RQ-5 Hunter
| ||
 Start RQ-5 z wykorzystaniem przyspieszacza startowego | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  Izrael Stany Zjednoczone
| |
| Producent | Israel Aerospace Industries TRW Incorporated | |
| Typ | UAV | |
| Załoga | 0 | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd | 2 × silnik dwusuwowy Moto Guzzi | |
| Moc | 100 kW (136 KM) | |
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 8,89 m | |
| Długość | 6,89 m | |
| Wysokość | 1,69 m | |
| Masa | ||
| Własna | 545 kg | |
| Użyteczna | 90 kg | |
| Startowa | 725 kg | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. | 204 km/h | |
| Prędkość patrolowa | 130 km/h | |
| Pułap | 4800 m | |
| Zasięg | 1800-2000 km | |
| Promień działania | 125-200 km | |
| Długotrwałość lotu | 14 h | |
| Dane operacyjne | ||
| Użytkownicy | ||
| Izrael USA Belgia Francja | ||
| Rzuty | ||
.png)
| ||
RQ-5 Hunter – bezzałogowy aparat latający (UAV - Unmanned Aerial Vehicle) opracowany w drugiej połowie lat 80 w Izraelu przez firmę Israel Aerospace Industries. W 1988 roku zwyciężył w konkursie na taktyczny bezzałogowy aparat latający dla US Army.
Spis treści
Produkcja[edytuj | edytuj kod]
Aparat produkowany był przez Israel Aerospace Industries a jego końcowy montaż odbywał się na terenie Stanów Zjednoczonych w firmie TRW Incorporated. Pierwszy lot Huntera przeznaczonego dla amerykańskiej armii odbył się w marcu 1991 roku. Początkowo aparat nosił oznaczenie BQM-5 a następnie zmieniono jego oznaczenia na używane obecnie RQ-5.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Hunter to aparat bezzałogowy w układzie wielokadłubowym. W środkowej gondoli znajdują się dwa silniki motocyklowe Moto Guzzi o pojemności 750 cm³. Jeden z nich, umieszczony z przodu jest silnikiem ciągnącym, drugi, z tyłu, pchającym. Oba silniki zaopatrzone są w drewniane, dwułopatowe śmigła. W gondoli mieszczą się również układ sterowania, system nawigacyjny, system rozpoznawczy oraz układ transmisji danych z anteną umieszczoną w okrągłej owiewce nad kadłubem. Do gondoli przymocowane jest również stałe, trójkołowe podwozie. Skrzydło proste składa się z centropłata bez wzniosu i demontowanych podczas transportu aparatu końcówek o obrysie trapezowym i niewielkim wzniosie dodatnim. Skrzydło zaopatrzone jest w wychylane elektrycznie klapy i lotki. Do centropłata przymocowane są dwie belki ogonowe połączone ze sobą statecznikiem poziomym. Usterzenie pionowe jest zdwojone i nachylone do wewnątrz. Hunter może startować jak typowy samolot jak również ze specjalnych wyrzutni z użyciem rakietowych przyspieszaczy startowych. Aparat może wykonywać swoje misje po wcześniej zaprogramowanej trasie jak również być sterowany przez operatora znajdującego się w naziemnym stanowisku kontroli lotu.
Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
Hunter standardowo przenosi kamerę telewizyjną oraz termowizyjną, laserowy dalmierz i urządzenie podświetlające cele, współpracujące z rakietami Hellfire. Hunter może przenosić również aparaturę meteorologiczną, sprzęt do wykrywania i zakłócania stacji radiolokacyjnych i środków łączności oraz sprzęt do retranslacji, czyli do automatycznego przekazywania sygnału (np. radiowego).
Służba[edytuj | edytuj kod]
Huntery zostały wykorzystane bojowo w 1999 roku podczas operacji Allied Force w Kosowie. W 1996 roku produkcja aparatów została zakończona, jego następcą został RQ-7 Shadow.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Gruszczyński. Bezpilotowce państw zachodnich Stany Zjednoczone. „Nowa Technika Wojskowa”. 10, s. 24-26/43-48, 2002. ISSN 1230-1655.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||
