Zajta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zajta
‏زيْتا‎
Państwo

 Mandat Palestyny

Dystrykt

Dystrykt Hebronu

Wysokość

75 m n.p.m.

Populacja (1945)
• liczba ludności


330

Data zniszczenia

17 lipca 1948

Powód zniszczenia

atak Sił Obronnych Izraela

Położenie na mapie Mandatu Palestyny
Mapa konturowa Mandatu Palestyny, w centrum znajduje się punkt z opisem „Zajta”
Ziemia31°38′26″N 34°49′25″E/31,640556 34,823611
Strona internetowa

Zajta (arab. زيْتا) – nieistniejąca już arabska wieś, która była położona w Dystrykcie Hebronu w Mandacie Palestyny. Wieś została wyludniona i zniszczona podczas I wojny izraelsko-arabskiej, po ataku Sił Obronnych Izraela w dniu 17 lipca 1948.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Zajta leżała na pograniczu Szefeli z górami Judei. Według danych z 1945 do wsi należały ziemie o powierzchni 10 490 ha. We wsi mieszkało wówczas 330 osób[1].

własność gruntów powierzchnia gruntów (hektary)
Arabowie 3 127
Żydzi 1 273
publiczne 6 090
Razem 10 490
Rodzaj użytkowanych gruntów Arabowie (hektary) Żydzi (hektary)
uprawy zbóż 8 899 1 251
nieużytki 286 22
zabudowane 32 0

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1596 Zajta była niewielką wsią o populacji liczącej 156 osób. Mieszkańcy utrzymywali się z upraw pszenicy, jęczmienia, sezamu, winnic i owoców, oraz hodowli kóz i produkcji miodu[2].

W okresie panowania Brytyjczyków Zajta rozwijała się jako niewielka wieś[1].

Podczas I wojny izraelsko-arabskiej w dniu 17 lipca 1948 Siły Obronne Izraela zajęły wieś Zajta. Wysiedlono wówczas jej mieszkańców, a wszystkie domy wyburzono[1]

Miejsce obecnie[edytuj | edytuj kod]

Rejon wioski pozostaje opuszczony, a ziemie uprawne zajął kibuc Galon.

Palestyński historyk Walid Chalidi, tak opisał pozostałości wioski Zajta: „Nie ma żadnych śladów domów, jedynie po lewej stronie pozostały ślady muru”[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Welcome To Zayta. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2011-08-13]. (ang.).
  2. Wolf-Dieter Hütteroth, Kamal Abdulfattah: Historical Geography of Palestine, Transjordan and Southern Syria in the Late 16th Century. Germany: Vorstand der Fränkischen Geographischen Gesellschaft, 1977, s. 147. ISBN 3-920405-41-2.