RQ-5 Hunter
 Start RQ-5 z wykorzystaniem przyspieszacza startowego | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Israel Aerospace Industries |
| Typ | |
| Załoga |
0 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2 × silnik dwusuwowy Moto Guzzi |
| Moc |
100 kW (136 KM) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
8,89 m |
| Długość |
6,89 m |
| Wysokość |
1,69 m |
| Masa | |
| Własna |
545 kg |
| Użyteczna |
90 kg |
| Startowa |
725 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
204 km/h |
| Prędkość patrolowa |
130 km/h |
| Pułap |
4800 m |
| Zasięg |
1800-2000 km |
| Promień działania |
125-200 km |
| Długotrwałość lotu |
14 h |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Izrael USA Belgia Francja | |
| Rzuty | |
.png)
| |
RQ-5 Hunter – bezzałogowy aparat latający (UAV - Unmanned Aerial Vehicle) opracowany w drugiej połowie lat 80 w Izraelu przez firmę Israel Aerospace Industries. W 1988 roku zwyciężył w konkursie na taktyczny bezzałogowy aparat latający dla US Army.
Produkcja[edytuj | edytuj kod]
Aparat produkowany był przez Israel Aerospace Industries a jego końcowy montaż odbywał się na terenie Stanów Zjednoczonych w firmie TRW Incorporated. Pierwszy lot Huntera przeznaczonego dla amerykańskiej armii odbył się w marcu 1991 roku. Początkowo aparat nosił oznaczenie BQM-5 a następnie zmieniono jego oznaczenia na używane obecnie RQ-5.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Hunter to aparat bezzałogowy w układzie wielokadłubowym. W środkowej gondoli znajdują się dwa silniki motocyklowe Moto Guzzi o pojemności 750 cm³. Jeden z nich, umieszczony z przodu jest silnikiem ciągnącym, drugi, z tyłu, pchającym. Oba silniki zaopatrzone są w drewniane, dwułopatowe śmigła. W gondoli mieszczą się również układ sterowania, system nawigacyjny, system rozpoznawczy oraz układ transmisji danych z anteną umieszczoną w okrągłej owiewce nad kadłubem. Do gondoli przymocowane jest również stałe, trójkołowe podwozie. Skrzydło proste składa się z centropłata bez wzniosu i demontowanych podczas transportu aparatu końcówek o obrysie trapezowym i niewielkim wzniosie dodatnim. Skrzydło zaopatrzone jest w wychylane elektrycznie klapy i lotki. Do centropłata przymocowane są dwie belki ogonowe połączone ze sobą statecznikiem poziomym. Usterzenie pionowe jest zdwojone i nachylone do wewnątrz. Hunter może startować jak typowy samolot jak również ze specjalnych wyrzutni z użyciem rakietowych przyspieszaczy startowych. Aparat może wykonywać swoje misje po wcześniej zaprogramowanej trasie jak również być sterowany przez operatora znajdującego się w naziemnym stanowisku kontroli lotu.
Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
Hunter standardowo przenosi kamerę telewizyjną oraz termowizyjną, laserowy dalmierz i urządzenie podświetlające cele, współpracujące z rakietami Hellfire. Hunter może przenosić również aparaturę meteorologiczną, sprzęt do wykrywania i zakłócania stacji radiolokacyjnych i środków łączności oraz sprzęt do retranslacji, czyli do automatycznego przekazywania sygnału (np. radiowego).
Służba[edytuj | edytuj kod]
Huntery zostały wykorzystane bojowo w 1999 roku podczas operacji Allied Force w Kosowie. W 1996 roku produkcja aparatów została zakończona, jego następcą został RQ-7 Shadow.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Gruszczyński. Bezpilotowce państw zachodnich Stany Zjednoczone. „Nowa Technika Wojskowa”. 10, s. 24-26/43-48, 2002. ISSN 1230-1655.
| Samoloty myśliwskie | |
|---|---|
| Samoloty bombowe | |
| Samoloty szturmowe | |
| Samoloty patrolowe i zwalczania okrętów podwodnych | |
| Samoloty rozpoznawcze walki radioelektronicznej i dowodzenia | |
| Samoloty obserwacyjne | |
| Samoloty szkolno-treningowe | |
| Samoloty transportowe | |
| Śmigłowce i pionowzloty | |
| Bezzałogowe | |
| Konstrukcje doświadczalne i prototypy |
|
