Spółgłoska boczna półotwarta podniebienna dźwięczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Spółgłoska boczna półotwarta podniebienna
Numer IPA 157
ʎ
Jednostka znakowa

ʎ

Unikod

U+028e

UTF-8 (hex)

ca 8e

Inne systemy
X-SAMPA L
Kirshenbaum l^
IPA Braille ⠦⠽
Przykład
informacjepomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoska boczna półotwarta podniebienna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego. W systemie IPA oznaczana jest symbolem [ʎ] (odwróconą literą y), a w X-SAMPA symbolem [L].

Artykulacja[edytuj | edytuj kod]

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Język włoski[edytuj | edytuj kod]

ʎ̝

W języku włoskim, spółgłoska /ʎ/ jest realizowana jako spółgłoska dziąsłowo-podniebienna i może być oznaczana symbolem [ʎ̝]. W wielu akcentach języka włoskiego jest ona również spółgłoską szczelinową, która nie posiada specjalnego symbolu w notacji IPA[1]. W nagłosie, spółgłoska /ʎ/ jest zawsze krótka, a w śródgłosie zawsze długa. Dodatkowo w języku włoskim spółgłoska /ʎ/ kontrastuje z inną spółgłoską boczną, mianowicie /l/. Parą minimalną są dla przykładu wyrazy paglia /ˈpaʎːa/ oraz palla /ˈpalːa/[2].

W ortografii języka włoskiego, fonem ten symbolizuje trójznak gli.

Przykłady[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ashby 2011 ↓, s. 64.
  2. a b Krämer 2009 ↓, s. 47.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]