Białystok (stacja kolejowa)

![]() | |
![]() Wejście główne na dworzec od strony miasta | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Lokalizacja | |
Data otwarcia |
1861 |
Poprzednie nazwy |
ros. Белосток |
Rodzaj |
stacja węzłowa |
Dane techniczne | |
Liczba peronów |
4 |
Liczba krawędzi peronowych |
7 |
Kasy |
|
Linie kolejowe | |
Położenie na mapie Białegostoku ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa | |
Portal ![]() |
Białystok – główna i największa węzłowa stacja kolejowa w Białymstoku, w województwie podlaskim w Polsce. Dworzec kolejowy zlokalizowany jest przy ulicy Kolejowej 11 na osiedlu Młodych[1].
Według klasyfikacji PKP ma kategorię Dworca Wojewódzkiego[2].
Pasażerowie[edytuj | edytuj kod]
W roku 2017 wymiana pasażerska wyniosła 2,37 mln osób (6,5 tys. dziennie), co dało jej 37. miejsce w Polsce[3].
W roku 2018 wymiana pasażerska wyniosła 2,48 mln osób (6,8 tys. dziennie), co dało jej 33. miejsce w Polsce[3].
W roku 2019 wymiana pasażerska wyniosła 2,66 mln osób (7,3 tys. dziennie), co dało jej 35. miejsce w Polsce[3].
W roku 2020 wymiana pasażerska wyniosła 1,61 mln osób (4,4 tys. dziennie), co dało jej 36. miejsce w Polsce[3].
W roku 2021 stacja obsługiwała 4,9 tys. pasażerów na dobę (łącznie 1,79 mln osób), co daje jej wespół z punktami Warszawa Ursus Niedźwiadek, Legnica oraz Nowy Dwór Mazowiecki, 41. miejsce w kraju[4].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Jest głównym węzłem kolejowym województwa podlaskiego. Przez stację przebiega międzynarodowa linia kolejowa Warszawa – Białystok – Wilno – Petersburg, która jest częścią tzw. Rail Baltica.
Stacja posiada budynek dworcowy, kasy biletowe, cztery perony, dwie kładki dla pieszych, wieżę wodną, nieczynną górkę rozrządową. Łączna długość torów stacji Białystok wynosi 42 km. Jest największą stacją kolejową w Polsce z sygnalizacją kształtową. Ruchem kolejowym na stacji kieruje kilka nastawni wykonawczych oraz jedna dysponująca BŁd.
Historia[edytuj | edytuj kod]

Budynek dworca powstał podczas budowy linii warszawsko-petersburskiej w 1861 roku. Pierwszy pociąg osobowy, przemierzający całą trasę z Warszawy do Petersburga, przyjechał do Białymstoku we wrześniu 1862 roku. Zwiększająca się liczba przewozów pod koniec XIX w. sprawiła, że dworzec rozbudowano. Podczas I wojny światowej budynek został spalony przez wycofujące się wojska rosyjskie. Po zakończeniu działań wojennych dworzec odbudowano.
Podczas II wojny światowej dworzec został zbombardowany. Nie odzyskał już dawnej świetności mimo powojennej odbudowy i późniejszych remontów.
W tutejszej parowozowni w sierpniu 1977 stacjonowały lokomotywy serii OKl27, Ol49, Ty2, Ty45 i Pt47[5].
W 1989 roku PKP rozpoczęły prace modernizacyjne dworca, które potrwały 14 lat. Odnowiony budynek dworca został oficjalnie otwarty 28 listopada 2003. Według rankingu Gazety Wyborczej z 2008 r. dworzec PKP w Białymstoku został uznany za najpiękniejszy dworzec w Polsce, na drugim miejscu był obiekt w Lublinie, a na trzecim w Częstochowie. Białostocki budynek otrzymał 71 punktów na 100 możliwych[6].
8 listopada 2010 roku na stacji doszło do poważnego wypadku kolejowego[7].
