Albrecht Fryderyk Habsburg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Albrecht Fryderyk Rudolf Dominik Habsburg
Albrecht Friedrich Rudolf Dominik Habsburg-Lothringen-Teschen
Ilustracja
marszałek polny marszałek polny
Data i miejsce urodzenia

3 sierpnia 1817
Wiedeń

Data i miejsce śmierci

18 lutego 1895
Arco

Przebieg służby
Lata służby

do 1895

Siły zbrojne

c. i k. Armia

Stanowiska

generalny inspektor c. i k. Armii

Główne wojny i bitwy

wojna prusko-austriacka
bitwa pod Custozą

Odznaczenia
Order Złotego Runa (Austria) Krzyż Wielki Orderu Marii Teresy Komandor Orderu Marii Teresy Krzyż Wielki Orderu Świętego Stefana Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie pokoju) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Wojenny (Austro-Węgry) Odznaka za 25-letnią Służbę Wojskową (Austro-Węgry) Krzyż Wielki Orderu Świętego Józefa (Toskania) Order św. Jerzego I klasy (Imperium Rosyjskie) Order św. Andrzeja (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza I klasy (Imperium Rosyjskie) Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Osmana (Imperium Osmańskie) Krzyż Wielki Orderu Krzyża Południa (Brazylia) Order Orła Czarnego (Prusy) Krzyż Wielki Orderu Orła Czerwonego (Prusy) Order „Pour le Mérite” Order Domowy Hohenzollernów Krzyż Żelazny (1813) I Klasy Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) Order św. Huberta (Bawaria) Order Maksymiliana Józefa (Bawaria) Krzyż Wielki Orderu Korony Wirtemberskiej Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela (Grecja) Wielka Wstęga Orderu Leopolda (Belgia) Order św. Jerzego (Hanower) Order Gwelfów (Hanower) Krzyż Wielki Orderu Świętego Ferdynanda (Sycylia) Order Wierności (Badenia) Order Ludwika (Hesja) Order Sokoła Białego (Saksonia-Weimar) Order Henryka Lwa (Brunszwik) Order Lwa Złotego (Nassau) Krzyż Wielki Orderu Wojskowego Wilhelma (Holandia)

Albrecht Fryderyk Rudolf (niem. Albrecht Friedrich Rudolf Dominik Erzherzog von Österreich, Herzog von Teschen) (ur. 3 sierpnia 1817 w Wiedniu, zm. 18 lutego 1895 w Arco) – austriacki arcyksiążę, książę cieszyński, marszałek polny cesarskiej i królewskiej Armii oraz armii rosyjskiej i pruskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Albrecht był najstarszym synem arcyksięcia Karola, zwycięzcy spod Aspern i jego małżonki Henrietty Nassau-Weilburg. Jako dowódca wojsk w Dolnej i Górnej Austrii oraz Salzburgu brał udział w walkach w okresie Wiosny Ludów. Następnie w latach 1851-1860 był gubernatorem Węgier.

4 kwietnia 1863 został mianowany na stopień marszałka polnego. 3 lipca 1874 otrzymał tytuł marszałka polnego Armii Imperium Rosyjskiego, a 27 września 1893 także tytuł generała marszałka polnego Armii Cesarstwa Niemieckiego[1].

W 1866 roku został mianowany dowódcą wojsk cesarskich na froncie włoskim, gdzie odniósł zwycięstwo pod Custozą. To ostatnie wielkie zwycięstwo w dziejach monarchii habsburskiej okryło go chwałą.

Marszałek Albrecht był szefem:

Po śmierci, jego imię otrzymał „na wieczne czasy” wspomniany Węgierski Pułk Piechoty Nr 44 i Pułk Haubic Polowych Nr 5 oraz Galicyjsko-Bukowiński Pułk Dragonów Nr 9[2].

Od 1847 roku był księciem cieszyńskim. Jako taki popierał rozwój przemysłu (m.in. hut w Ustroniu i Trzyńcu oraz tartaków parowych i wodnych w Cieszynie i Jabłonkowie). Wsparł także budowę szpitala w Cieszynie oraz kościoła ewangelickiego w Trzyńcu. W połowie XIX w. stał się właścicielem d. dworu starostów lipnickich w Lipniku, który z jego inicjatywy został przekształcony w późnoklasycystyczny pałac z zespołem parkowym. Z jego inicjatywy w 1856 r. powstał także w Żywcu istniejący do dziś browar. W 1878 roku odkupił od rodziny Saint Genois d'Anneaucourt dobra dawnej królewszczyzny lanckorońskiej[3].

Celem sprowadzenia jego zwłok po śmierci Towarzystwo Pogrzebowe w Wiedniu zamówiło pogrzebowy wagon salonowy, które wykonało Pierwsze Galicyjskie Towarzystwo Akcyjne Budowy Wagonów i Maszyn w Sanoku[4]. Został pochowany w Wiedniu. Jego pomnik znajduje się koło muzeum Albertina.

Ordery i dznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Źródło:[5]

Małżeństwo i dzieci[edytuj | edytuj kod]

Jego żoną była Hildegarda Bawarska (1825–1864), księżniczka Bawarii, z którą miał troje dzieci:

  • Marię Teresę (15 lipca 1845 – 8 października 1927), żonę księcia Filipa Wirtemberskiego (1838–1917);
  • Karola (3 stycznia 1847 – 19 lipca 1848);
  • Matyldę (25 stycznia 1849 – 6 czerwca 1867), zginęła w pożarze zająwszy się ogniem od papierosa (który próbowała ukryć, przyłapana na gorącym uczynku).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 130.
  2. Schematismus 1914 ↓, s. 21.
  3. Tadeusz Galarowski: Zawoja. Wrocław: Ossolineum, 1980, seria: Nauka dla wszystkich. ISBN 83-04-00689-8.
  4. Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 20–21. ISBN 978-83-935385-7-7.
  5. Erzherzog Albrecht. austro-hungarian-army.co.uk. [dostęp 2016-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-24)]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
  • Antonio Schmidt-Brentano: Die k. k. bzw. k. u. k. Generalität 1816-1918. Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2007.
  • Golec J., Bojda S., Słownik biograficzny ziemi cieszyńskiej, t. 3, Cieszyn 1998, s. 19.