Grzegorz Napieralski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grzegorz Napieralski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 marca 1974
Szczecin

Przewodniczący Sojuszu Lewicy Demokratycznej
Okres

od 31 maja 2008
do 10 grudnia 2011

Przynależność polityczna

Sojusz Lewicy Demokratycznej

Poprzednik

Wojciech Olejniczak

Następca

Leszek Miller

Przewodniczący Klubu Poselskiego Sojuszu Lewicy Demokratycznej
Okres

od 17 czerwca 2009
do 7 listopada 2011

Przynależność polityczna

Sojusz Lewicy Demokratycznej

Poprzednik

Wojciech Olejniczak

Następca

Leszek Miller

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Grzegorz Bernard Napieralski (ur. 18 marca 1974 w Szczecinie) – polski polityk i politolog. W latach 2008–2011 przewodniczący Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Poseł na Sejm IV, V, VI, VII, IX i X kadencji, senator IX kadencji. Kandydat na urząd prezydenta RP w wyborach w 2010.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Młodość i wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Syn Bernarda Napieralskiego, etatowego instruktora w szczecińskim Komitecie Wojewódzkim PZPR[1]. Uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 1, a następnie do Technikum Mechanicznego. W 2000 ukończył studia politologiczne na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Szczecińskiego, uzyskując tytuł zawodowy magistra nauk politycznych z dwiema specjalizacjami: w zakresie integracji europejskiej oraz administracji i marketingu politycznego[2].

Działalność zawodowa i polityczna[edytuj | edytuj kod]

W latach 1994–1995 był pracownikiem technicznym w Zakładach Graficznych „Kema”. W latach 1998–1999 pracował na stanowisku kierownika ds. promocji w firmie „Reemtsma Polska”. W 1998 bez powodzenia kandydował na radnego Szczecina. Od 1999 do 2001 był sekretarzem wojewódzkiego biura parlamentarno-samorządowego. W latach 2002–2004 pełnił funkcję doradcy wojewody w Zachodniopomorskim Urzędzie Wojewódzkim. W latach 2002–2004 zasiadał w radzie miejskiej Szczecina.

W latach 1995–1999 był sekretarzem szczecińskiej Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej. Od 1999 pełnił funkcję przewodniczącego rady wojewódzkiej Sojuszu Lewicy Demokratycznej i sekretarza rady krajowej. Od 6 marca 2004 do 29 maja 2005 był wiceprzewodniczącym Sojuszu Lewicy Demokratycznej, 29 maja 2005 powołano go na stanowisko sekretarza generalnego tej partii. 31 maja 2008 został wybrany na przewodniczącego SLD, uzyskując 231 głosów na 450 zgromadzonych na kongresie delegatów.

W wyborach parlamentarnych w 2001 bez powodzenia kandydował do Sejmu. W czerwcu 2004 objął mandat poselski w miejsce Bogusława Liberadzkiego (wybranego do Parlamentu Europejskiego). Na posła został wybrany ponownie w wyborach parlamentarnych w 2005 z listy SLD w okręgu szczecińskim. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz trzeci został posłem, kandydując z listy koalicji Lewica i Demokraci i otrzymując 29 585 głosów.

22 kwietnia 2008 został posłem klubu Lewica. 17 czerwca 2009 został wybrany na jego przewodniczącego, zastępując wybranego do Parlamentu Europejskiego Wojciecha Olejniczaka. Pod koniec września 2010 klub został przemianowany na KP Sojuszu Lewicy Demokratycznej.

22 kwietnia 2010 został ogłoszony kandydatem w przyspieszonych wyborach prezydenckich w tym samym roku, po śmierci Jerzego Szmajdzińskiego w katastrofie lotniczej. 6 maja 2010 został zarejestrowany jako kandydat przez PKW. Szefem sztabu wyborczego Grzegorza Napieralskiego został Marek Wikiński, zaś na czele komitetu honorowego stanął Aleksander Kwaśniewski. Kandydaturę Grzegorza Napieralskiego wsparły Partia Regionów (27 kwietnia 2010)[3], generał Wojciech Jaruzelski (7 maja 2010), Unia Pracy (15 maja 2010)[4] oraz Stowarzyszenie Ordynacka (15 maja 2010)[5].

20 maja 2010 został powołany przez tymczasowo wykonującego obowiązki Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego w skład Rady Bezpieczeństwa Narodowego[6].

W wyborach prezydenckich w 2010 Grzegorz Napieralski kandydował na urząd Prezydenta RP; w I turze zdobył 2 299 870 głosów (13,68%), zajmując 3. miejsce spośród 10 kandydatów[7].

W 2011 kandydował w wyborach parlamentarnych z 1. miejsca na liście komitetu wyborczego Sojuszu Lewicy Demokratycznej w okręgu wyborczym nr 41 w Szczecinie i uzyskał mandat poselski. Oddano na niego 23 940 głosów (6,28% głosów oddanych w okręgu)[8]. SLD w tych wyborach uzyskał najsłabszy wynik wyborczy w swojej historii. Grzegorz Napieralski zrezygnował następnie z kierowania partią, 10 grudnia 2011 zastąpił go Leszek Miller[9]. W związku z tym 27 grudnia tego samego roku odwołano go ze składu RBN. 9 stycznia 2015 został zawieszony w prawach członka SLD[10]. Uznał jednak tę decyzję za nielegalną, pozywając przewodniczącego partii do sądu powszechnego[11]. 30 marca tego samego roku został zawieszony przez sąd partyjny na 3 lata w wykonywaniu funkcji partyjnych[12]. 22 czerwca został odwieszony przez sąd partyjny[13]. Pięć dni później wystąpił jednak z SLD[14]. 29 czerwca wraz z Andrzejem Rozenkiem ogłosił powstanie partii Biało-Czerwoni[15], której przewodniczącą została Aleksandra Popławska[16].

