Mieczysław Gorzeński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Gorzeński
kapitan obserwator kapitan obserwator
Data i miejsce urodzenia

14 września 1908
Przemyśl

Data i miejsce śmierci

27 lutego 1942
Aabenraa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

74 pułk piechoty
5 pułk lotniczy
dywizjon 305

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Odznaka Pilota
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941, czterokrotnie) Medal Lotniczy (dwukrotnie)

Mieczysław Gorzeński (ur. 14 września 1908 w Przemyślu, zm. 27 lutego 1942 w Aabenraa) – kapitan pilot Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Juliana i Genowefy z domu Wojnar, miał trójkę rodzeństwa. Uczęszczał w Przemyślu do czteroklasowej Męskiej Szkoły Ludowej im. Tadeusza Czackiego oraz do II Państwowego Gimnazjum im. prof. Karola Morawskiego, gdzie w 1928 r. zdał maturę[1].

15 października 1928 rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej[2]. 15 sierpnia 1931 Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1931 roku i 301. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a Minister Spraw Wojskowych wcielił do 74 pułku piechoty w Lublińcu[3]. Po dwóch latach służby złożył wniosek o zmianę rodzaju broni i 1 grudnia 1933 otrzymał skierowanie na kurs w Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie. 22 lutego 1934 został awansowany na porucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 i 352. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. W tym samym roku, po ukończeniu kursu, został przeniesiony do 5 pułku lotniczego w Lidzie[5] i przydzielony do 51 eskadry liniowej. W czerwcu 1935 pozostawał jeszcze w korpusie oficerów piechoty[6]. W 1937 został przesunięty do 56 eskadry towarzyszącej na stanowisko obserwatora[7]. W marcu 1939, w tym samym stopniu i starszeństwie, zajmował 21. lokatę w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa[8]. 12 lipca 1939 został dowódcą I plutonu 59 eskadry towarzyszącej[1].

Kampanię wrześniową rozpoczął z lotniska w Mrowli pod Rzeszowem wykonują loty rozpoznawcze i łącznikowe na rzecz Armii „Karpaty”. W trakcie walk wykonał łącznie, na samolotach RWD-14 Czapla i RWD-17, pięć lotów na rozpoznanie i dwa łącznikowe[2]. 18 września otrzymał rozkaz ewakuacji do Rumunii i odleciał na RWD-14 do Czerniowiec.

Trafił do obozu internowania w Buzău, Focsani oraz Drăgășani. 8 października 1939 r. uciekł i przez Bukareszt, Belgrad i Split przedostał się do Francji. Wylądował 22 października w Marsylii, trafił do obozu zbornego w Salon-de-Provence. Po ataku III Rzeszy na Francję został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie otrzymał numer służbowy RAF P-0070[9] i został skierowany 25 sierpnia 1940 r. na szkolenie lotnicze i naukę języka do Blackpool.

Następnie został skierowany do 12 Operational Training Unit w Benson, gdzie odbył przeszkolenie w pilotażu samolotów wielosilnikowych. Po jego ukończeniu, w grudniu 1940 r., został przydzielony do 305 dywizjonu bombowego „Ziemi Wielkopolskiej”, gdzie rozpoczął loty na bombowcach Vickers Wellington.

8 lutego 1941 został skierowany na kurs w szkole nawigacji 6 Air Observer Navigation School w Staverton. Do macierzystej jednostki powrócił 11 kwietnia tego roku. Dywizjon w tym czasie borykał się z problemami kadrowymi, zwłaszcza brakowało strzelców i ich stanowiska obsadzano oficerami. Na tym stanowisku Mieczysław Gorzeński uczestniczył w 16. lotach bojowych na bombardowanie i minowane na Vlaardingen, Boulogne, Duisburg, Kolonię, Cherbourg, Hamburg, Bremę, Wilhelmshaven, Mannheim, Düsseldorf, Frankfurt nad Menem, Essen, Osnabrück, Bielefeld, Norymbergę oraz Brest[2]. 1 września 1941 został mianowany na stopień kapitana.

Nocą z 26 na 27 lutego 1942 wystartował samolotem Wellingtona Mk II SM-R (nr W5423) na bombardowanie Kilonii z załogą: por. Jan Orzechowski (pierwszy pilot), ppor. pil. Stanisław Żeromski (drugi pilot), kpt. obs. Aleksander Golczewski (nawigator), ppor. Walerian Gidaszewski (radiotelegrafista) oraz kpr. Edward Cegłowski (strzelec)[1][10]. Nad celem samolot został uszkodzony ogniem artylerii przeciwlotniczej i lądował przymusowo. Eksplodował przy przyziemieniu, cała załoga zginęła. Zostali pochowani w zbiorowym grobie, po zakończeniu działań wojennych ekshumowani i przeniesieni w do kwatery grobów wojennych Wspólnoty Brytyjskiej na cmentarzu komunalnym w Aabenraa[11].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Za zasługi bojowe w lotnictwie otrzymał odznaczenia[1][9]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Wojciech Zmyślony: Mieczysław Gorzeński. polishairforce.pl. [dostęp 2019-03-08].
  2. ↑ a b c Zenon Andrzejewski: Podniebny husarz. kki.pl. [dostęp 2019-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-13)].
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 15 sierpnia 1931 roku, s. 306, 312.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 23 lutego 1934 roku, s. 78.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 260.
  6. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 144.
  7. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 785.
  8. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 213.
  9. ↑ a b Gorzeński Mieczysław. listakrzystka.pl. [dostęp 2019-03-07].
  10. ↑ Wellington II W5423 – At Jejsing. airmen.dk. [dostęp 2019-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-14)].
  11. ↑ MIECZYSŁAW GORZEŃSKI. niebieskaeskadra.pl. [dostęp 2019-03-08].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Gorzeński&oldid=71926514”