Przejdź do zawartości

Beechcraft Bonanza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Beechcraft Bonanza
Ilustracja
Beechcraft Bonanza
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Beechcraft

Typ

samolot turystyczny

Konstrukcja

metalowa

Załoga

1 + 3-5 pasażerów

Historia
Data oblotu

22 grudnia 1945

Lata produkcji

od 1947

Liczba egz.

ponad 17 000

Dane techniczne
Napęd

sześciocylindrowy silnik w układzie bokser Continental IO-520-BB

Moc

290 KM (213 kW)

Wymiary
Rozpiętość

10,21 m

Długość

8,05 m

Wysokość

2,31 m

Powierzchnia nośna

16,81 m²

Masa
Własna

955 kg

Startowa

1542 kg

Osiągi
Prędkość maks.

340 km/h

Prędkość przelotowa

259 km/h

Prędkość minimalna

109 km/h

Pułap praktyczny

5500 m

Zasięg

1648 km

Dane operacyjne
Rzuty
Rzuty samolotu

Beechcraft Bonanza – lekki samolot turystyczny zaprezentowany przez przedsiębiorstwo Beechcraft w 1947 roku, nadal w produkcji, najdłużej produkowany model samolotu na świecie[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy metalowy, czteromiejscowy samolot turystyczny o podwyższonym komforcie wprowadzony na rynek po II wojnie światowej. W wersjach V35 i F33 dostosowany do przewozu 4-5 osób. Wersja A36/A36TC miała sześć miejsc. Lufthansa wykorzystywała wersję F33A jako samolot szkolny[2].

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Samolot turystyczny w układzie wolnonośnego dolnopłata o konstrukcji metalowej. Kadłub o przekroju prostokątnym, kabina dostępna poprzez drzwi na prawej burcie. Płat dwudzielny, dwudźwigarowy z pracującym poszyciem o obrysie trapezowym, z wzniosem 6° i skręceniem 3°. Profil u nasady NACA-23016, przechodzi na końcu płata w NACA 23012. Usterzenie Rudnickiego złożone z dwóch identycznych elementów w wzniosie 33°. Podwozie trójkołowe z kółkiem przednim, chowane w locie. Napęd – płaski silnik sześciocylindrowy Continental IO-520 napędzający dwułopatowe (lub trójłopatowe) śmigło[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. The Bonanza Hits 60 Strong and Fast. Plane & Pilot Magazine. [dostęp 2018-02-07]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  2. Samoloty 2013 ↓, s. 29.
  3. Skrzydlata Polska 1975 ↓, s. 21.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]