14 Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rozformowanie |
1949 |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
14 Samodzielny Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej (14 sdappanc) – pododdział artylerii przeciwpancernej ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
Wchodził w skład 11 Dywizji Piechoty. Stacjonował w garnizonie Żary. W grudniu 1945 jednostka przeformowana została na pokojowy etat Nr 2/4 o stanie 171 żołnierzy, a w marcu 1946 na etat Nr 2/53 o stanie 162 wojskowych. W grudniu 1946 pododdział przeformowany został na etat Nr 2/73. Latem 1949 w Bolesławcu na bazie 13 i 14 dappanc sformowany został 92 pułk artylerii przeciwpancernej.
Dowódcy dywizjonu[edytuj | edytuj kod]
mjr Czesław Czubryt-Borkowski[3]
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
- pluton dowodzenia
- trzy baterie armat przeciwpancernych
- dwa plutony ogniowe po 2 działony
Razem według etatu 2/79 w 1949: 164 żołnierzy i 12 armat 76 mm ZiS-3
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946 roku
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 427.
- ↑ Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy.... s. 252.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO; Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.