Trójca (województwo podkarpackie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Trójca
osada leśna
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

bieszczadzki

Gmina

Ustrzyki Dolne

Kod pocztowy

38-712[2]

Tablice rejestracyjne

RBI

SIMC

0361790[3]

Położenie na mapie gminy Ustrzyki Dolne
Mapa konturowa gminy Ustrzyki Dolne, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Trójca”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Trójca”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Trójca”
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego
Mapa konturowa powiatu bieszczadzkiego, blisko górnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Trójca”
Ziemia49°38′58″N 22°33′27″E/49,649444 22,557500[1]

Trójcaosada leśna w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Ustrzyki Dolne[3][4].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W połowie XIX wieku właścicielami posiadłości tabularnej w Trójcy byli Antoni i Józef Tyszkowscy[5].

W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie dobromilskim województwa lwowskiego. W 1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 7 Polaków[6].

Do 1947 miejscowość była dużą wsią. Położona nad rzeką Wiar i jego dopływem Jamninką, na terenie Pogórza Przemyskiego. Po II wojnie cała ludność została wysiedlona w ramach akcji „Wisła” lub deportowana do ZSRR.

We wsi znajdowała się drewniana Cerkiew Świętej Trójcy, zbudowana w roku 1763, odnowiona w roku 1937. Cerkiew została zniszczona przez wojsko w 1972 na osobiste polecenie premiera Piotra Jaroszewicza.

Teren dawnej wsi został włączony do rządowego kompleksu Ośrodka Rady Ministrów w Arłamowie powstałego na początku lat 60 ubiegłego wieku i rozbudowanego na początku lat 70. Trójca jako Ośrodek Łowiecko-Wypoczynkowy została wybudowana w 1973. Gościli tu Edward Gierek, Piotr Jaroszewicz, Valéry Giscard d’Estaing, a w marcu 1975 Josip Broz-Tito[7].

Po ośrodku pozostały cztery drewniane wille w stylu zakopiańskim, staw rybny, oraz pozostałości wojskowego gospodarstwa rolnego JW Nr 2667 w Kwaszeninie.

Willa z czasów ''Państwa Arłamowskiego''

Część zabudowań przejął ośrodek Caritas, przeznaczony dla wypoczynku ubogiej młodzieży. Obecnie zabudowania zostały przejęte przez Hotel „Arłamów SA”.

 Osobny artykuł: Hotel Arłamów.


Demografia historyczna[edytuj | edytuj kod]

  • 1785 – 416 grekokatolików, 24 rzymskich katolików, 10 żydów
  • 1840 – 479 grekokatolików
  • 1859 – 419 grekokatolików
  • 1879 – 442 grekokatolików
  • 1899 – 498 grekokatolików
  • 1926 – 610 grekokatolików
  • 1938 – 723 grekokatolików
kapliczka

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa[8]:

  • drewniana cerkiew greckokatolicka pw. Świętej Trójcy z 1792 r., przebudowana w XIX w., nr rej.: A-129 z 7.03.1969 r.(nie istnieje)
  • drewniana dzwonnica, nr rej. jw. (nie istnieje)
  • cmentarz cerkiewny, nr rej. jw.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 140541
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1295 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT.
  4. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  5. Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 224.
  6. Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 144, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897.
  7. Krzysztof Potaczała: Bieszczady w PRL-u. Olszanica: Wydawnictwo BOSZ, 2012, s. 64. ISBN 978-83-7576-154-2.
  8. Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków. Narodowy Instytut Dziedzictwa, 2012-06-30. [dostęp 2012-10-31].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]