49°33′14″N 22°26′27″E/49,553889 22,440833Stańkowa (województwo podkarpackie)
|
||
 |
||
| Państwo |  Polska |
|
| Województwo | podkarpackie | |
| Powiat | bieszczadzki | |
| Gmina | Ustrzyki Dolne | |
| Liczba ludności (2010-12-31) | 244[1] | |
| Strefa numeracyjna | (+48) 13 | |
| Tablice rejestracyjne | RBI | |
| SIMC | 0358405 | |
|
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
 Stańkowa
|
||
|
Położenie na mapie Polski
Stańkowa
|
||
| 49°33′14″N 22°26′27″E/49,553889 22,440833 |
||
Stańkowa (ukr. Станкова; w latach 1977–1981 Rzeczki) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Ustrzyki Dolne.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie krośnieńskim.
Spis treści
Historia wsi[edytuj]
W początkach XV wieku należała do Mikołaja Czeszyka. W połowie XVII wieku właścicielami stali się Ossolińscy. Na przełomie XVII i XVIII wieku właścicielami Stańkowej byli Urbańscy (przed 1707). W drugiej połowie XVII wieku wieś przejął jako właściciel Karol Krajewski herbu Jasieńczyk, następnie syn Marcin Tadeusz Krajewski, a po nim jego syn Leon, żonaty z Julią Balówną. W połowie XIX wieku właścicielami posiadłości tybularnej Stańkowa byli Czesław Odrowąż Pieniążek[2] i Wilhelmina Cieszanowska[3]. W XIX w. właścicielami byli Bolesław i Wincenty Gałkowscy. Do 1918 wieś znajdowała się w powiecie leskim.
Stańkowa jest jednym z najstarszych ośrodków górnictwa naftowego na świecie, kopalnie ropy naftowej istniały tu przed rokiem 1884.
Ze Stańkowej pochodził Przemysław Niementowski (1846–1908) – uczestnik powstania styczniowego z roku 1864, służył w oddziale Rochenbruna, walczył 2 XI pod Poryckiem, zm. w 1908 we Lwowie, pochowany na Łyczakowie.
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, tom XII, s. 212 zawiera następujący opis Stańkowej[4]:
| „ |
Stańkowa Dolna i Górna, wś, pow. liski, w okolicy podgórskiej i lesistej, nad potokiem (dopł. Tyrawki, uchodzącej do Sanu). Par. rz.-kat. w Tyrawie Wołoskiej (5–6 klm), a gr.-kat. w Zawadce. Chaty są zbudowane w długą ulicę po brzegach potoku, którego dolinę otaczają pasma wzgórz, tworzące dział wodny między mniejszemi dopływami Sanu. Wzgórza te sięgają na płd. w Stańkowej Górze do 555 mt., na płn. 547 mt. wzn. Na płd.-wschód przypiera S. do lasu Stanisk, który ją dzieli od wsi Ropienki. Na płd. graniczy z wsią Paszową, na zach. z Rakową a na płn. z Zawadką. S. ma 97 dm. i 640 mk.; 210 rz.-kat. 411 gr.-kat. i 19 izrael. Pos. więk. (Liberata Janowskiego i D. Hartmanna) wynosi 399 roli, 45 łąk, 124 past. i 253 mr. lasu; pos. mn. 552 roli, 117 łąk, 217 past. i 49 mr. lasu. Rola górska, lasowa, lasy świerkowe. |
” |
Galeria[edytuj]
-
Szkoła w Stańkowej
-
Kościół w Stańkowej
-
Opuszczony dom
-
Dom i pasieka
-
Przejście przez potok
-
Widok na cmentarz
Przypisy
- ↑ GUS. Bank Danych Lokalnych
- ↑ Czesław Odrowąż-Pieniążek był aktorem lwowskim, grał także na prowincji, ożeniwszy się porzucił teatr, "dokonał żywotu z tytułem radcy prawnego" w Galicji - zob.: Edward Webersfeld, Teatr Prowincjonalny w Galicji. 1850-1908 (cykl) "Scena i Sztuka" 1908-1909.
- ↑ Karol Wild: Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: 1855, s. 2+6.
- ↑ Stańkowa w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola. Warszawa, 1890.
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Stańkowa Dolna i Górna (1) w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola. Warszawa, 1890.
|
|||||||||||||||||
