Barbara Hannigan
| |
| Data i miejsce urodzenia |
8 maja 1971 |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
| |
| Strona internetowa | |
Barbara Hannigan (ur. 8 maja 1971 w Waverley, Nowa Szkocja) – kanadyjska sopranistka i dyrygentka.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się i wychowała w Waverley, na przedmieściach Halifaksu w Nowej Szkocji, tam też otrzymała podstawową edukację muzyczną w zakresie gry na fortepianie i oboju oraz śpiewu wokalnego i chóralnego[1][2]. W wieku 17 lat rozpoczęła studia muzyczne na Uniwersytecie w Toronto pod kierunkiem Mary Morrison, uzyskując w 1993 tytuł Bachelor of Music, a pięć lat później Master of Music. Następnie kontynuowała studia w Banff Centre for the Arts, gdzie ściśle współpracowała z aktorem i reżyserem Richardem Armstrongiem. Przez rok studiowała także u Meinarda Kraaka w Królewskim Konserwatorium w Hadze, a następnie pobierała prywatne lekcje śpiewu u Neila Semera w Nowym Jorku[2].
Regularnie jest zapraszana do prowadzenia kursów mistrzowskich w Juilliard School, podczas Festiwalu w Lucernie, w Institute for the Living Voice, IRCAM, londyńskim National Opera Studio, Curtis Institute of Music i innych[2].
Mieszka na stałe w Paryżu[2].
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Jest gorącą orędowniczką muzyki współczesnej[1]. Ma na swoim koncie ponad 80 prapremierowych wykonań utworów kompozytorów XX wieku, takich jak György Ligeti, Henri Dutilleux, Karlheinz Stockhausen, Pierre Boulez, Hans Abrahamsen, Salvatore Sciarrino, George Benjamin i wielu innych[2][3].
Już na wczesnym etapie swojej kariery zrealizowała dwie produkcje z zespołem tanecznym Sashy Waltz oraz uczestniczyła w multidyscyplinarnym przedstawieniu improwizowanym[2].
Najbardziej jest znana z wykonania Mysteries of the Macabre na sopran i orkiestrę, utworu będącego koncertową wersją sceny z opery Le Grand Macabre György'a Ligetiego. Od 2011 Hannigan wykonuje tę niezwykle trudną, trzyczęściową partię solową, równocześnie dyrygując orkiestrą[4][5].
Wśród jej innych wybitnych kreacji wymienić należy Lulu Berga w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego[5], Marie w Zimmermannowskich Die Soldaten w reżyserii Andreas Kriegenberg i pod dyrekcją Kiriłła Pietrienko[5] oraz Ofelię w cyklu pieśni Let me tell you Hansa Abrahamsena wg noweli Paula Griffithsa[5][6].
Jako śpiewaczka współpracowała z takimi wybitnymi dyrygentami, jak Simon Rattle, Andris Nelsons, Kent Nagano, Esa-Pekka Salonen, Reinbert de Leeuw, Pierre Boulez, Yannick Nézet-Séguin, Antonio Pappano, Władimir Jurowski i wieloma innymi[2][3].
Jako dyrygentka kierowała słynnymi orkiestrami symfonicznymi, m.in. monachijską, londyńską, duńską, Cleveland, Toronto, Göteborga (była tam pierwszą dyrygentką gościnną) oraz orkiestrą filharmonii helsińskiej, radia duńskiego, szwedzkiego i francuskiego, a także mniejszymi zespołami, jak London Sinfonietta, Mahler Chamber Orchestra, Orchestra dell'Accademia Nazionale di Santa Cecilia[2][3].
Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- 2020 Nagroda Fundacji Muzycznej Léonie Sonning
- 2018 Nagroda Grammy – Best Classical Solo Vocal album Crazy Girl Crazy (Alpha Classics, 2017)
- 2018 Opus Klassik – Best Solo Vocal Performance
- 2018 Klara award – Best International Classical album
- 2018 Nagroda Juno – Classical Album of the Year
- 2018 Preis der Deutschen Schallplattenkritik – Ehrenpreise
- 2018 Schockprisen – Pristagare i musik
- 2015 Der Faust – Sängerdarstellerin/Sängerdarsteller Musiktheater
- 2013 Opernwelt – Sänger des Jahres
- 2012 Syndicat de la Presse Francaise – Personnalité musicale de l'année
W 2016 została odznaczona Orderem Kanady[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Ivan Hewett: Barbara Hannigan: 'You must go all the way’. [w:] The Telegraph [on-line]. 2011-09-25. [dostęp 2019-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-05)]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Barbara Hannigan. [w:] Equilibrium – Young Artists [on-line]. [dostęp 2019-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-20)]. (ang.).
- ↑ a b c Barbara Hannigan – soprano/conductor. [w:] HarrisonParrott [on-line]. [dostęp 2019-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-20)]. (ang.).
- ↑ Krzysztof Kwiatkowski: Mysteries of the Macabre. [dostęp 2019-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-19)]. (pol.).
- ↑ a b c d Clark 2015 ↓.
- ↑ James McCarthy: Soprano of our time: Barbara Hannigan. [w:] Gramophone [on-line]. 2015-11-25. [dostęp 2019-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-19)]. (ang.).
- ↑ Order of Canada's newest appointments include Olympians, jurists, researchers. [w:] CBC [on-line]. 2016-06-30. [dostęp 2019-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-19)]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Philip Clark. Arts Interview: Barbara Hannigan, Mistress of Modernism. „The Spectator”, 2015-04-25. via Questia. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Barbara Hannigan w bazie AllMusic (ang.)
- Barbara Hannigan w bazie Discogs.com (ang.)
- Dyskografia Barbary Hannigan w bazie MusicBrainz (ang.)
- Mysteries of the Macabre Ligetiego w wykonaniu Barbary Hannigan i GSO (video)