An-Nabi Jusza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
An-Nabi Jusza
‏النبي يوشع‎
Ilustracja
Fort policji brytyjskiej w an-Nabi Jusza
Państwo

 Mandat Palestyny

Dystrykt

Dystrykt Safedu

Wysokość

375 m n.p.m.

Populacja (1945)
• liczba ludności


70

Data zniszczenia

16 maja 1948

Powód zniszczenia

atak Hagany

Obecnie

Ramot Naftali

Położenie na mapie Mandatu Palestyny
Mapa konturowa Mandatu Palestyny, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „An-Nabi Jusza”
Ziemia33°06′46″N 35°33′22″E/33,112778 35,556111
Strona internetowa

An-Nabi Jusza (arab. النبي يوشع) – nieistniejąca już arabska wieś, która była położona w Dystrykcie Safedu w Mandacie Palestyny. Wieś została wyludniona i zniszczona podczas I wojny izraelsko-arabskiej, po ataku sił żydowskiej organizacji paramilitarnej Hagana w dniu 16 maja 1948.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

An-Nabi Jusza leżała w Górnej Galilei w Górach Naftali powyżej Doliny Hula, w odległości 17 kilometrów na północny wschód od miasta Safed. Według danych z 1945 do wsi należały ziemie o powierzchni 361,7 ha. We wsi mieszkało wówczas 70 osób[1].

własność gruntów powierzchnia gruntów (hektary)
Arabowie 361,6
Żydzi 0
publiczne 0,1
Razem 361,7
Rodzaj użytkowanych gruntów hektary
uprawy zbóż 64
nieużytki 296,1
zabudowane 1,6

Historia[edytuj | edytuj kod]

Fort brytyjskiej policji w An-Nabi Jusza

Pod koniec XVIII wieku muzułmańska rodzina al-GhuI utworzyła w miejscu tym sanktuarium na cześć islamskiego uczonego Nabi Jusza. Powstał tutaj meczet, budynek dla gości, a następnie wokół rozrosła się niewielka wieś[2]. Po zakończeniu I wojny światowej na mocy brytyjsko-francuskiego porozumienia, wieś an-Nabi Jusza została w 1920 umieszczona w Mandacie Syrii i Libanu[3]. Podczas powszechnego spisu ludności przeprowadzonego w 1921 przez Francuzów, mieszkańcy wsi otrzymali obywatelstwo Libanu[4]. Jednakże Komisja Graniczna podjęła decyzję o przesunięciu granicy i w 1924 An-Nabi Jusza została przeniesiona do Mandatu Palestyny[5].

W okresie panowania Brytyjczyków An-Nabi Jusza była małą wsią. We wsi znajdował się meczet, oraz fort policji mandatowej (Fort Tegart)[1].

Podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny w połowie kwietnia 1948 Brytyjczycy ewakuowali większość swoich posterunków w Górnej Galilei. Rejon wioski An-Nabi Jusza zajęły siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej, które w tutejszym forcie policji utworzyły swoją bazę. Żydowska organizacja Hagana rozumiała strategiczne położenie tego punktu, który kontrolował drogę wjazdową na klif w górach Naftali i zamykał dojazd do położonych tam osiedli żydowskich. Również tędy prowadził droga, którą do Doliny Hula schodziły arabskie milicje. W dniu 15 kwietnia siły Palmach przeprowadził pierwszą próbę zdobycia An-Nabi Jusza, ale po straceniu 2 żołnierzy wycofał się. Drugą próbę podjęto 20 kwietnia z wykorzystaniem większych sił i materiałów wybuchowych do wysadzenia muru fortu. Podczas natarcia zginęło 22 żołnierzy żydowskich. Na samym początku I wojny izraelsko-arabskiej w nocy z 16 na 17 maja 1948 Izraelczycy zajęli wieś An-Nabi Jusza. W walce o fort zginęło 2 izraelskich żołnierzy. Następnie wysiedlono wszystkich mieszkańców, a domy wyburzono, pozostawiając jedynie posterunek brytyjskiej policji, który obecnie służy jako baza straży granicznej[1].

Miejsce obecnie[edytuj | edytuj kod]

Grunty wioski An-Nabi Jusza zajął istniejący od 1945 moszaw Ramot Naftali.

Palestyński historyk Walid Chalidi, tak opisał pozostałości wioski An-Nabi Jusza: „Obszar jest pokryty gruzem i jest otoczony drutem kolczastym, przez co dostęp jest utrudniony. Jednakże pozostały niektóre dowody po wiosce: fragmenty domów, groby na wiejskim cmentarzu oraz sanktuarium Nabi Jusza. W nienaruszonym stanie są dwie kopuły i łukowate wejście do głównej części sanktuarium, ale grube kamienne mury są mocno uszkodzone i cały kompleks budynków jest zaniedbany”[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Welcome To al-Nabi Yusha’. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2011-10-28]. (ang.).
  2. Walid Chalidi: All That Remains: The Palestinian Villages Occupied and Depopulated by Israel in 1948. Washington D.C.: Institute for Palestine Studies, 1992, s. 481. ISBN 0-88728-224-5.
  3. Asher Kaufman. Between Palestine and Lebanon: Seven Sahi’i villages as a case study of boundaries, identities and conflict. „Middle East Journal”. 60, s. 685–706, 2006. 
  4. Khalid Sindawi. Are there any Shi’ite Muslims in Israel?. „Holy Land Studies”. 2, s. 183–199, 2008. 
  5. Gideon Biger: The boundaries of modern Palestine. Routledge, 2004, s. 134. ISBN 978-0-7146-5654-0. [dostęp 2011-10-28]. (ang.).