Sega Mega Drive
|
||
 |
||
| Typ | konsola gier wideo | |
| Producent | SEGA | |
| Generacja | czwarta generacja | |
| Premiera | Japonia: 29 października 1988 Ameryka Północna: 14 sierpnia 1989 PAL: 30 listopada 1990 |
|
| Nośniki danych | kartridż, CD-ROM | |
| Kontrolery | dżojpad | |
| Sprzedanych jednostek |
ok. 30 milionów[1] | |
| Najlepiej sprzedawana gra |
Sonic the Hedgehog 2 – 6 mln.[2] | |
| Poprzednik | Sega Master System/Sega SG-1000 Mark III | |
| Następca | Sega Neptune (anulowana) Sega Saturn |
|
Sega Mega Drive (SMD) – 16-bitowa konsola firmy Sega, której premiera odbyła się w roku 1988 w Japonii i 1989 w Europie. W Ameryce Północnej konsola była sprzedawana jako Sega Genesis, ponieważ firma Sega nie mogła uzyskać pełni praw do nazwy Mega Drive.
Do konsoli wyszły dwa sprzętowe dodatki – napęd odtwarzający płyty CD, o nazwie Sega MegaCD, oraz przystawka, która zmieniała konsolę 16-bitową w 32-bitowy sprzęt, o nazwie 32X. Niektóre gry potrzebowały obu tych sprzętów.
Zaprzestano jej produkcji w roku 1997. Powodem była niska sprzedaż po wprowadzeniu następcy, 32-bitowego Saturna. Jest następcą znanej konsoli Master System/Mark III
W Japonii i Brazylii do konsoli można było dokupić Sega Meganet, modem oferujący funkcje online dla gier na konsolę.
Spis treści
Dane techniczne[edytuj]
Procesor[edytuj]
Główny procesor: 16-bitowy Motorola 68000 (lub jego odpowiednik)
- Taktowanie procesora w konsolach PAL 7,61 MHz, w konsolach NTSC 7,67 MHz
- Niektóre systemy posiadały "klony" tegoż procesora wyprodukowane przez Hitachi i Signetics
- Signetics 68K był używany tylko we wczesnych wersjach tejże konsoli, gdyż nie był wystarczająco efektywny
Drugorzędny procesor: 8-bitowy Zilog Z80 (lub jego odpowiednik)
- Taktowanie procesora w konsolach PAL 3,55 MHz, w konsolach NTSC 3,58 MHz
- Zilog 80 używany był jako główny procesor w trybie emulacji konsoli Sega Master System
- Używany także jako sterownik dźwieku
Pamięć[edytuj]
Boot ROM: 2 KB
- Znana jako "Trademark Security System" (TMSS), wprowadzona w pierwszych latach produkcji
- Po włączeniu konsoli testuje grę w celu znalezenia odpowiedniego kodu, który był dawany twórcom gier
- Nielicencjowane gry bez tegoż kodu nie mogły zostać uruchomione
- Jeśli gra jest poprawnie licencjonowana, konsola wyświetla "Produced by or under license from Sega Enterprises Ltd."
- Boot ROM nie istnieje we wczesnych wersjach konsoli
- Niektóre gry wyprodukowane przed wprowadzeniem TMSS mogą nie działać na nowszych wersjach konsoli posiadające ten system
Główny RAM: 64 KB
Video RAM: 64 KB
- Nie jest osiągalna bezpośrednio przez procesor, musi być odczytywana i zapisywana przez VDP (Video Display Processor)
Drugorzędny RAM: 8 KB
- Używany jako główny RAM w trybie emulacji konsoli Sega Master System
Obszar pamięci kartridża: do 4 MB (32 Mb)
Obraz[edytuj]
Mega Drive posiada VDP (Video Display Processor) dla kontroli płaszczyzn i sprite'ów. Jest to ulepszona wersja VDP używanego w konsoli Sega Master System.
Płaszczyzny: 4 (2 scrollowane, 1 dla sprite'ów, 1 dla systemu okien)
Sprite'y: do 80 jednocześnie, w zależności od używanego trybu
Paleta kolorów: 512 – z czego jednocześnie mogły być używane 64
Rozdzielczość: do 320x224 w konsolach NTSC, podniesiona do 320x240 w konsolach PAL przez dodanie czarnych pasków na górze i na dole obrazu.
Dźwięk[edytuj]
Główny dźwięk: Yamaha YM2612
Drugorzędny dźwięk: Texas Instruments SN76489 (wbudowany w VDP)
Kompatybilność wsteczna[edytuj]
Mega Drive jest wstecznie kompatybilny z Sega Mark III oraz Master System dzięki wbudowanym w konsole podzespołom jednak jako, że poprzednie konsole producenta posiadały inne kartridże wymagany jest adapter Power Base / Master System Converter w przypadku gier z Master System lub Mega Adaptor w przypadku gier z Mark III.
Mega Drive dzisiaj[edytuj]
Mimo iż od 1998 nie wydano żadnej licencjonowanej przez Sege gry, z racje na popularność konsoli, w krajach takich jak Tajwan, Chiny czy Rosja nadal powstają nowe nieoficjalne gry oraz modyfikacje już istniejących. System ten jest też popularny wśród twórców tzw. gier homebrew jak na przykład Project MD.
Mega Drive w Polsce[edytuj]
Firma Bobmark, importer Pegasusa, wydała w małym nakładzie klona Mega Drive o nazwie Power Pegasus[3], a po zmianach w obowiązującym prawie została dystrybutorem Segi w Polsce sprzedając Mega Drive 2. Oba systemy nie odniosły jednak sukcesu i były sprzedane w małym nakładzie. Większość konsol które znalazły się w Polsce została sprowadzona przez ich posiadaczy z za zachodniej granicy.
Przypisy
- ↑ Platform Totals. VGChartz. [dostęp 2014-05-22].
- ↑ Gamasutra – Feature – "A Detailed Cross-Examination of Yesterday and Today's Best-Selling Platform Games"
- ↑ Polski biały kruk - niepublikowane wcześniej zdjęcia 16-bitowego Pegasusa! - Aktualności - PPE.pl, www.ppe.pl [dostęp 2017-02-11] (pol.).
Bibliografia[edytuj]
|
|||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||
