Chorągiew pancerna Mroczka

Chorągiew pancerna Mroczka – chorągiew pancerna II połowy XVII wieku.

Rotmistrzem chorągwi był Mroczek (nieznany z imienia).

Zgodnie z umową podpisaną 1 lutego 1683 chorągiew wchodziła w skład korpusu posiłkowego Hieronima Lubomirskiego^[1] na żołdzie cesarza Austrii Leopolda I Habsburga^[2].

Chętnych do zaciągu nie brakowało, ponieważ werbownicy Lubomirskiego oferowali korzystne warunki, zarówno żołd wyższy niż w Rzeczypospolitej jak i zaliczki.

Żołnierze chorągwi wzięli udział w wojnie polsko-tureckiej 1683–1699.

Oba regimenty rajtarskie a także chorągwie pancerne zostały zwinięte i wróciły razem z samym Lubomirskim do kraju jesienią 1685.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ W powierzeniu korpusu Lubomirskiemu nie przeszkadzał cesarzowi fakt, iż 5 lat wcześniej ten sam Lubomirski organizował pomoc dla walczących z cesarzem powstańców węgierskich.
↑ W skład korpusu wchodziły 4 chorągwie pancerne: Grocholskiego, Mroczka, Bielickiego i Kreuza.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Konstanty Górski, Historia jazdy polskiej, Kraków 1894.

[1] W powierzeniu korpusu Lubomirskiemu nie przeszkadzał cesarzowi fakt, iż 5 lat wcześniej ten sam Lubomirski organizował pomoc dla walczących z cesarzem powstańców węgierskich.

[2] W skład korpusu wchodziły 4 chorągwie pancerne: Grocholskiego, Mroczka, Bielickiego i Kreuza.

[1]

[2]