Ö
Ö, Öö (O Diaereza) lub (O umlaut) – litera alfabetu łacińskiego używana między innymi w językach niemieckim, wilamowickim, szwedzkim, islandzkim, fińskim, węgierskim, estońskim, tureckim, azerskim i wielu alfabetach fonetycznych.
Oznacza zwykle samogłoskę średnią przednią zaokrągloną, taką jak [ø] lub [œ].
W językach, w których nie ma tej litery w regularnym alfabecie (m.in. w polskim), niemiecki znak ö zastępuje się często dwuznakiem „oe”.
W języku szwedzkim, fińskim i islandzkim jest ostatnią literą alfabetu.
W piśmie ręcznym nieodróżniana od litery Ō[potrzebny przypis]. Powstała z litery Œ[potrzebny przypis].
Zobacz też[edytuj]
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
