Al-Ghazzawija

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Al-Ghazzawija
‏الغزاويه‎
Państwo

 Mandat Palestyny

Dystrykt

Dystrykt Beisan

Wysokość

−250 m n.p.m.

Populacja (1945)
• liczba ludności


1640

Data zniszczenia

20 maja 1948

Powód zniszczenia

atak Hagany

Obecnie

Ma’oz Chajjim, Newe Etan

Położenie na mapie Mandatu Palestyny
Mapa konturowa Mandatu Palestyny, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Al-Ghazzawija”
Ziemia32°30′07,5″N 35°32′29,5″E/32,502083 35,541528
Strona internetowa

Al-Ghazzawija (arab. الغزاويه) – nieistniejąca już arabska wieś, która była położona w Dystrykcie Beisan w Mandacie Palestyny. Wieś została wyludniona i zniszczona podczas I wojny izraelsko-arabskiej, po ataku sił żydowskiej Hagany w dniu 20 maja 1948 roku.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Al-Ghazzawija leżała we wschodniej części Doliny Bet Sze’an. Wieś była położona w depresji rzeki Jordan na wysokości 250 metrów p.p.m., w odległości 2 kilometrów na wschód od miasta Beisan. Według danych z 1945 roku do wsi należały ziemie o powierzchni 1840,8 ha. We wsi mieszkało wówczas 1640 osób (w tym 620 Żydów)[1].

Własność gruntów Powierzchnia gruntów (hektary)
Arabowie 532,3
Żydzi 762,5
publiczne 546
Razem 1840,8
Rodzaj użytkowanych gruntów Arabowie (hektary) Żydzi (hektary)
uprawy nawadniane 3,4 74,4
uprawy zbóż 674,6 677,1
plantacje cytrusów 1,3
zabudowania 10
nieużytki 399 1

Historia[edytuj | edytuj kod]

Liczne stanowiska archeologiczne w okolicy świadczą o długiej historii osadnictwa w tym miejscu. Po stronie północnej jest stanowisko archeologiczne Tell al-Barta, na zachodzie Tell al-Hasn i na południowym zachodzie Tell al-Maliha. Odkrycia archeologiczne potwierdzają fakt, że w miejscu tym istniała starożytna osada, której historia rozpoczęła się około XXX wieku p.n.e. i trwała nieprzerwanie do VIII wieku. W następnych wiekach była to arabska wieś, zamieszkana przez członków beduińskiego klanu al-Ghazzawija[2]. W okresie panowania Brytyjczyków al-Ghazzawija była dużą wsią, której mieszkańcy utrzymywali się z upraw zbóż[1].

Przyjęta 29 listopada 1947 roku Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181 przyznała te tereny państwu żydowskiemu. Dzień po proklamacji niepodległości Izraela państwa arabskie rozpoczęły inwazję, wszczynając w ten sposób I wojnę izraelsko-arabską. Dolinę Bet Sze’an usiłowały zająć wojska irackie, które wdały się w bitwę o Geszer (15–17 maja 1948). Wieś al-Ghazzawija znajdowała się we wschodniej części doliny, blisko rzeki Jordan. Obawiając się możliwości wykorzystania wioski przez siły arabskie, podjęto decyzję o jej zniszczeniu. W dniu 20 maja 1948 roku żydowscy żołnierze (Brygada Golani) zajęli wieś al-Ghazzawija. Wszyscy jej mieszkańcy zostali wysiedleni (uciekli do Transjordanii), a następnie wyburzono ich domy[3].

Miejsce obecnie[edytuj | edytuj kod]

Na terenie wioski al-Ghazzawija utworzono stawy hodowlane ryb, natomiast pola uprawne przejęły sąsiednie kibuce Newe Etan i Ma’oz Chajjim. Palestyński historyk Walid Chalidi, tak opisał pozostałości wioski al-Ghazzawija: „Brak fizycznych dowodów, że wieś kiedykolwiek istniała[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Welcome To al-Ghazzawiyya. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2012-12-12]. (ang.).
  2. Walid Chalidi: All That Remains: The Palestinian Villages Occupied and Depopulated by Israel in 1948. Washington D.C.: Institute for Palestine Studies, 1992, s. 48–49. ISBN 0-88728-224-5.
  3. Benny Morris: The Birth of the Palestinian Refugee Problem Revisited. Cambridge: Cambridge University Press, 2004, s. 357. ISBN 0-521-81120-1.