Sega Mega Drive
| ||
 | ||
| Typ | konsola gier wideo | |
| Producent | SEGA | |
| Generacja | czwarta generacja | |
| Premiera | Japonia: 29 października 1988 Ameryka Północna: 14 sierpnia 1989 PAL: 30 listopada 1990 | |
| Nośniki danych | kartridż, płyta kompaktowa | |
| Kontrolery | gamepad | |
| Sprzedanych jednostek |
ok. 30 milionów[1] | |
| Najlepiej sprzedawana gra |
Sonic the Hedgehog 2 – 6 mln[2] | |
| Poprzednik | Sega Master System/Sega SG-1000 Mark III | |
| Następca | Sega Neptune (anulowana) Sega Saturn | |
Sega Mega Drive – 16-bitowa konsola gier wideo wydana przez Segę w 1988 roku w Japonii i 1989 w Europie. W Ameryce Północnej konsola była sprzedawana jako Sega Genesis, ponieważ Sega nie mogła uzyskać pełni praw do nazwy Mega Drive. Produkcja konsoli została zakończona w 1997 roku. Powodem była niska sprzedaż po wprowadzeniu następcy, 32-bitowego Saturna. Konsola jest następcą Sega Master System/Sega SG-1000 Mark III.
Spis treści
Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]
Procesor[edytuj | edytuj kod]
Główny procesor: 32-bitowy Motorola 68000 (lub jego odpowiednik)
- Taktowanie procesora w konsolach PAL 7,61 MHz, w konsolach NTSC 7,67 MHz
- Niektóre systemy posiadały "klony" tegoż procesora wyprodukowane przez Hitachi i Signetics
- Signetics 68K był używany tylko we wczesnych wersjach tejże konsoli, gdyż nie był wystarczająco efektywny
Drugorzędny procesor: 8-bitowy Zilog Z80 (lub jego odpowiednik)
- Taktowanie procesora w konsolach PAL 3,55 MHz, w konsolach NTSC 3,58 MHz
- Zilog 80 używany był jako główny procesor w trybie emulacji konsoli Sega Master System
- Używany także jako sterownik dźwięku
Pamięć[edytuj | edytuj kod]
Boot ROM: 2 KB
- Znana jako "Trademark Security System" (TMSS), wprowadzona w pierwszych latach produkcji
- Po włączeniu konsoli testuje grę w celu znalezienia odpowiedniego kodu, który był dawany twórcom gier
- Nielicencjonowane gry bez tegoż kodu nie mogły zostać uruchomione
- Jeśli gra jest poprawnie licencjonowana, konsola wyświetla "Produced by or under license from Sega Enterprises Ltd."
- Boot ROM nie istnieje we wczesnych wersjach konsoli
- Niektóre gry wyprodukowane przed wprowadzeniem TMSS mogą nie działać na nowszych wersjach konsoli posiadające ten system
Główny RAM: 64 KB
Video RAM: 64 KB
- Nie jest osiągalna bezpośrednio przez procesor, musi być odczytywana i zapisywana przez VDP (Video Display Processor)
Drugorzędny RAM: 8 KB
- Używany jako główny RAM w trybie emulacji konsoli Sega Master System
Obszar pamięci kartridża: do 4 MB (32 Mb)
Obraz[edytuj | edytuj kod]
Mega Drive posiada VDP (Video Display Processor) dla kontroli płaszczyzn i sprite'ów. Jest to ulepszona wersja VDP używanego w konsoli Sega Master System.
Płaszczyzny: 4 (2 scrollowane, 1 dla sprite'ów, 1 dla systemu okien)
Sprite'y: do 80 jednocześnie, w zależności od używanego trybu
Paleta kolorów: 512 – z czego jednocześnie mogły być używane 64
Rozdzielczość: do 320x224 w konsolach NTSC, podniesiona do 320x240 w konsolach PAL przez dodanie czarnych pasków na górze i na dole obrazu.
Dźwięk[edytuj | edytuj kod]
Główny dźwięk: Yamaha YM2612
Drugorzędny dźwięk: Texas Instruments SN76489 (wbudowany w VDP)
Akcesoria[edytuj | edytuj kod]
W Japonii i Brazylii do konsoli można było dokupić Sega Meganet, modem oferujący funkcje online dla gier na konsolę. Do konsoli wydano też dwa sprzętowe dodatki – napęd odtwarzający płyty CD o nazwie Sega MegaCD oraz przystawkę, która zmieniała konsolę 16-bitową w 32-bitowy sprzęt, o nazwie 32X. Niektóre gry potrzebowały obu tych akcesoriów.
Kompatybilność wsteczna[edytuj | edytuj kod]
Mega Drive jest wstecznie kompatybilny z Sega Mark III oraz Master System dzięki wbudowanym w konsole podzespołom jednak jako, że poprzednie konsole producenta posiadały inne kartridże wymagany jest adapter Power Base / Master System Converter w przypadku gier z Master System lub Mega Adaptor w przypadku gier z Mark III.
Gry[edytuj | edytuj kod]
Mimo iż od 1998 nie wydano żadnej licencjonowanej przez Sege gry, w krajach takich jak Republika Chińska, Chińska Republika Ludowa czy Rosja nadal powstają nowe nieoficjalne gry oraz modyfikacje już istniejących. System ten jest też popularny wśród twórców gier homebrew jak na przykład Project MD.
Power Pegasus[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze zapowiedzi wydania klona Mega Drive o nazwie Power Pegasus pojawiły się w maju 1995 roku podczas targów Play Box ’95. Pod koniec tego samego roku przedsiębiorstwo Bobmark wydało sprzęt w niewielkim nakładzie[3][4]. Klon był wydany za zgodą Segi[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Platform Totals. VGChartz. [dostęp 2014-05-22].
- ↑ Daniel Boutros: A Detailed Cross-Examination of Yesterday and Today's Best-Selling Platform Games (ang.). Gamasutra, 2006-08-04. [dostęp 2017-11-29].
- ↑ Top Secret 5/1995 str 58 -Targi PLAY-BOX 95
- ↑ Polski biały kruk – niepublikowane wcześniej zdjęcia 16-bitowego Pegasusa! – Aktualności – PPE.pl, www.ppe.pl [dostęp 2017-02-11] (pol.).
- ↑ Top Secret 2/1995 str.57
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| ||||||||||||||||||||
| ||||||