W wyborach w 2015 wystartował do Senatu z ramienia Platformy Obywatelskiej w okręgu nr 98. Uzyskał mandat senatora IX kadencji, otrzymując 56 112 głosów[17]. Do końca lipca 2019 pozostawał senatorem niezrzeszonym. Na początku sierpnia, po ogłoszeniu jego startu do Sejmu w wyborach w tym samym roku z listy Koalicji Obywatelskiej, został członkiem klubu PO-KO. W wyborach, startując z rekomendacji Inicjatywy Polska[18], uzyskał mandat posła IX kadencji, otrzymując 11 766 głosów[19].

W 2023 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję z wynikiem 7239 głosów[20].

Wyniki wyborcze[edytuj | edytuj kod]

Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2001 Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy Sejm IV kadencji nr 41 4432 (1,31%)N[21][22]
2005 Sojusz Lewicy Demokratycznej Sejm V kadencji 14 673 (4,76%)T[23]
2007 Lewica i Demokraci Sejm VI kadencji 29 585 (6,74%)T[24]
2010 KW Kandydata na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Grzegorza Napieralskiego Prezydent RP – 2 299 870 (13,68%)N[7]
2011 Sojusz Lewicy Demokratycznej Sejm VII kadencji nr 41 23 940 (6,28%)T[8]
2015 Platforma Obywatelska Senat IX kadencji nr 98 56 112 (30,32%)T[25]
2019 Koalicja Obywatelska Sejm IX kadencji nr 41 11 766 (2,50%)T[19]
2023 Sejm X kadencji 7239 (1,31%)T[20]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty (żona Małgorzata), ma dwie córki – Aleksandrę i Alicję. Deklaruje się jako ateista[26].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Cezary Łazarewicz: Zapateralski. polityka.pl, 30 maja 2008. [dostęp 2011-10-13].
  2. ↑ Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2011-10-12].
  3. ↑ Partia Regionów poparła Napieralskiego. wp.pl, 27 kwietnia 2010. [dostęp 2011-10-13].
  4. ↑ Napieralski ma poparcie Unii Pracy. rp.pl, 15 maja 2010. [dostęp 2011-10-13].
  5. ↑ Stowarzyszenie Ordynacka poparło Napieralskiego. rp.pl, 15 maja 2010. [dostęp 2011-10-13].
  6. ↑ Bronisław Komorowski powołał skład Rady Bezpieczeństwa Narodowego. gazeta.pl, 20 maja 2010. [dostęp 2011-10-13].
  7. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2011-10-13].
  8. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2011-10-13].
  9. ↑ Podczas konwencji SLD Napieralski złożył rezygnację. onet.pl, 10 grudnia 2011. [dostęp 2013-07-23].
  10. ↑ Napieralski zawieszony w prawach członka SLD. rmf24.pl, 9 stycznia 2015. [dostęp 2015-01-09].
  11. ↑ Napieralski pozywa Millera do sądu partyjnego i składa wniosek o jego zawieszenie. onet.pl, 26 marca 2015. [dostęp 2015-03-30].
  12. ↑ Grzegorz Napieralski bez możliwości sprawowania funkcji w SLD przez 3 lata. wp.pl, 30 marca 2015. [dostęp 2015-03-30].
  13. ↑ Sąd partyjny SLD zmienił karę dla Napieralskiego. onet.pl, 22 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-22].
  14. ↑ Grzegorz Napieralski odchodzi z SLD. interia.pl, 27 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-27].
  15. ↑ Napieralski i Rozenek, czyli Biało-Czerwoni. Mają program „absolutnie dla każdego”. tvn24.pl, 29 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-29].
  16. ↑ Marcin Pieńkowski: Kobieta na czele partii Rozenka i Napieralskiego. rp.pl, 29 czerwca 2015. [dostęp 2021-07-28].
  17. ↑ Znamy już wszystkich senatorów. tvn24.pl, 26 października 2015. [dostęp 2015-10-26].
  18. ↑ Wybory parlamentarne 2019. Nowacka przestrzega: Ten arcybiskup realizuje model rodziny PiS. wyborcza.pl, 23 września 2019. [dostęp 2019-10-18].
  19. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-16].
  20. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-19].
  21. ↑ Serwis PKW – Wybory 2001. [dostęp 2021-04-05].
  22. ↑ Mandat posła IV kadencji objął w 2004.
  23. ↑ Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2021-04-05].
  24. ↑ Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 2021-04-05].
  25. ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2023-10-19].
  26. ↑ Niezbędnik ateisty, Wydawnictwo Czarna Owca, Warszawa 2010, s. 193.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przewodniczący Sojuszu Lewicy Demokratycznej

Przewodniczący klubu parlamentarnego SLD/NL
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grzegorz_Napieralski&oldid=73413938”