Lwowska Galeria Sztuki

Lwowska Galeria Sztuki im. Borysa Woźnickiego

{{{nazwa oryginalna}}}

Lwowska Galeria Sztuki
Państwo	Ukraina
Miejscowość	Lwów
Data założenia	1897
Dyrektor	Taras Wozniak
Położenie na mapie Lwowa Lwowska Galeria Sztuki im. Borysa Woźnickiego
Położenie na mapie Ukrainy Lwowska Galeria Sztuki im. Borysa Woźnickiego
Położenie na mapie obwodu lwowskiego Lwowska Galeria Sztuki im. Borysa Woźnickiego
49°50′13,574″N 24°01′32,351″E
Strona internetowa

{{Muzeum infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt zdjęcia = | nazwa oryginalna = Nieznane pola: "nazwa ojczysta".

Lwowska Galeria Sztuki im. Borysa Woźnickiego, do 1998 Lwowska Galeria Obrazów (ukr. Львівська національна галерея мистецтв ім. Бориса Возницького)– jedno z największych muzeów we Lwowie, posiadające ok. 50 tys. eksponatów w kilkunastu oddziałach we Lwowie i poza nim. Powstało na bazie przedwojennej miejskiej galerii obrazów oraz włączonych w okresie okupacji radzieckiej Lwowa innych galerii i zbiorów kościelnych i prywatnych, które do wybuchu II wojny światowej znajdowały się w jurysdykcji państwa polskiego.

Historia

Jacek Malczewski - Pithia

• 1897 – decyzja magistratu lwowskiego o utworzeniu galerii obrazów
• 1902 – zakup pierwszych obrazów polskich artystów: Wilhelma Leopolskiego Śmierć Acerny i Lichwiarz, Jana Styki, Feliksa Wygrzywalskiego oraz kilku płócien Matejki (m.in. Śluby Lwowskie Jana Kazimierza), Jacka Malczewskiego i Edwarda Okunia
• 1907 – zakup dużej kolekcji Jana Jakowicza (ok. 400 obrazów, w tym obrazy Rafaela, Rembrandta, Rubensa, Van Dyke, Velasqueza, Ribeiry, Watteau i innych)
• 14 lutego 1907 – dzień otwarcia galerii obrazów
• 1914 – umieszczenie galerii przy ul. Ossolińskich 3, w pałacu zakupionym od znanego historyka, pisarza i kolekcjonera Władysława Łozińskiego, zbudowanym w 1873 dla hrabiny I. Dzieduszyckiej
• 1919 – powiększenie zbiorów galerii o zbiór Bolesława Orzechowicza, podarowany miastu Lwów (dzieła Matejki, Juliusza Kossaka, Artura Grottgera). Galeria obrazów miała wówczas trzy oddziały: sztuki polskiej, sztuki zachodnioeuropejskiej oraz Panorama Racławicka
• 1938 – kolejne dary dla galerii: Leona Pinińskiego i Konstantego Brunickiego. W obawie przed wojną w galerii zdeponowano szereg prywatnych kolekcji z okolic Lwowa, złożonych tam głównie przez arystokrację i ziemiaństwo polskie
• 1940 - po rozkazie okupacyjnych rosyjskich władz nastąpiła reorganizacja muzeów, w wyniku której m.in. Ossolineum straciło swój status prawny Zakładu Narodowego i zostało znacjonalizowane ze wszystkimi zbiorami, stając się filią Akademii Nauk Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Do miejskiej galerii obrazów włączono zbiory sztuki z Muzeum Lubomirskich, z Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, Biblioteki Baworowskich, Bractwa Stauropigijskiego, Muzeum Historycznego oraz prywatnych kolekcji Dzieduszyckich, Gołuchowskich, Sapiehów, tym samym likwidując te muzea a ich zbiory rozpraszając w wyniku braku organizacji
• w okresie okupacji niemieckiej ukryto część kolekcji w piwnicy domu i pomieszczeniach katedry ormiańskiej, lecz 225 obrazów, pośród których znajdowały się: Autoportret Rembrandta i Portret damy Gossarta, zostały wywiezione przez Niemców na Zachód
• W czasie drugiej okupacji sowieckiej (od lipca 1944) zaczęto prowadzić barbarzyńską akcję „oczyszczania zbiorów muzealnych i bibliotecznych z dzieł szkodliwych”, prowadzoną przez L. O. Lubczyka z Muzeum Sztuki Ukraińskiej. Akcja ta polegał na utworzeniu zbiorów specjalnych w których gromadzono polskie malarstwo, książki, zabytkową broń, niepoprawną ideologicznie grafikę itd. a potem je bezpowrotnie niszczono. Celem tego "przedsięwzięcia" było zatarcie śladów wielowiekowej kulturowej obecności Polski na tych terenach
• po zakończeniu II wojny światowej radzieckie władze zorganizowały nowe oddziały w galerii: rosyjskiej sztuki przedrewolucyjnej i sztuki narodów ZSRR
• po odzyskaniu przez Ukrainę niepodległości, muzeum pozostaje w gestii władz ukraińskich
• 2009 - uzyskała statut narodowej.
• 2013 - 12 kwietnia 2013 roku Ministerstwo Kultury Ukrainy wydało rozporządzenie o nadaniu Lwowskiej Galerii Sztuki imienia jej długoletniego dyrektora Borysa Woźnickiego.

