Ranunculus parviflorus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ranunculus parviflorus
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

jaskropodobne

Rząd

jaskrowce

Rodzina

jaskrowate

Rodzaj

jaskier

Gatunek

Ranunculus parviflorus

Nazwa systematyczna
Ranunculus parviflorus L.
Iter Hispan. 291 1758[3]
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Ranunculus parviflorus L. – gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae Juss.). Występuje naturalnie w Afryce Północnej oraz Europie Zachodniej i Południowej. Ponadto został naturalizowany w innych częściach świata w klimacie umiarkowanym ciepłym[4].

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Rośnie naturalnie w Afryce Północnej oraz Europie Zachodniej i Południowej. Występuje w Maroku, Tunezji, północnej części Algierii, w Portugalii (łącznie z Maderą), Hiszpanii (wliczając Wyspy Kanaryjskie i Baleary), Francji, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Austrii, Włoszech, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowinie, Czarnogórze, Serbii oraz w południowo-zachodniej części Rumunii. Ponadto został naturalizowany w innych częściach świata w klimacie umiarkowanym ciepłym – w Stanach Zjednoczonych (w Kalifornii, Oregonie, stanie Waszyngton oraz na obszarze od stanu Kansas i Luizjany aż po Maryland i Florydę, w środkowej części Chile, w północnej Argentynie, w południowej Brazylii, w Australii (w południowo-wschodniej części Australii Południowej, południowej części Nowej południowej Walii, w Wiktorii oraz na Tasmanii) oraz w Nowej Zelandii[5][6].

We Francji został zaobserwowany w departamentach Ain, Charente-Maritime, Cher, Górna Korsyka, Côtes-d’Armor, Finistère, Ille-et-Vilaine, Indre, Indre i Loara, Loir-et-Cher, Loara Atlantycka, Loiret, Maine i Loara, Manche, Mayenne, Morbihan, Nièvre, Pireneje Wschodnie, Sarthe, Górna Sabaudia, Sekwana i Marna, Yvelines, Wandea, Yonne, Essonne, Hauts-de-Seine, Dolina Marny, Yvelines oraz w Paryżu[7]. W Szwajcarii jest bardzo rzadko spotykany. Występuje tylko w pobliżu jezior Genewskiego i Bodeńskiego[8]. We Włoszech został zarejestrowany w regionach Liguria, Piemont, Lombardia, Trydent-Górna Adyga, Friuli-Wenecja Julijska, Wenecja Euganejska, Emilia-Romania, Toskania, Marche, Umbria, Lacjum, Molise, Kampania, Apulia, Sycylia oraz Sardynia[9].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Bylina dorastająca do 10–40 cm wysokości[4][10]. Łodyga jest rozgałęziona, pokryta miękkimi i długimi włoskami o żółtawej barwie[11].
Liście
Są trójdzielne. W zarysie mają kształt od nerkowatego do półokrągłego. Mierzą 1,5–3 cm długości oraz 1–2,5 cm szerokości. Nasada liścia ma sercowaty kształt. Brzegi są ząbkowane. Ogonek liściowy jest nagi i ma 1,5–9 cm długości[4].
Kwiaty
Są pojedyncze. Pojawiają się na szczytach pędów. Dorastają do 6–8 mm. Mają 5 eliptycznych działek kielicha, które dorastają do 1–2 mm długości. Mają 5 lub mniej trójkątnych i żółtych płatków o długości 1–2 mm. Są często wygięte w dół[4][10].
Owoce
Nagie niełupki o długości 1–2 mm, z owłosionymi dziobami. Tworzą owoc zbiorowy – wieloniełupkę o kulistym kształcie i dorastającą do 3–5 mm długości[4][10].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Rośnie na nieużytkach, suchych stokach, na piaszczystym podłożu, w pełnym nasłonecznieniu, często w pobliżu wybrzeża. Występuje na terenach nizinnych na wysokości do 400 m n.p.m. Kwitnie od marca do lipca[4][10]. Jest rośliną trującą[11].

Ochrona[edytuj | edytuj kod]

We Francji znajduje się pod ochroną na poziomie regionalnym – w regionie Île-de-France[12].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-05-30] (ang.).
  3. ↑ Ranunculus parviflorus L.. The Plant List. [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e f Ranunculus parviflorus. Plantes & botanique. [dostęp 2015-07-21]. (fr.).
  5. ↑ Ranunculus parviflorus – Maps. Encyclopedia of Life. [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
  6. ↑ Taxon: Ranunculus parviflorus L.. Germplasm Resources Information Network - (GRIN). [dostęp 2015-07-21]. (ang.).
  7. ↑ Ranunculus parviflorus L., 1758. Inventaire National du Patrimoine Naturel. [dostęp 2015-07-21]. (fr.).
  8. ↑ Ranunculus parviflorus L.. Info Flora. [dostęp 2015-07-21]. (fr.).
  9. ↑ Ranunculus parviflorus L.. Altervista. [dostęp 2015-07-21]. (wł.).
  10. ↑ a b c d Ranunculus parviflorus. crdp.ac-besancon. [dostęp 2015-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 czerwca 2013)]. (fr.).
  11. ↑ a b Nom scientifique : Ranunculus parviflorus L.. INRA. [dostęp 2015-07-21]. (fr.).
  12. ↑ Renoncule à petites fleurs. Flore Alpes. [dostęp 2015-07-21]. (fr.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ranunculus_parviflorus&oldid=72987545”