22 października 2018 PKP podpisały z Budimexem umowę na kompleksową przebudowę dworca kolejowego wraz z placem przydworcowym[8]. Na początku listopada rozpoczęły się prace budowlane, a 4 stycznia uruchomiono kontenerowy dworzec tymczasowy[9]. Dworzec po remoncie oddano do użytku 1 października 2020 roku[10].
28 lipca 2021 roku dworzec otrzymał imię Danuty Siedzikówny „Inki”[11].
Linie kolejowe[edytuj | edytuj kod]
- 6 Zielonka – Białystok – Kuźnica Białostocka, długość: 220,2 km; otwarcie linii: 18 maja 1862 (jednotorowa linia szerokotorowa o prześwicie 1524 mm), zmiana szlaku na normalnotorowy: 1918, elektryfikacja: 23 marca 1952 – 10 września 1986[12]
- 38 Białystok – Ełk – Korsze – Głomno, długość: 235,1 km; budowa: 1866-1872; otwarcie linii: styczeń 1873; (2-torowa na 103 km odcinku Białystok – Ełk tylko do początku 1945), odcinek do Ełku zelektryfikowana w grudniu 1990, od czerwca 2002 przewozy pasażerskie odbywają się tylko na 202 km odcinku Białystok – Korsze[13]
- 32 Czeremcha – Białystok, długość: 76,1 km; otwarcie linii: styczeń 1874 (2-torowa tylko do zakończenia II wojny światowej), nie zelektryfikowana[14]
- 37 Białystok – Zubki Białostockie, długość: 47,1 km; otwarcie linii: 5 grudnia 1886 (1-torowa na całej linii), nie zelektryfikowana, sezonowy ruch pasażerski na odcinku Białystok-Waliły reaktywowany 2 lipca 2016 roku[15], ruch towarowy wyłącznie na odcinku Białystok – Białystok Fabryczny, do 10 grudnia 2012 roku również na odcinku Białystok Fabryczny – Waliły.
- 515 Białystok – Białystok Starosielce, długość: 1,915 km. Nieczynna w ruchu pasażerskim i towarowym.
- 836 Białystok R1 – Białystok R192, długość: 2,716 km. Częściowo używana do jazd manewrowych w stacji, obsługi grupy torów 21-31 oraz dojazdu do punktów PKP Cargo i Przewozów Regionalnych.
Perony[edytuj | edytuj kod]
Na stacji Białystok znajdują się 4 perony:
- Peron 1 (jednokrawędziowy) – zmodernizowany na początku 2004 roku. Obsługuje ruch dalekobieżny z północnej i północno-zachodniej części Polski w kierunku Ełku, Olsztyna, Trójmiasta, Szczecina, Litwy (Kowno)
- Peron 2 (wyspowy) – obsługuje ruch pociągów w kierunku Ełku, Szepietowa.
- Peron 3 (wyspowy) – główny peron dworcowy, zmodernizowany pod koniec 2013 roku. Obsługuje ruch pociągów w kierunku Suwałk, Warszawy, Katowic, Białorusi (Grodno), Walił.
- Peron 4 (wyspowy) – obsługuje ruch pociągów w kierunku Kuźnicy Białostockiej, Litwy (Kowno), Suwałk, Czeremchy, Walił.
Otoczenie[edytuj | edytuj kod]
W pobliżu dworca kolejowego znajduje się dworzec autobusowy, urząd pocztowy, przystanki komunikacji miejskiej i regionalnej, centrum handlowe „Centrum Park”, bazar „Madro” oraz sklepy spożywcze i kioski.
Od 1995 roku do 17 kwietnia 2018 roku[16] przed budynkiem dworca stał wąskotorowy parowóz Borsig Brigadelok Tx201 (HF) o numerze fabrycznym 10312[17] wraz z wagonem na tor o szerokości 600 mm. W wagonie istniał "Bar Ciuchcia". Tabor został przewieziony i ustawiony w Prostkach.
Dojazd do dworca[edytuj | edytuj kod]
- autobusami komunikacji miejskiej: 1, 2, 4, 10, 11, 14, 18, 21, 29, 103[18].
