Antoni Miszewski
major dyplomowany piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
22 czerwca 1891 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
5 października 1957 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1930, |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki |
1 Pułk Ułanów Legionów Polskich |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Antoni Paulin Lubicz Miszewski, ps. „Lubicz”, „Pług”, „Orski” (ur. 22 czerwca 1891 w Warszawie, zm. 5 października 1957 w Londynie) – polski architekt i artysta rzeźbiarz, chorąży Legionów Polskich, oficer wywiadu, major dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Dzieciństwo i młodość
[edytuj | edytuj kod]Antoni Paulin Lubicz Miszewski urodził się 22 czerwca 1891 w Warszawie. Uczęszczał do szkół w Warszawie i Częstochowie. Wstąpił do PPS i w 1906 wziął udział w jednej z ich akcji. Ostrzeżony przed aresztowaniem wyjechał do Paryża gdzie ukończył szkołę. Później wstąpił do Academie des Beaux-Arts i równocześnie studiował antropologię.
I wojna światowa
[edytuj | edytuj kod]W sierpniu 1914 opuścił Francję i przez Wiedeń wrócił do Polski. W Krakowie wstąpił do 1 pułku ułanów Legionów Polskich. Następnie walczył w szeregach 4 kompanii III baonu i I baonie 1 pułku piechoty. Wziął udział w walkach pod Miechówkiem, Konarami, Kielcami, Chęcinami i pod Łowczówkiem, gdzie został ranny. W 1917 pełnił służbę w Krajowym Inspektoracie Zaciągu, pozostając na ewidencji 5 pułku piechoty. 1 stycznia 1917 awansował na chorążego[1]. W lipcu tego roku, po kryzysie przysięgowym, został internowany w obozach Szczypiorno, Rastatt i Werl. W 1918 po opuszczeniu obozu wrócił do kraju i wstąpił do Wojska Polskiego.
Wojna polsko-bolszewicka
[edytuj | edytuj kod]W 1919 brał udział w ofensywie kijowskiej. W czasie odwrotu dowodził tylną strażą 1 pułku piechoty Legionów. W sierpniu 1920, po reorganizacji wojska został kapitanem w 27 pułku piechoty, a potem 9 pułku piechoty Legionów i wziął udział w ofensywie znad Wieprza. Pod Brzostowicą k. Grodna, poprowadził atak na bagnety i przełamał pozycje wroga za co został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.
Dwudziestolecie międzywojenne
[edytuj | edytuj kod]W 1921 został oficerem do zleceń przy Belwederze, następnie adiutantem generała Kajetana Olszewskiego. W latach 1921–1923 był słuchaczem Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 305. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Z dniem 1 października 1923, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do 68 pułku piechoty we Wrześni[2]. W 1924 pełnił służbę w Oddziale Ogólnym Sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 69 pułku piechoty w Gnieźnie[3]. W kwietniu 1925 został przeniesiony do Oddziału IV Sztabu Generalnego na stanowisko referenta[4]. Następnie pełnił służbę w Wojskowym Biurze Historycznym w Warszawie oraz w Oddziale II Sztabu Generalnego. 3 maja 1926 został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 i 26. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. Zajmował się również tłumaczeniami z języka francuskiego, pisaniem dla Bellony i rzeźbiarstwem. W 1927 jego pierwsze rzeźby zdobyły nagrodę w Zachęcie. W 1928 nadal pełnił służbę w Oddziale IV SG. Z dniem 31 maja tego roku został przeniesiony w stan nieczynny na dwanaście miesięcy[6]. Z dniem 31 maja 1929 stan nieczynny, bez prawa do poborów, został mu przedłużony o kolejnych sześć miesięcy[7]. Z dniem 1 kwietnia 1930 został powołany ze stanu nieczynnego i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I[8]. Z dniem 30 listopada 1930 został przeniesiony w stan spoczynku[9].
Po zakończeniu służby wojskowej poświęcił się pracy rzeźbiarskiej. Wykonał między innymi płaskorzeźbę na gmach poczty w Gdyni, zaprojektował wnętrze sali Ministerstwa Spraw Wojskowych, płaskorzeźby na Powszechną Wystawę Krajową w Poznaniu, lwy z piaskowca dla Komendy Miasta w Warszawie, pomnik Legionów w Stanisławowie, Chrystusa na Krzyżu oraz Mauzoleum Warneńczyka w Warnie, oraz liczne posągi, popiersia i głowy marszałka Józefa Piłsudskiego oraz innych prominentnych postaci. Wraz z Julianem Putermanem-Sadłowskim założył spółkę architektoniczną.
