Budno (województwo zachodniopomorskie)
|
||
| Państwo |  Polska |
|
| Województwo | zachodniopomorskie | |
| Powiat | goleniowski | |
| Gmina | Goleniów | |
| Wysokość | 37 m n.p.m. | |
| Liczba ludności (2009) | 218 | |
| Strefa numeracyjna | (+48) 91 | |
| Kod pocztowy | 72-100 | |
| Tablice rejestracyjne | ZGL | |
| SIMC | 0775209 | |
|
Położenie na mapie gminy Goleniów
 Budno
|
||
|
Położenie na mapie powiatu goleniowskiego
Budno
|
||
|
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Budno
|
||
|
Położenie na mapie Polski
Budno
|
||
 53°32′44″N 14°54′28″E/53,545556 14,907778 |
||
Budno (niem. Buddendorf) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Goleniów[1][2]
| Identyfikator miejscowości | Nazwa Miejscowości | Rodzaj miejscowości |
|---|---|---|
| 1064545 | Żółwia | przysiółek |
W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie szczecińskim. W roku 2009 wieś liczyła 218 mieszkańców.
Spis treści
Geografia[edytuj]
Wieś leży ok. 5 km na południowy wschód od Goleniowa, na Równinie Nowogardzkiej, przy drodze prowadzącej do Maszewa. Wieś głównie rolnicza, położona wśród malowniczych wzgórz morenowych i zagajników.
Historia[edytuj]
Początki stałego osadnictwa na terenie Budna to epoka kultury łużyckiej. W czasie średniowiecza znajdowało się tutaj grodzisko, którego mieszkańcy zajmowali się uprawą roli i hodowlą zwierząt. W XIII wieku zbudowano tutaj zamek Kamieniec, opisany w 1269 roku w sporze między Barnimem I a biskupem kamieńskim. Wzmianka o wsi pochodzi również z dokumentu lokacyjnego miasta Goleniowa z roku 1314 (prawa lubeckie), w którym mowa jest o włościach miasta, docierających do wsi Buddendorf. Wieś została założona na planie ulicówki. Od XVI do XX wieku była własnością rodu von Petersdorf. W późniejszym okresie rozbudowana, założono tutaj folwark, pałac (dwór) oraz park, rozbudowany w XIX w. Na początku XX wieku przejęta przez Pomorskie Towarzystwo Ziemskie (Pommersche Landgesellschaft). Oprócz dworu i folwarku znajdował się tutaj ceglany kościół neogotycki, cmentarz, gospoda oraz wyrobisko żwiru. W 1925 roku zamieszkiwało tutaj ok. 210 osób. Po II wojnie światowej zespół parkowo-dworski został przejęty przez miejscowe Państwowe Gospodarstwo Rolne i doprowadzony do ruiny, dwór rozebrano, zaś park zarósł i zmienił się w dziki lasek. Folwark został w dużej części przebudowany lub rozebrany. Obecny układ budynków we wsi nie przypomina tego sprzed II wojny światowej. Zachowało się jedynie kilka zagród z początku XX wieku, reszta budynków to bloki PGR-owskie lub nowe budownictwo jednorodzinne. W 1978 roku rozebrano kościół.[3]
Przyroda[edytuj]
Obecnie główną atrakcją turystyczną wsi jest aleja jaworów prowadząca do centrum Budna.
Gospodarka[edytuj]
Znajduje się tutaj sklep, kilka dużych gospodarstw rolnych, elewator zbożowy oraz kilka firm. . Nieopodal Budna, na wzgórzu przy drodze prowadzącej do Maszewa, w niewielkim zagajniku stoi samotna mogiła. W 2013 r. rozpoczęła się budowa schroniska, które zostało przyniesione z Miękowa. Znajduje się ono niedaleko byłego wysypiska śmieci. Został tam także wybudowany ośrodek dla ludzi bezdomnych.
Zobacz też[edytuj]
Przypisy
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz. U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Historia. „UMiG”. Goleniów.
