Dź (dwuznak)
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Dź dź
Dź (Dź, dź) – polski dwuznak składający się z liter D i Ź. W języku polskim najczęściej oznacza dźwięk spółgłoski zwarto-szczelinowej dziąsłowo-podniebiennej dźwięcznej oznaczany w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA symbolem [ʥ].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- * Artykuły poświęcone wariantom diakrytyzowanym dostępne z poziomu artykułu litery podstawowej