Wojciech Andrzej Dąmbski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Wojciech Dąmbski)
Wojciech Andrzej Dąmbski
Herb
Godziemba
Rodzina

Dąmbscy herbu Godziemba

Data urodzenia

1676

Data i miejsce śmierci

14 maja 1725
Warszawa

Ojciec

Zygmunt Dąmbski

Matka

Jadwiga Górska

Żona

Cecylia Teresa Radziwiłł

Dzieci

Antoni Józef,
Jadwiga,
Zygmunt Ignacy,
Teresa

Odznaczenia
Order Orła Białego

Wojciech Andrzej Dąmbski z Lubrańca herbu Godziemba (ur. 1676 – zm. 14 maja 1725 w Warszawie) – marszałek nadworny koronny od 1702, starosta sochaczewski, inowrocławski, dybowski.

Pełnione urzędy[edytuj | edytuj kod]

Urząd starosty inowrocławskiego sprawował przez 25 lat (1697-1722).

W 1699 wybrany posłem na sejm. W czasie najazdu Karola XII na I Rzeczpospolitą został rotmistrzem pospolitego ruszenia powiatu inowrocławskiego. We wrześniu 1702 został wybrany marszałkiem konfederacji szlachty wielkopolskiej wiernej Augustowi II. W 1704 roku przystąpił do konfederacji sandomierskiej. W 1705 uszedł do Wrocławia. W 1707 powrócił do kraju i rozpoczął na Kujawach działania partyzanckie przeciwko zwolennikom Stanisława Leszczyńskiego. Był uczestnikiem Walnej Rady Warszawskiej 1710 roku[1].

Od 1712 saski hrabia na Lubrańcu[2][3], odznaczony Orderem Orła Białego w 1713 roku.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Syn Zygmunta (zm. 1706), wojewody brzeskokujawskiego i Jadwigi Górskiej herbu Łodzia, córki Piotra.

Rodzeństwo Wojciecha Andrzeja: Adam, komisarz sejmowy i poseł na sejm (ojciec Jana Ignacego); Andrzej (zm. 1700); Marianna Katarzyna, późniejsza żona Jakuba Działyńskiego (zm. 1730), małżeństwo bezpotomne; Teresa Katarzyna (zm. 1700).

Dnia 17 czerwca 1701 roku poślubił Cecylię Teresę Radziwiłł, córkę Dominika Mikołaja, kanclerza wielkiego litewskiego i Anny Marianny Połubińskiej córki Aleksandra Hilarego Połubińskiego, kanclerza wielkiego litewskiego. Z małżeństwa urodził się Antoni Józef, wojewoda brzeskokujawski; Jadwiga, żona Kazimierza Józefa, wojewody sieradzkiego; Zygmunt Ignacy i Teresa (zm. 1759), żona Prokopa Lipskiego, oboźnego wielkiego koronnego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 99.
  2. Jarosław Dumanowski: Hrabiowie na Lubrańcu. Dzieje fortuny magnackiej. Poznań: Adam Marszałek, 2000, s. 17, 120.
  3. Adam Amilkar Kosiński: Przewodnik Heraldyczny. Kraków: 1877, s. 211

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]