Przejdź do zawartości

Antoni Kroh

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Kroh

Antoni Kroh (ur. 16 sierpnia 1942[1] w Warszawie) – polski pisarz, etnograf, historyk kultury, publicysta, tłumacz i kurator wystaw poświęconych kulturze ludowej Karpat Polskich oraz historii XX wieku.

Dzieciństwo spędził między Warszawą a Podhalem, szkołę podstawową ukończył w Bukowinie Tatrzańskiej[2]. Absolwent XI Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Reja w Warszawie (1961). Studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, magister etnografii (1967). Pracownik Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem (I 1967 – IX 1970), Centrali Przemysłu Ludowego i Artystycznego – CPLiA w Warszawie (VII 1971 – XI 1971), Instytutu Sztuki PAN w Warszawie (VII 1972 – VII 1973), Muzeum Okręgowego w Nowym Sączu (I 1974 – IX 1980), redakcji regionalnego tygodnika „Dunajec” (IX 1980 – XI 1981), ponownie w Muzeum Okręgowego w Nowym Sączu (II 1982 – VI 1984) i w Wojewódzkiego Ośrodka Kultury w Nowym Sączu (kierownik Sądeckiej Oficyny Wydawniczej (XII 1993 – III 1997). Organizator konkursów rzeźby i kowalstwa ludowego Karpat Polskich (1972, 1975, 1978). Członek Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich, wykładowca Collegium Civitas w Warszawie. Przewodnik warszawski (uprawnienia 1960), beskidzki (1968), tatrzański (1970)[3]. Członek Honorowy Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego (2023)[4].

Autor tekstów w następujących periodykach: „Wierchy”, „Rocznik Sądecki”, „Miesięcznik Literacki”, „Kultura”, „Dunajec”, „Polish Art Studies”, „Pamiętnik Słowiański”, „Dějiny a současnost”, „Twórczość”, „Polski Region Pieniny”, „Rocznik Bocheński”, „Sądeczanin” i in. Długoletni współpracownik kwartalnika „ Konteksty. Polska Sztuka Ludowa. Antropologia kultury - etnografia - sztuka”, wydawanego przez Instytut Sztuki PAN.

Książki

[edytuj | edytuj kod]

Prace własne

[edytuj | edytuj kod]
Antoni Kroh „O Szwejku i o nas” 1992

Tłumaczenia

[edytuj | edytuj kod]
Barbara Magierowa, Antoni Kroh „Z polskiego na nasze czyli prywatny leksykon współczesnej polszczyzny” 2019
  • Vladimír Neff, Królowe nie mają nóg (1976) – z j. czeskiego
  • Ján Lenčo, Egipcjanka Nitokris (1978) – z j. słowackiego
  • Jan Ryska, Dziennik pokładowy czyli O przygodach Buddy, Fai i Szeryfa (1978) – z j. czeskiego
  • Josef Toman, Miroslava Tomanova, Sokrates (1980) – z j. czeskiego
  • Stanislav Rudolf, Grubaska czyli Kości zostały rzucone (1982), ISBN 83-207-0346-8 – z j. czeskiego
  • Jozef Cíger-Hronský, Magdalena (1983), ISBN 83-07-00770-4 – z j. słowackiego
  • Štefan Žáry, Uśmiechnięta dolina (1983), ISBN 83-205-3481-X – z j. słowackiego
  • Radko Pytlík, Nasz przyjaciel Haszek, (1984), ISBN 83-06-01095-7 – z j. czeskiego
  • Ladislav Paule, Pejzaż fotograficzny (1984), ISBN 83-221-0204-6 – z j. słowackiego
  • Karel Poláček, Zaczarowana szynka. Humoreski i felietony (1984), ISBN 83-08-01289-2 – z j. czeskiego
  • Karel Konrád, Nauki dla nieśmiałych kochanków (1985), ISBN 83-07-01235-X – z j. czeskiego
  • Zdeněk Váňa, Świat dawnych Słowian (1985), ISBN 83-06-01126-0 – z j. czeskiego
  • Jaroslav Hašek, Myśli. Wstęp, wybór (1985) – z jęz. czeskiego
  • Euglen Ketterl, Cesarska rodzina (1987) – z jęz. czeskiego
  • Eugen Ketterl, Wspomnienia kamerdynera cesarza Franciszka Józefa I (1990) – z j. czeskiego
  • Lubomír Tomek, Mary Peson w szponach gangsterów (1990), ISBN 83-07-01999-0 – z j. czeskiego
  • Jaroslav Hašek, Losy dobrego żołnierza Szwejka czasu wojny światowej (2009) – z j. czeskiego; wydanie pt. Przygody dobrego wojaka Szwejka czasu wojny światowej, wstęp i opracowanie Jacek Baluch, „Biblioteka Narodowa”, nr 261, seria II (2017), ISBN 978-83-65588-29-6 – z j. czeskiego
  • Jiří Žáček, Adolf Born, Bajki Ezopa (2015), ISBN 978-83-8008-252-6 – z j. słowackiego

