Religia w Krzeszowicach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Religia w Krzeszowicach – artykuł przedstawia historię działalności wspólnot wyznaniowych działających na terenie Krzeszowic i ich gminy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół w Krzeszowicach
Wyryty cytat biblijny z Ew. Łukasza 23:34 na głazie w Dolinie za Żbikiem

Pierwsza wzmianka o kościele w Krzeszowicach pochodzi z 1337 roku, kiedy prawdopodobnie istniał tu już kościół. Według Długosza w drugiej połowie XV wieku w Krzeszowicach stał drewniany kościół pw. św. Marcina. Kontrowersje pomiędzy proboszczami o przynależność parafialną wsi ciągnęły się latami, np. podczas wizytacji z 1598 roku zanotowano, że o zwierzchnictwo nad Pisarami spierali się plebani z Rudawy i Paczółtowic[1]. W XVII w. karmelici z klasztoru w Czernej żyli w zatargu z miejscowymi dziedzicami, które – zdaniem tych mnichów – prawie jedną jaskinią łotrowską stały. Zakazali swoim poddanym z innych wiosek pod karą pieniężną jakichkolwiek kontaktów z mieszkańcami Radwanowic. W księgach parafii rudawskiej zanotowano w roku 1597 imię prostytutki Katarzyny, działającej przy tamtejszej łaźni. Mnisi nie mogąc ścierpieć, że ich poddani, głównie bogaci kamieniarze z klasztornych kamieniołomów marmurów, obracają się w jej towarzystwie uważali, że zamiast odbywać grzeszne wizyty u niej, mogli posiedzieć w klasztornej karczmie przy piwie. Mnisi narzekali, że ich poddani zamiast trunku przystojnego i posiedzenia uczciwego, kartami się o pieniądze bawią. Hazardzistów karano surowo – wymierzano im po 30 postronków plag w obecności gromady[2].

W 1644 roku doszło do gorszącego, wieloletniego procesu pomiędzy karmelitami z Czernej a plebanem w Paczółtowicach o kamieniołom marmuru w Dębniku. Pustelnicy nie chcieli się zgodzić na darowizny tamtejszych mistrzów kamieniarskich dla plebana. Przeor karmelitów o. Ksysus, wtargnął do domu mistrza i ukradł dobytek, by on nie trafił na paczółtowską plebanie. Aż do roku 1805 klasztor był pustelnią i wierni nie mieli do niego wstępu. Po wyłączeniu kościoła spod klauzury Czerna stała się miejscem kultu św. Rafała Kalinowskiego i Matki Boskiej Szkaplerznej, której obraz znajduje się w kościele. Kościół pobierał dziesięciny, meszne i inne opłaty. Na tym tle często dochodziło do krwawych konfliktów, zwłaszcza gdy ktoś był biedny, a pleban bezwzględnie żądał należności.

W roku 1832 i w latach 1840–1844 powstał neogotycki kościół według projektu K.F. Schinkla, którego wykańczanie trwało do roku 1874[3]. We Frywałdzie wybudowano w 1863 roku kapliczkę, w której chrzczono dzieci, a także dorosłych.

W latach 1581–1625, z inicjatywy dziedzica Adama Świerczowskiego, kościół w pobliskiej Sance był zborem kalwińskim[3][4].

Była synagoga w Krzeszowicach (ul. Wąska 4)

Pod koniec XIX wieku przy ulicy Wąskiej 1 jako modlitewnia dla żydowskich kobiet powstała synagoga. Po wojnie budynek przebudowano na potrzeby remizy strażackiej. Powstała też druga synagoga została zbudowana pod koniec XIX wieku, jako modlitewnia przeznaczona wyłącznie dla mężczyzn wyznających judaizm (przy ul. Wąskiej 4). W Krzeszowicach znajdował się także dom modlitwy Towarzystwa Bikur Cholim. Podczas II wojny światowej hitlerowcy zdewastowali wnętrze synagogi. Po zakończeniu wojny została przystosowana do potrzeb magazynu, a potem prywatnej rozlewni napojów. Obecnie wykorzystywana jest jako ośrodek kulturalny[5].

