53°30′13″N 14°42′39″E/53,503611 14,710833Lubczyna (województwo zachodniopomorskie)
| Artykuł | 53°30′13″N 14°42′39″E |
| - błąd | 38 m |
| WD | 53°30'N, 14°42'E, 53°30'13.75"N, 14°42'41.58"E |
| - błąd | 2278 m |
| Odległość | 868 m |
| ||||
| ||||
 Lubczyna, widok na Jezioro Dąbie i Police. | ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  zachodniopomorskie
| |||
| Powiat | goleniowski | |||
| Gmina | Goleniów | |||
| Liczba ludności (2009) | 542 | |||
| Strefa numeracyjna | 91 | |||
| Kod pocztowy | 72-105 | |||
| Tablice rejestracyjne | ZGL | |||
| SIMC | 0775379 | |||
Położenie na mapie gminy Goleniów  | ||||
Położenie na mapie Polski  | ||||
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | ||||
Położenie na mapie powiatu goleniowskiego  | ||||
| 53°30′13″N 14°42′39″E/53,503611 14,710833
| ||||
Lubczyna (do 1945 Lübzin) – wieś w Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Goleniów[1][2].
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1945–1954 i 1973–1976 istniała gmina Lubczyna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Wieś położona nad jeziorem Dąbie, w Dolinie Dolnej Odry.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Osadnictwo na tym terenie istniało już od epoki ceramiki sznurowej, na co wskazują liczne odkrycia archeologiczne. Wieś została założona na planie ulicówki, a w XIX wieku została rozbudowana do wielodrożnicy. Pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1124 roku. W XIII wieku książę Barnim I posiadał tutaj swoją letnią siedzibę, a w okolicznych lasach urządzał sobie polowania. To on sprowadził także na te ziemie osadników z Niemiec i z Holandii, którzy osuszali podmokłe tereny. W 1303 roku książę Otton II nadał wieś Janowi von Wussow. Do XIV w. jednak część wsi była w ciągłym posiadaniu miasta Szczecina. Przez Lubczynę biegła główna droga łącząca Szczecin z Goleniowem. Z tym pierwszym wieś posiadała także wodne połączenie handlowe przez jezioro Dąbie. W 1747 spadkobiercy rodziny von Wussow sprzedali wieś królewskiemu fiskusowi. Potem Lubczyna wróciła w posiadanie dawnego rodu, a następnie przechodziła z rąk do rąk rodzin von Schwinow, von Flemming i von Kurovsky. W 1805 wieś przeszła w posiadanie rodziny von Borgstade, której była własnością do 1939 roku. W ciągu XIX wieku wieś przeżywa ciągły rozwój, w 1867 zamieszkuje ją ponad 1630 osób. Większość mieszkańców stanowili rolnicy i rybacy, mniej było rzemieślników, handlarzy ryb i żeglarzy. W Lubczynie znajdował się nieistniejący już kościół, cmentarz i szkoła. W 1925 roku wieś z koloniami (m.in. Borzysławiec) liczyła sobie 1560 mieszkańców. W 1945 przeszła w ręce polskie. Po wojnie wieś nosiła przejściowo nazwę Lubczyn[3]. Nazwę Lubczyna wprowadzono urzędowo rozporządzeniem Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 roku[4]. Obecna zabudowa wsi pochodzi w większości z początków XX wieku, jednak wiele domów jest całkowicie nowych.
Obecnie 542 mieszkańców (2009)[5]. W północnej części wsi znajduje się lapidarium ewangelickie, utworzone w 2003 (rocznica 700-lecia wsi). Znajdują się tam krzyże i płyty nagrobne sprowadzone z wielu zniszczonych cmentarzy poniemieckich w gminie Goleniów. Jest to szczególne miejsce pamięci dla mieszkających w tych stronach przed II wojną światową Niemców. Pośrodku lapidarium znajduje się kamień pamięci, upamiętniający mieszkańców Lubczyny, którzy zginęli w I wojnie światowej. We wsi znajdują się: Ochotnicza Straż Pożarna ,punkt lekarski i szkoła .
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Lubczyna rozwija się przede wszystkim jako wieś turystyczna. Nad jeziorem Dąbie znajduje się szeroka, piaszczysta plaża, ulubione miejsce letniego wypoczynku mieszkańców Goleniowa i okolic[6]. Kąpielisko jest strzeżone, znajduje się tutaj akwarama i przebieralnie. Obok znajduje się port jachtowy i przystań. Lubczyna jest bazą sekcji żeglarskiej Goleniowskiego Młodzieżowego Domu Sportu. Obok stoi wypożyczalnia sprzętu pływającego. Przed II wojną światową z Lubczyny do Szczecina i Stepnicy kursowały statki białej floty. Obecnie prowadzi szlak kajakowego Meandry Iny z Goleniowa Iną do Odry, następnie przez jezioro Dąbie do Lubczyny. Przy plaży mieści się kilka punktów gastronomicznych i handlowych. Nieopodal ośrodki wypoczynkowe Ośrodka Sportu i Rekreacji (dawny Goleniowski Młodzieżowy Dom Sportu - GMDS).
Oświata[edytuj | edytuj kod]
We wsi działa Szkoła Podstawowa im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
We wschodniej części Lubczyny znajduje się papiernia "Hersta". Jest także kilka sklepów spożywczych.
Administracja[edytuj | edytuj kod]
W Sołectwie Lubczyna oprócz wsi Lubczyna znajdują się inne miejscowości:
Przysiółek:
Części wsi Lubczyny:
Okoliczne miejscowości: Iwno, Czarna Łąka, Rurzyca, Kępy Lubczyńskie, Borzysławiec
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Encyklopedia Szczecina. T. Suplement 2. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2007, s. 170. ISBN 978-83-89341-53-2. (pol.)
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262, s. 5)
- ↑ BDL. „Miejscowości - wszystkie cechy”. www.stat.gov.pl.
- ↑ Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 174-175, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
| |||||||||||||||||||