- rowerem miejskim Białostockiej Komunikacji Rowerowej BikeR – stacja 8517 Kolejowa/PKP
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Tablica, upamiętniająca podróże kolejowe Józefa Piłsudskiego do Wilna
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dworce czynne na 28.02.2021 [PDF], PKP, 28 lutego 2021 [dostęp 2021-04-11] (pol.).
- ↑ https://www.pkp.pl/documents/udost-stac/Wykaz-stacji-pasazerskich.pdf
- ↑ a b c d Urząd Transportu Kolejowego , Przewozy pasażerskie, Portal statystyczny UTK [dostęp 2023-02-20] (pol.).
- ↑ https://dane.utk.gov.pl/sts/przewozy-pasazerskie/wymiana-pasazerska-na-s/18886,Przewozy-pasazerskie.html#PLIK
- ↑ Stalowe Szlaki nr 2/2018
- ↑ Emilia Romaniuk , Nasz kolejowy dworzec to cudo, „Gazeta Wyborcza”, 21 sierpnia 2008 [dostęp 2011-01-15] .
- ↑ Wirtualna Polska Media S.A , Białystok, 08.11.2010 r. - Największe katastrofy kolejowe w Polsce, wiadomosci.wp.pl, 4 marca 2012 [dostęp 2019-04-06] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-02] .
- ↑ Witold Urbanowicz , PKP SA podpisały umowę na przebudowę dworca Białystok, Transport Publiczny [dostęp 2018-10-26] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-02] .
- ↑ Witold Urbanowicz , Białystok: Dworzec tymczasowy otwarty. Teraz czas na remont starego budynku, Transport Publiczny, 4 stycznia 2019 [dostęp 2019-01-04] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-02] .
- ↑ Dworzec w Białymstoku otwarty dla podróżnych, pkp.pl [dostęp 2020-10-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-02] .
- ↑ Dworzec Białystok imienia Danuty Siedzikówny „Inki”, Wrota Podlasia [dostęp 2021-09-19] (pol.).
- ↑ Ogólnopolska Baza Kolejowa. [dostęp 2009-01-22].
- ↑ Ogólnopolska Baza Kolejowa. [dostęp 2009-01-22].
- ↑ Ogólnopolska Baza Kolejowa. [dostęp 2009-01-22].
- ↑ Pociągi REGIO wracają do Walił, Przewozy Regionalne, 28 czerwca 2016 [dostęp 2016-07-02] [zarchiwizowane z adresu 2016-07-01] .
- ↑ 100-letnia lokomotywa odjechała sprzed dworca w Białymstoku [zdjęcia], Polskie Radio Białystok [dostęp 2018-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-02] .
- ↑ Wciaz pod para... |, Polskie Parowozy [dostęp 2020-09-01] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-02] .
- ↑ Przystanek nr inw. 159 - Dworzec PKP, Białostocka Komunikacja Miejska [dostęp 2023-02-11] (pol.).
Przystanek nr inw. 596 - Dworzec PKP, Białostocka Komunikacja Miejska [dostęp 2023-02-11] (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Białystok w Atlasie Kolejowym Polski, Czech i Słowacji – www.atlaskolejowy.net
- Białystok w Ogólnopolskiej Bazie Kolejowej – bazakolejowa.pl
- Wczoraj i dziś dworca kolejowego w Białymstoku
- PKP Białystok – opis dworca kolejowego, PKP SA [zarchiwizowane z adresu 2017-04-17] .
Białystok | ||
Linia 6 Zielonka – Kuźnica Białostocka (177,305 km) | ||
![]() ![]() ![]() odległość: 3,735 km
|
![]() |
odległość: 7,850 km
|
Linia 32 Czeremcha – Białystok (77,003 km) | ||
![]() ![]() ![]() odległość: 4,418 km
|
![]() |
|
Linia 37 Białystok – Zubki Białostockie (0,000 km) | ||
![]() |
odległość: 3,709 km
| |
Linia 38 Białystok – Głomno (0,000 km) | ||
![]() |
odległość: 4,555 km
| |
Linia 515 Białystok – Białystok Starosielce (0,000 km) | ||
![]() |
odległość: 1,914 km
|