Paracymus aeneus
| Paracymus aeneus | |||
| (Germar, 1824) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Paracymus aeneus | ||
| Synonimy | |||
| |||
Paracymus aeneus – gatunek chrząszcza z rodziny kałużnicowatych, podrodziny Hydrophilinae i plemienia Laccobiini. Szeroko rozmieszczony w krainie palearktycznej.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1824 roku przez Ernsta Friedricha Germara pod nazwą Hydrophilus aeneus[1]. W rodzaju Paracymus umieszczony został w 1867 roku przez Carla Gustafa Thomsona i stanowi jego gatunek typowy[2][3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o podługowato-owalnym, nieco przypłaszczonym ciele długości około 3 mm i szerokości około 1,5 mm. Głowa jest czarna z jasnorudobrązowymi czułkami i głaszczkami, głęboko, ale niezbyt grubo punktowana. Czułki buduje osiem członów, z których trzy ostatnie formują buławkę. Przedplecze i pokrywy są czarne[4] z metalicznym połyskiem[5], głęboko i gęsto punktowane. Dobrze rozwinięty, blaszkowaty wyrostek śródpiersia ma krawędź wolną w profilu niemal prostą. Odnóża mają czarne biodra, ciemnorudobrązowe uda oraz jaśniejsze golenie i stopy. Hydrofobowe owłosienie na udach sięga prawie do kolan w przypadku pary pierwszej, ograniczone jest do nasadowej połowy w przypadku pary drugiej[4] oraz występuje tylko przy samej podstawie w przypadku pary trzeciej[6]. Uda pary środkowej są prawie równoległoboczne i grubo punktowane. Stopy przedniej pary u samca są rozszerzone, u samicy zaś niezmodyfikowane[4]. Na spodzie odwłoka widocznych jest pięć sternitów (od trzeciego do siódmego)[6], z których pierwszy nie ma pośrodkowego żeberka[4].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad wodny, zarówno w stadium larwalnym, jak i dorosłym[6]. Halobiont zasiedlający słonawiska, znajdywany wśród glonów w płytkich zbiornikach wodnych[5].
Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Portugalii, Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Polski, Czech, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Albanii, Grecji oraz europejskiej części Rosji. W Afryce Północnej stwierdzono go z Tunezji i Egiptu. W Azji podawany jest z Kaukazu, syberyjskiej i dalekowschodniej części Rosji, Turcji, Izraela, Kazachstanu, Turkmenistanu, Tadżykistanu, Kirgistanu, Iranu i Mongolii[3]. W niektórych krajach uznawany jest za rzadki. Na Czerwonej liście zwierząt Niemiec znalazł się jako gatunek zagrożony. W Polsce znany jest tylko z jednego stanowiska w Kołobrzegu[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ E.F. Germar: Insectorum species novae aut minus cognitae, descriptionibus illustratae. Halae: C. Hendelii et Filii, 1824.
- ↑ C.G. Thomson: Skandinaviens Coleoptera, synoptiskt bearbetade. Tom. IX. Lund: Lundbergska Boktryckeriet, 1867, s. 120.
- ↑ a b M. Hansen: Hydrophilidae. W: Catalogue of Palaearctic Coleoptera Volume 2. Hydrophiloidea – Histeroidea – Staphylinoidea. I. Löbl, A. Smetama (red.). Wyd. Apollo Books. Stenstrup: 2004, s. 45–46.
- ↑ a b c d D.P. Wooldridge. Paracymus of the Palearctic faunal region (Coleoptera: Hydrophilidae). „Journal of the Kansas Entomological Society”. 51 (1), s. 123–130, 1978.
- ↑ a b c Rafał Ruta, Mieczysław Stachowiak, Oleg Aleksandrowicz. The first record of Paracymus aeneus (Germar, 1824) (Coleoptera: Hydrophilidae) in Poland with notes on halophilous and halobiontic Hydrophilidae and Hydraenidae in Polish fauna. „Polskie Pismo Entomologiczne”. 75 (3), s. 359-368, 2006.
- ↑ a b c Martin Fikáček: 20. Hydrophilidae Leach, 1815. W: Adam Ślipiński, John F. Lawrence: Australian Beetles. Volume 2. Archostemata, Myxophaga, Adephaga, Polyphaga (part). CSIRO Publishing, 2019, s. 271-350. ISBN 978-0-643-09730-8.