Od początku XX wieku ich liczba Żydów systematycznie wzrastała, w 1880 roku było ich 118, w 1990 roku 330, a w 1920 roku 506. W Krzeszowicach na początku XX wieku powstawały i działały organizacje żydowskie. Po 1925 roku działały: syjonistyczne stowarzyszenie „Judea” (powstałe w maju 1926 roku), związek młodzieży „Akiba” (założone w 1927 roku), Komitet Lokalny Organizacji Syjonistycznej (założony w 1929 roku), tymczasowy komitet Zrzeszenia Kobiet Żydowskich WIZO (założony w 1929 roku), Komitet Związku Żydów Uczestników Walk o Niepodległość Polski, organizacja młodzieżowa „Betar”, syjonistyczna organizacja oświatowa „Tarbut”, Żydowskie Towarzystwo Gimnastyczne „Makkabi”. W okresie międzywojennym miejscowi Żydzi stanowili ok. 20% ogółu mieszkańców. W 1921 roku było w mieście 2409 katolików, 12 ewangelików, 1 grekokatolik oraz 506 wyznawców judaizmu, którzy w czasie II wojny światowej zostali wysiedleni z miasta (głównie do Skawiny), a wielu zginęło w obozach koncentracyjnych. We wrześniu 1939 roku władzę z rąk hitlerowców objął Bruno Kochański. Znany był z antysemickich zachowań i nieprzychylności Żydom. Większość rodzin żydowskich została wyrzucona z Krzeszowic w 1941 roku, a pozostali w lipcu 1942 roku. Kochański nawet po wysiedleniu ludności żydowskiej, zaczął na własną rękę poszukiwania korzeni żydowskich u niektórych mieszkańców Krzeszowic i zaczął prowadzić przeciw nim dochodzenie[6][7].

Po II wojnie światowej we Frywałdzie był niewielki zbór Wolnych Badaczy Pisma Świętego, a grupa ich wyznawców istniała również w okolicach Nowej Góry. 23 czerwca 1946 roku jedna z konwencji odbyła się w Miękini[8]. Grupy te w późniejszych czasach przestały istnieć, a wielu ich członków zostało Świadkami Jehowy.

W latach 40. XX wieku powstała pierwsza grupa Świadków Jehowy. W latach 90. XX wieku powstały Sale Królestwa w Krzeszowicach, w pobliskim Rudnie i w Nowej Górze – (Łanach). Obecnie na terenie gminy działają trzy zbory, liczące około 300 głosicieli[9][10].

13 listopada 2015 roku odbyła się konsekracja nowego kościoła św. Jana Pawła II w Krzeszowicach. W sierpniu 2016 roku z okazji zakwaterowania ponad 4000 pielgrzymów na Światowe Dni Młodzieży 2016 odsłonięto pamiątkowe głazy[11].

Kościół rzymskokatolicki[edytuj | edytuj kod]

Krzeszowice[edytuj | edytuj kod]

Krzeszowice są siedzibą dekanatu Krzeszowice w skład którego wchodzi 14 parafii Kościoła rzymskokatolickiego, w tym dwie w mieście: parafia św. Marcina i parafia św. Jana Pawła II.

Pozostałe miejscowości[edytuj | edytuj kod]

Sanka – w latach 1581–1625, kościół był zborem kalwińskim
Woda ze źródła Eliasza oraz figura i płaskorzeźby z historii biblijnej Eliasza na terenie klasztoru w Czernej
Kapliczka we Frywałdzie z 1863 r., w której niegdyś chrzczono dzieci, a także dorosłych

Świadkowie Jehowy[edytuj | edytuj kod]

Historia. Początki działalności na terenie gminy to druga połowa lat 40. XX wieku. Pierwsza grupa Świadków Jehowy z Krzeszowic początkowo (lata 50. XX w.) uczęszczała na zebrania do Nowej Góry, gdzie już istniała grupa Świadków Jehowy, którą zainteresowali Biblią Świadkowie Jehowy z Trzebini. Grupa Świadków Jehowy powstała również w Tenczynku. Do roku 1989 roku młodzi mężczyźni za odmowę odbycia służby wojskowej byli skazywani na kary więzienia m.in. w zakładach karnych w Krakowie, Wadowicach i Trzebini[15].