Placówki

Peter Paul Rubens – Portret mężczyzny

• galeria sztuki Europejskiej XIX i XX w. – ul. Stefanyka (d. Ossolińskich) 3
• galeria sztuki Europejskiej XIV i XVIII w. – pałac Potockich – ul. Kopernika 15
• muzeum książki – pałac sztuki – ul. Kopernika 15a
• muzeum Rusałki Dniestrowej – wieża cerkwi św. Ducha – ul. Kopernika 40
• muzeum Markijana Szaszkewycza - Pidlyssia k. Złoczowa
• muzeum zabytków starożytnego Lwowa – kościół św. Jana Chrzciciela – ul. Użhorodska 1
• Kaplica Boimów – plac Katedralny (d. Kapitulny) 1
• muzeum rzeźby barokowej Jana Jerzego Pinzla – kościół Klarysek – pl. Celny 1
• muzeum rzeźby nowoczesnej Myhajła Dzyndry - Brzuchowice k. Lwowa - ul Muzealna 16
• muzeum pracownia rzeźbiarki Teodozji Bryż - ul. Martowycza 5
• ekspozycja malarstwa batalistycznego (w tym ogromne malowidła z żółkiewskiej fary) na zamku w Olesku
• Muzeum hetmana Iwana Wyhowskiego - Ruda (rejon żydaczowski)
• Zamek w Złoczowie
• Zamek w Podhorcach
• Zamek w Żółkwi
• Wieża obronna w Pietniczanach

Kolekcje

Jan Matejko – Portret dzieci

• Sztuka włoska
• Sztuka hiszpańska
• Sztuka Niderlandów i Flandrii
• Sztuka holenderska
• Sztuka niemiecka
• Sztuka austriacka
• Sztuka francuska
• Malarstwo zagraniczne z końca XIX w i początku XX w.
• Sztuka polska
• Sztuka węgierska, czeska i słowacka
• Sztuka Dalekiego Wschodu
• Sztuka stosowana
• Sztuka rosyjska
• Lwowski portret XVI-XVIII w.

Linki zewnętrzne

• Lwowska galeria sztuki
• Dmitrij Szelest - Dzieje zbiorów polskiego malarstwa w Lwowskiej Galerii Obrazów
• Natalia Filewicz - Do historii stworzenia Lwowskiej Galerii Obrazów
• Galina Dergaczowa - Dzieła Jana Matejki ze zbiorów Lwowskiej Galerii Obrazów
• Natalia Filerycz - Lwowska Galeria Sztuki 1907-1944