Czarna Łąka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czarna Łąka
wieś
Ilustracja
Czarna Łaka - widok od strony Pucic.
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

goleniowski

Gmina

Goleniów

Wysokość

- 1 m n.p.m.

Liczba ludności (2021)

454

Strefa numeracyjna

91

Kod pocztowy

72-123[2]

Tablice rejestracyjne

ZGL

SIMC

0775238

Położenie na mapie gminy Goleniów
Mapa konturowa gminy Goleniów, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Czarna Łąka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Czarna Łąka”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Czarna Łąka”
Położenie na mapie powiatu goleniowskiego
Mapa konturowa powiatu goleniowskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Czarna Łąka”
Ziemia53°27′30″N 14°43′17″E/53,458333 14,721389[1]

Czarna Łąka (niem. Wilhelmsfelde) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Goleniów[3]

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa szczecińskiego. W roku 2009 miejscowość liczyła 230 mieszkańców, w 2011 liczyła 264, a w 2021 liczyła 454 zameldowanych mieszkańców[4].

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Wieś leży w Dolinie Dolnej Odry, ok. 600 m na wschód od jeziora Dąbie, ok. 16 km na południowy zachód od Goleniowa, przy drodze łączącej Lubczynę ze Szczecinem.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Czarna Łąka powstała z połączenia wsi Wilhelmsfelde z wsią Bergland (Bystra). Tę drugą wzmiankowano już w XIV wieku, kiedy istniał tutaj folwark książęcy podarowany miastu Szczecin. W roku 1750 niejaki von Sydow, otrzymawszy te tereny od Fryderyka II, założył tutaj wieś, osiedlając Holendrów, powstaje wieś ulicówka. Mieszkańcy trudnili się głównie połowem ryb w jeziorze Dąbie. Obok folwarku znajdował się tutaj młyn, leśniczówka, kościół, szkoła, cmentarz i przystań rybacka. Podczas II wojny światowej Bystra została prawie całkowicie zniszczona. Zniknął kościół, młyn i inne ważne budynki, resztki zagród zostały włączone do Czarnej Łąki. W 1915 roku zamieszkiwało tutaj ok. 290 osób, znajdował się wiatrak, zakłady rzemieślnicze i przystań rybacka.

Po II wojnie światowej Czarna Łąka nosiła przejściowo nazwę Stefanowo[5]. Obecną nazwę wprowadzono urzędowo 9 grudnia 1947 roku[6].

Zabudowa wsi pochodzi w większości z lat 30. XX wieku (domy ceglane) oraz z okresu polskiego. Większość budynków mieszkalnych zostało wybudowanych na początku lat 2000, zaś pierwszy dom po wojnie powstał w 1994 roku. Wieś, niegdyś rybacka, stopniowo zmieniła swój charakter na rolniczo-wypoczynkowy. Jedyną atrakcją położonej wśród łąk i pastwisk miejscowości jest jezioro Dąbie z małym pomostem. W Czarnej Łące znajduje się plaża, ośrodek wypoczynkowy i wiele prywatnych domków letniskowych nad brzegiem jeziora. Wieś chętnie odwiedzają mieszkańcy Szczecina oraz Goleniowa. Miejscowość znajduje się także na obszarze podmiejskim Szczecina, który może być w przyszłości dużo gęściej zaludniony[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 18889
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 174 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  4. Wieś Czarna Łąka (zachodniopomorskie) » mapy, GUS, nieruchomości, regon, kod pocztowy, atrakcje, edukacja, kierunkowy, demografia, zabytki, tabele, statystyki, linie kolejowe, liczba ludności [online], Polska w liczbach [dostęp 2024-03-08] (pol.).
  5. Encyklopedia Szczecina. T. Suplement 2. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2007, s. 56. ISBN 978-83-89341-53-2. (pol.).
  6. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 9 grudnia 1947 r. (M.P. z 1948 r. nr 14, poz. 55, s. 15)
  7. Historia. „UMiG”. Goleniów.