53°30′13″N 14°42′39″E/53,503611 14,710833Lubczyna (województwo zachodniopomorskie)
|
||
 Lubczyna, widok na Jezioro Dąbie i Police. |
||
| Państwo |  Polska |
|
| Województwo | zachodniopomorskie | |
| Powiat | goleniowski | |
| Gmina | Goleniów | |
| Liczba ludności (2009) | 542 | |
| Strefa numeracyjna | (+48) 91 | |
| Kod pocztowy | 72-105 | |
| Tablice rejestracyjne | ZGL | |
| SIMC | 0775379 | |
|
Położenie na mapie gminy Goleniów
 Lubczyna
|
||
|
Położenie na mapie powiatu goleniowskiego
Lubczyna
|
||
|
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Lubczyna
|
||
|
Położenie na mapie Polski
Lubczyna
|
||
| 53°30′13″N 14°42′39″E/53,503611 14,710833 |
||
Lubczyna (do 1945 Lübzin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Goleniów.[1][2]
W latach 1945-1954 i 1973-1976 istniała gmina Lubczyna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Geografia[edytuj]
Wieś położona nad jeziorem Dąbie, w Dolinie Dolnej Odry.
Historia[edytuj]
Osadnictwo na tym terenie istniało już od epoki ceramiki sznurowej, na co wskazują liczne odkrycia archeologiczne. Wieś została założona na planie ulicówki, a w XIX wieku została rozbudowana do wielodrożnicy. Pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1124 roku. W XIII wieku książę Barnim I posiadał tutaj swoją letnią siedzibę, a w okolicznych lasach urządzał sobie polowania. To on sprowadził także na te ziemie osadników z Niemiec i z Holandii, którzy osuszali podmokłe tereny. W 1303 roku książę Otton II nadał wieś Janowi von Wussow. Do XIV w. jednak część wsi była w ciągłym posiadaniu miasta Szczecina. Przez Lubczynę biegła główna droga łącząca Szczecin z Goleniowem. Z tym pierwszym wieś posiadała także wodne połączenie handlowe przez jezioro Dąbie. W 1747 spadkobiercy rodziny von Wussow sprzedali wieś królewskiemu fiskusowi. Potem Lubczyna wróciła w posiadanie dawnego rodu, a następnie przechodziła z rąk do rąk rodzin von Schwinow, von Flemming i von Kurovsky. W 1805 wieś przeszła w posiadanie rodziny von Borgstade, której była własnością do 1939 roku. W ciągu XIX wieku wieś przeżywa ciągły rozwój, w 1867 zamieszkuje ją ponad 1630 osób. Większość mieszkańców stanowili rolnicy i rybacy, mniej było rzemieślników, handlarzy ryb i żeglarzy. W Lubczynie znajdował się nieistniejący już kościół ,cmentarz i szkoła . W 1925 roku wieś z koloniami (m.in. Borzysławiec) liczyła sobie 1560 mieszkańców. W 1945 przeszła w ręce polskie. Po wojnie wieś nosiła przejściowo nazwę Lubczyn[3]. Nazwę Lubczyna wprowadzono urzędowo rozporządzeniem Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 roku[4]. Obecna zabudowa wsi pochodzi w większości z początków XX wieku, jednak wiele domów jest całkowicie nowych.
Obecnie 542 mieszkańców (2009)[5]. W północnej części wsi znajduje się lapidarium ewangelickie, utworzone w 2003 (rocznica 700-lecia wsi). Znajdują się tam krzyże i płyty nagrobne sprowadzone z wielu zniszczonych cmentarzy poniemieckich w gminie Goleniów. Jest to szczególne miejsce pamięci dla mieszkających w tych stronach przed II wojną światową Niemców. Pośrodku lapidarium znajduje się kamień pamięci, upamiętniający mieszkańców Lubczyny, którzy zginęli w I wojnie światowej. We wsi znajdują się: Ochotnicza Straż Pożarna ,punkt lekarski i szkoła .
Turystyka[edytuj]
Lubczyna rozwija się przede wszystkim jako wieś turystyczna. Nad jeziorem Dąbie znajduje się szeroka, piaszczysta plaża, ulubione miejsce letniego wypoczynku mieszkańców Goleniowa i okolic. Kąpielisko jest strzeżone, znajduje się tutaj akwarama i przebieralnie. Obok znajduje się port jachtowy i przystań. Lubczyna jest bazą sekcji żeglarskiej Goleniowskiego Młodzieżowego Domu Sportu. Obok stoi wypożyczalnia sprzętu pływającego. Przed II wojną światową z Lubczyny do Szczecina i Stepnicy kursowały statki białej floty. Obecnie prowadzi szlak kajakowego Meandry Iny z Goleniowa Iną do Odry, następnie przez jezioro Dąbie do Lubczyny. Przy plaży mieści się kilka punktów gastronomicznych i handlowych. Nieopodal ośrodki wypoczynkowe Ośrodka Sportu i Rekreacji (dawny Goleniowski Młodzieżowy Dom Sportu - GMDS).
Planowana jest organizacja szlaku wodnego Berlin - Szczecin - Bałtyk.
Oświata[edytuj]
We wsi działa Szkoła Podstawowa im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
Gospodarka[edytuj]
We wschodniej części Lubczyny znajduje się papiernia "Hersta". Jest także kilka sklepów spożywczych.
Administracja[edytuj]
W Sołectwie Lubczyna oprócz wsi Lubczyna znajdują się inne miejscowości:
Przysiółek:
Części wsi Lubczyny:
Okoliczne miejscowości: Iwno, Czarna Łąka, Rurzyca, Kępy Lubczyńskie, Borzysławiec
Przypisy
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Encyklopedia Szczecina. T. Suplement 2. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2007, s. 170. ISBN 978-83-89341-53-2. (pol.)
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. (M.P. z 1946 r. Nr 142, poz. 262, s. 5)
- ↑ BDL. „Miejscowości - wszystkie cechy”. www.stat.gov.pl.
