dostęp 2022-11-09] [zarchiwizowane z adresu 2010-01-02] (ang.).
- ↑ Ty Grasz, Ja Gram, Oni Grają. „Video Club”. 18. Classics.
- ↑ Łukasz Kujawa. Od CD32 do PlayStation. Jak w Polsce rodziły się konsole. „PSX Extreme”. 247, s. 80–83, marzec 2018. Advertigo S.A..
- ↑ dżujo. Pierwsza prawdziwa wojna konsol – Sega Mega Drive kontra Super Nintendo. „PSX Extreme”. 106, s. 72, czerwiec 2006. Grupa 69.
- ↑ Hegatar Computing. „Computer Studio”. 14, s. 33, 1993. Computer Graphics Studio.
- ↑ Maciej Pietraś. Targi Play-Box ’95. „Top Secret”. 38, s. 58, maj 1995. Wydawnictwo Bajtek.
- ↑ Polski biały kruk – niepublikowane wcześniej zdjęcia 16-bitowego Pegasusa! – Aktualności – PPE.pl, www.ppe.pl [dostęp 2017-02-11] (pol.).
- ↑ Michał J. Adamczak, Piotr Orcholski. Gambleriada Jesień’96 cz.2. „Świat Gier Komputerowych”. 49, s. 70, styczeń 1997. Lupus.
- ↑ https://techmonitor.ai/technology/despite_runaway_success_of_sony_playstation_sega_still_sees_mileage_in_the_16bit_games_machine
- ↑ Nicholas Scibetta, The Sad Death of Sega Channel, GameCrate, 18 lutego 2015 [dostęp 2020-07-11] (ang.).
- ↑ Ernie Smith, Sega Channel History: Before There Were Cable Modems..., Tedium, 19 lipca 2017 [dostęp 2020-07-11] (ang.).
- ↑ Tele Communications International Inc 1996 10-K405 Annual report, United States Securities and Exchange Commission, 19 marca 1997 [dostęp 2020-07-12] (ang.).
- ↑ Dean Amond, Looking Back on Sega Channel, Find Your Inner Geek, 20 maja 2017 [dostęp 2020-07-11] (ang.).
- ↑ Sega preps for major overseas expansion. (Sega Channel), „Multichannel News”, 29 stycznia 1996 (ang.).