Sale Królestwa
w gminie Krzeszowice
w Krzeszowicach
w Rudnie
w Łanach

W latach 1969–1980 tzw. konwencje leśne organizowano na polanach leśnych w okolicach Krzeszowic. W latach 60. XX wieku powstał zbór Nowa Góra-Ostrężnica. Wiosną 1969 roku powstał w Krzeszowicach samodzielny zbór. W roku 1984 z krzeszowickiego zboru został wydzielony drugi zbór – Tenczynek. Od roku 1986 krzeszowicki zbór korzystał z zebrań w tymczasowej sali na osiedlu Ćmany[10]. W latach 90. XX wieku oddano do użytku Sale Królestwa w Łanach (1987), w Rudnie (1990) i w Krzeszowicach (1995)[10]. W 1994 roku w trzech zborach na Pamiątce było obecnych na terenie gminy ponad pół tysiąca osób[9][16]. W 2013 roku wdrożono program świadczenia publicznego na terenie poszczególnych zborów z pomocą wózków z bezpłatną literaturą biblijną[17]. We wrześniu 2023 roku utworzono dwa zbory: Krzeszowice–Wschód oraz Krzeszowice–Zachód[18].

Zbory[19]:

  • zbór: Krzeszowice–Zachód i Krzeszowice–Wschód, Sala Królestwa – Krzeszowice, ul. Kościuszki 49;
  • zbór: Ostrężnica, Sala Królestwa – Nowa GóraŁany, ul. Polna 6.

Kościół Zielonoświątkowy w RP[edytuj | edytuj kod]

Historia. Zbór powstał w 1993 roku jako ostatni z siedmiu nowych zborów powstałych ze zboru „Betlejem” w Krakowie[21].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marian Kornecki, Sztuka sakralna, Kraków: Zarząd Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych w Krakowie, 1993, s. 19.
  2. Natura i kultura w krajobrazie Jury, Osadnictwo i krajobraz, Kraków: Wydawnictwo ZZJPK, 1997, s. 33.
  3. a b Julian Zinkow, Krzeszowice i okolice. Przewodnik Turystyczny, Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK Kraj, 1988.
  4. Stanisław Polaczek, Powiat Chrzanowski w W. Ks. Krakowskiem. Monografia historyczno-geograficzna, Wydanie II rozszerzone, Wydane w Krakowie nakładem Wydziału Rady Powiatowej Chrzanowskiej w 1914 roku.
  5. Historia – Społeczność żydowska przed 1989 – Krzeszowice [online], sztetl.org [zarchiwizowane z adresu 2012-09-11].
  6. Krzeszowice: Miasto i gmina bez tajemnic, Omega, ISBN 978-83-930101-0-3.
  7. Andrzej Fujarski, Kronika miasta Krzeszowic 1939–1945, Krzeszowice 1999.
  8. Henryk Kamiński. Z kart historii. Historia zborów ziemi chrzanowskiej [online], nastrazy.pl.
  9. a b „Gazeta Wyborcza, Gazeta w Krakowie”, 28 marca 1994.
  10. a b c Powstaje „Sala Królestwa”, „Gazeta Krzeszowicka”, kwiecień 1994, s. 1..
  11. Nowo zagospodarowane rondo w centrum jest pamiątką po Światowych Dniach Młodzieży [online], dziennikpolski.pl, 2 sierpnia 2016 [dostęp 2017-03-03].
  12. Tadeusz Broniewski, Historia architektury dla wszystkich, Wrocław: Wyd. Ossolińskich, 1990.
  13. Julian Zinkow, Krzeszowice i okolice, Warszawa-Kraków: PTTK Kraj, s. 132, ISBN 83-7005-100-6.
  14. 1 Księga Królewska 17:1–7.
  15. Biuletyn ZK Trzebinia [online], bip.sw.gov.pl [zarchiwizowane z adresu 2013-10-07]..
  16. Ewa Solak, Świadkowie Jehowy zapraszają [online], przełom.pl, 3 kwietnia 2023.
  17. Ewa Solak, Świadkowie Jehowy znów zaczęli działać publicznie i odwiedzać domy [online], przełom.pl, 25 czerwca 2022.
  18. Znajdź zebranie [online], jw.org [dostęp 2023-12-17].
  19. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2023-12-17].
  20. Kontakt [online], krzeszowicekz.pl [dostęp 2022-10-21].
  21. Historia zboru [online], krzeszowicekz.pl [dostęp 2022-10-21].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Piotr Gębka, Dorota Strojnowska Dzieje Parafii pw. św. Marcina z Tours w Krzeszowicach (1820–2012)