Łobozew Górny
wieś | |
Kościół parafialny | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | |
Strefa numeracyjna |
13 |
Kod pocztowy |
38-700[4] |
Tablice rejestracyjne |
RBI |
SIMC |
0361650[5] |
Położenie na mapie gminy Ustrzyki Dolne | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego | |
49°24′13″N 22°30′39″E/49,403611 22,510833[1] |
Łobozew Górny – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Ustrzyki Dolne[5][6].
Miejscowość jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Najświętszego Serca Jezusowego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Założona w 1526 roku.
W połowie XIX wieku właścicielkami posiadłości tabularnej w Łobozewie były Franciszka i Elżbieta Leszczyńskie[7].
Pod koniec XIX w. jako właścicielka tabularna Łobozewa figurowała Maria Leszczyńska[8], żona Emila Leszczyńskiego, który także był właścicielem majątku w Łobozewie[9][10]. Istniał tam dwór rodziny Leszczyńskich (później ulokowano w nim szkołę)[11]. Na początku 1896 Emil Leszczyński zbył Łobozew na rzecz Majera Wołoskiego z Wańkowej[12].
Od października 1939 do sierpnia 1944 wieś była siedzibą urzędu gminy w powiecie sanockim.
W latach 1952–1954 miejscowość była siedzibą gminy Łobozew.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]We wsi znajduje się kościół drewniany, rzymskokatolicki, pw. Najświętsze Serce Jezusa z 1887. Kościół w XIX i XX wieku przebudowywano, w 2002 gruntownie wyremontowano. Jest to budynek jednonawowy, o konstrukcji zrębowej, dach dwukalenicowy. Strop wklęsły, w kształcie odwróconego kadłuba łodzi, po bokach płaski. Okna zamknięte łukiem ostrym. Wyposażenie współczesne poza krzyżem procesyjnym z XIX w. W pobliżu kościoła dzwonnica drewniana konstrukcji słupowe, szalowana deskami.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 73000
- ↑ Wieś Łobozew Górny w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2018-03-09] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2018-03-04].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 696 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 117.
- ↑ Jan Bigo: Najnowszy skorowidz wszystkich miejscowości z przysiółkami w Królestwie Galicyi, Wielk. Księstwie Krakowskiem i Księs. Bukowińskiem z uwzględnieniem wszystkich dotąd zaszłych zmian terytoryalnych kraju. Złoczów: 1886, s. 108.
- ↑ Łobozew. iustrzykidolne.pl. [dostęp 2015-06-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-19)].
- ↑ Łobozew. bieszczady.net.pl. [dostęp 2015-06-01].
- ↑ Stanisław Orłowski: Nieznane Bieszczady i Pogórza. e-gory.pl, 2006-10-13. [dostęp 2015-06-01].
- ↑ Kronika. Zmiana własności. „Gazeta Sanocka”. Nr 52, s. 3, 29 marca 1896.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- "Kościoły drewniane karpat Polska i Słowacja" - M. i A. Michniewscy, M. Duda, S. Wypych. Rewasz, Pruszków 2006.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Łobozew, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 671 .