Opracowania, wydania z rękopisu, redakcje, przygotowania do druku

[edytuj | edytuj kod]
Antoni Kroh „To jest zjawisko, i na to nie ma rady” 2022

Wystawy

[edytuj | edytuj kod]
Antoni Kroh „Anioł śmierci z kilku stron” 2023

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jerzy Leśniak, Nowa encyklopedia sądecka, Nowy Sącz 2017, s. 360.
  2. Antoni Kroh, Sklep potrzeb kulturalnych, Warszawa 2000.
  3. Archiwum domowe Antoniego Kroha.
  4. Antoni Kroh Członkiem Honorowym PTL. [dostęp 2024-12-10].
  5. O Szwejku i o nas, Kroh Antoni. [dostęp 2024-12-10].
  6. Recenzja „Sklepu potrzeb kulturalnych” Antoniego Kroha pióra Wisławy Szymborskiej. [dostęp 2024-11-28].
  7. Maciej Krupa, Tatry i Podhale, Kroh, Antoni. [dostęp 2024-11-28].
  8. Tadeusz Łopatkiewicz, Terra desolata. Rec. książki Piotra Droździka i Antoniego Kroha, Łemkowszczyzna. Bogactwo kultur, Olszanica 2006, „Nowe Książki”, 2007, nr 2, s. 22.. [dostęp 2024-12-10].
  9. Praga. Przewodnik. [dostęp 2024-12-10].
  10. O etosie ziemiaństwa w książce Starorzecza pisze Antoni Kroh. [dostęp 2024-12-10].
  11. Antoni Kroh – „Wesołego Alleluja Polsko Ludowa” – recenzja i ocena. [dostęp 2024-12-10].
  12. Wiele się dzieje za tamtą górą. Rzecz o Łemkach. [dostęp 2024-12-10].
  13. Nowy Sącz. Paszyńska pasja Antoniego Kroha i Piotra Droździka. [dostęp 2024-12-10].
  14. Książka miesiąca miesięcznika „Twórczość”, 2019, nr 9, Leszek Bugajski, Realizm i surrealizm polityczny [Barbara Magierowa, Antoni Kroh, Z polskiego na nasze, czyli leksykon współczesnej polszczyzny]. [dostęp 2024-11-28].
  15. „Powrót na Sądecczyznę”: Historia na deser – jak łączyć przyjemne z pożytecznym. [dostęp 2024-12-10].
  16. Recenzja książki: To jest zjawisko, i na to nie ma rady. [dostęp 2024-12-10].
  17. Antoni Kroh – „Anioł śmierci z kilku stron” – recenzja i ocena. [dostęp 2024-12-10].
  18. Katalog wystawy Łemkowie Лемкы, Muzeum Okręgowe w Nowym Sączu Galeria Dawna Synagoga. Luty-czerwiec 1984. Sądecka Oficyna Wydawnicza 1984.
  19. Duchy epoki czyli pierwsza wojna światowa trwa do dziś, Nowy Sącz 1992.
  20. Spisz, Spiš, Zips, Szepes – wystawa, výstava, Ausstellung, kiálítás. Biała Synagoga w Sejnach V-VIII 1998, Galeria Międzynarodowego Centrum Kultury w Krakowie I-II 1999. Ośrodek „Pogranicze Sztuk, Kultur, Narodów”, Fundacja Pogranicze w Sejnach.
  21. Antoni Kroh podziękował: "Kroh dostał Kumora, a Tokarczuk Nobla. Jak mówi ...". [dostęp 2024-11-28].
  22. Rozdano nagrody im. Romana Reinfussa. [dostęp 2024-11-28].
  23. Nagroda im. księdza Józefa Tischnera – Laureaci 2015. [dostęp 2024-11-28].
  24. W ręczyliśmy Doroczne Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego 2024. 2024-11-27. [dostęp 2024-11-28].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]