W 1934 pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I[10]. W sierpniu 1939 został wyznaczony na attaché wojskowego przy Ambasadzie RP w Sofii.
II wojna światowa
[edytuj | edytuj kod]W marcu 1940 wyjechał do Francji i w Paryżu przekazał polskiemu rządowi archiwa z Muzeum Belwederskiego, które przywiózł z Warszawy. Z polecenia generała Sosnkowskiego pozostał na południu Francji. Tam pracował w wywiadzie dla Polskiego Rządu w Londynie i w dalszym ciągu zajmował się rzeźbą. Wykonał między innymi głowy Marszałka Pétain i Ignacego Paderewskiego. W 1944 został aresztowany przez Gestapo.
Okres powojenny
[edytuj | edytuj kod]W czerwcu 1945 przyjechał do Londynu i zdecydował się pozostać w Wielkiej Brytanii. Zorganizował tam swoją pracownię i zajął się rzeźbą. Zmarł 5 października 1957. Pochowany na cmentarzu Gunnersbury (sekcja D3, grób 316).
Żonaty z Heleną Wegner, miał synów Krzysztofa i Tomasza.
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (17 maja 1921)[11]
- Krzyż Niepodległości (4 lutego 1932)[12][13]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)[13]
- Medal Wojska[13]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[13]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[13]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[13]
- Srebrny Medal za Długoletnią Służbę[13]
- Komandor Orderu Zasługi Cywilnej (Bułgaria)[13]
- Oficer Orderu Białego Lwa (Czechosłowacja)[13]
- Kawaler Orderu Zasługi (Węgry)[13]
- Gwiazda za Wojnę 1939–1945 (Wielka Brytania)[13]
- Gwiazda Francji i Niemiec (Wielka Brytania)[13]
- Medal Wojny 1939–1945 (Wielka Brytania)[13]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 33.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 149, 407, 1500.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 41, 286, 353.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 23 kwietnia 1925 roku, s. 217.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 125.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 234.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 212.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 224.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 19 grudnia 1930 roku, s. 396.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 327, 842.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921 roku, s. 990.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 29, poz. 35 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Krzysztof Miszewski: Antoni Lubicz Miszewski. Portrait sculptures. 2010. s. 10. [dostęp 2015-09-28].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Grażyna i Przemysław Witekowie, Artyści w strzeleckim zbrojnym ruchu niepodległościowym I wojny światowej, „Oleandry” nr 16, maj 2005. jozwa22.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-25)].
- Krzysztof Miszewski M.A., Antoni Lubicz Miszewski
- Internowani w Rastatt
- Internowani w Werl
- Legioniści internowani po kryzysie przysięgowym w Szczypiornie
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Majorowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Medalem Wojska
- Odznaczeni Srebrnym Medalem za Długoletnią Służbę (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 9 Pułku Piechoty Legionów
- Oficerowie dyplomowani II Rzeczypospolitej
- Oficerowie wywiadu i kontrwywiadu II Rzeczypospolitej
- Pochowani na Cmentarzu Gunnersbury w Londynie
- Polacy odznaczeni Gwiazdą Francji i Niemiec
- Polacy odznaczeni Gwiazdą za Wojnę 1939–45
- Polacy odznaczeni Medalem Wojny 1939–1945
- Polacy odznaczeni Orderem Lwa Białego
- Polacy odznaczeni Orderem Zasługi (Węgry)
- Polacy odznaczeni Orderem Zasługi Cywilnej
- Polscy architekci
- Polscy rzeźbiarze
- Uczestnicy bitwy pod Konarami 1915
- Uczestnicy bitwy pod Łowczówkiem 1914
- Uczestnicy kontruderzenia znad Wieprza (1920)
- Urodzeni w 1891
- Zmarli w 1957
- Żołnierze I Brygady Legionów Polskich
- Żołnierze Wojska Polskiego na emigracji w Wielkiej Brytanii po II wojnie światowej