49°33′14″N 22°26′27″E/49,553889 22,440833Stańkowa (województwo podkarpackie)
| ||
| ||
| Państwo |  Polska
| |
| Województwo | podkarpackie | |
| Powiat | bieszczadzki | |
| Gmina | Ustrzyki Dolne | |
| Liczba ludności (2011) | 228[1][2] | |
| Strefa numeracyjna | 13 | |
| Kod pocztowy | 38-711[3] | |
| Tablice rejestracyjne | RBI | |
| SIMC | 0358405 | |
Położenie na mapie gminy Ustrzyki Dolne   Stańkowa | ||
Położenie na mapie Polski  Stańkowa | ||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  Stańkowa | ||
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego  Stańkowa | ||
| 49°33′14″N 22°26′27″E/49,553889 22,440833
| ||
Stańkowa (ukr. Станкова; w latach 1977–1981 Rzeczki) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Ustrzyki Dolne[4][5].
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie krośnieńskim.
Spis treści
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0358411 | Górny Koniec | część wsi |
| 0358428 | Rzeki | część wsi |
Historia wsi[edytuj | edytuj kod]
W początkach XV wieku należała do Mikołaja Czeszyka. W połowie XVII wieku właścicielami stali się Ossolińscy. Na przełomie XVII i XVIII wieku właścicielami Stańkowej byli Urbańscy (przed 1707). W drugiej połowie XVII wieku wieś przejął jako właściciel Karol Krajewski herbu Jasieńczyk, następnie syn Marcin Tadeusz Krajewski, a po nim jego syn Leon, żonaty z Julią Balówną. W połowie XIX wieku właścicielami posiadłości tybularnej Stańkowa byli Czesław Odrowąż Pieniążek[6] i Wilhelmina Cieszanowska[7]. W XIX w. właścicielami byli Bolesław i Wincenty Gałkowscy. Do 1918 wieś znajdowała się w powiecie leskim.
Stańkowa jest jednym z najstarszych ośrodków górnictwa naftowego na świecie, kopalnie ropy naftowej istniały tu przed rokiem 1884.
Ze Stańkowej pochodził Przemysław Niementowski (1846–1908) – uczestnik powstania styczniowego z roku 1864, służył w oddziale Rochenbruna, walczył 2 XI pod Poryckiem, zm. w 1908 we Lwowie, pochowany na Łyczakowie.
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, tom XII, s. 212 zawiera następujący opis Stańkowej[8]:
| „ | Stańkowa Dolna i Górna, wś, pow. liski, w okolicy podgórskiej i lesistej, nad potokiem (dopł. Tyrawki, uchodzącej do Sanu). Par. rz.-kat. w Tyrawie Wołoskiej (5–6 klm), a gr.-kat. w Zawadce. Chaty są zbudowane w długą ulicę po brzegach potoku, którego dolinę otaczają pasma wzgórz, tworzące dział wodny między mniejszemi dopływami Sanu. Wzgórza te sięgają na płd. w Stańkowej Górze do 555 mt., na płn. 547 mt. wzn. Na płd.-wschód przypiera S. do lasu Stanisk, który ją dzieli od wsi Ropienki. Na płd. graniczy z wsią Paszową, na zach. z Rakową a na płn. z Zawadką. S. ma 97 dm. i 640 mk.; 210 rz.-kat. 411 gr.-kat. i 19 izrael. Pos. więk. (Liberata Janowskiego i D. Hartmanna) wynosi 399 roli, 45 łąk, 124 past. i 253 mr. lasu; pos. mn. 552 roli, 117 łąk, 217 past. i 49 mr. lasu. Rola górska, lasowa, lasy świerkowe.
|
” |
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Szkoła w Stańkowej
Kościół w Stańkowej
Opuszczony dom
Dom i pasieka
Przejście przez potok
Widok na cmentarz
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ [ Portal polskawliczbach.pl]
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2018-03-04].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych poprzez wyszukiwarkę. Poczta Polska S.A., styczeń 2013. [dostęp 2015-03-26].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ a b GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Czesław Odrowąż-Pieniążek był aktorem lwowskim, grał także na prowincji, ożeniwszy się porzucił teatr, "dokonał żywotu z tytułem radcy prawnego" w Galicji - zob.: Edward Webersfeld, Teatr Prowincjonalny w Galicji. 1850-1908 (cykl) "Scena i Sztuka" 1908-1909.
- ↑ Karol Wild: Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: 1855, s. 2+6.
- ↑ Stańkowa w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola. Warszawa 1890.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Stańkowa Dolna i Górna (1) w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola. Warszawa 1890.
| |||||||||||||||||||||
