Erminio Valenti – Wikipedia, wolna encyklopedia

Erminio Valenti
Kardynał prezbiter
Data i miejsce urodzenia	1564 Spoleto
Data i miejsce śmierci	22 sierpnia 1618 Faenzy
Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	1605
Biskup Faenzy
Okres sprawowania	1605-1618

Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	18 września 1605
Kreacja kardynalska	9 czerwca 1604
Kościół tytularny	S. Maria in Traspontina

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	18 września 1605
Konsekrator	Pietro Aldobrandini
Współkonsekratorzy	Ludovico de Torres Laudivio Zacchia

Erminio Valenti (ur. w 1564 w Spoleto, zm. 22 sierpnia 1618 w Faenzy^[1]) – włoski kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu studiów został doktorem prawa, i adwokatem w Rzymie u kardynała Ippolito Aldobrandiniego^[1]. Następnie był sekretarzem kardynała Pietro Aldobrandiniego i kanonikiem w bazylice watykańskiej^[1]. 9 czerwca 1604 został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Maria in Traspontina^[2]. 3 sierpnia 1605 został wybrany biskupem Faenzy, a 18 września przyjął sakrę^[2]. Funkcję tę pełnił do śmierci^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Valenti, Erminio. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-10-21]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Erminio Cardinal Valenti. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-10-21]. (ang.).

Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej

Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1551–1644)	Girolamo Dandini (1551–1555) Carlo Borromeo (1560–1565) Tolomeo Gallio (1565–1566) Girolamo Rusticucci (1566–1572) Tolomeo Gallio (1572–1585) Decio Azzolini (1585–1587) Antonio Maria Graziani (1587–1590) Giovanni Andrea Caligari (1590–1591) Pierbenedetto Peretti (1592–1593) Pietro Aldobrandini i Cinzio Passeri Aldobrandini (1593–1605) Roberto Ubaldini (1605) Erminio Valenti (1605) Lanfranco Margotti (1605–1611) i Martino Malacrida (1605–1608) Porfirio Feliciani (1611–1621) i Giovanni Battista Perugini (1611–1614) Giovanni Battista Agucchi (1621–1623) Lorenzo Magalotti (1623–1628) Lorenzo Azzolini (1628–1632) Pietro Benessa (1632–1634) Francesco Adriano Ceva (1634–1643) Giovanni Battista Spada (1643–1644)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1644-1829)	Giovanni Giacomo Panciroli (1644–1651) Fabio Chigi (1651–1655) Giulio Rospigliosi (1655–1667) Decio Azzolini (1667–1669) Federico Borromeo (1670–1673) Francesco Nerli (1673–1676) Alderano Cibo (1676–1689) Giambattista Rubini (1689–1691) Fabrizio Spada (1691–1700) Fabrizio Paolucci (1700–1721) Giorgio Spinola (1721–1724) Fabrizio Paolucci (1724–1726) Nicolò Maria Lercari (1726–1730) Antonio Banchieri (1730–1733) Giuseppe Firrao (1733–1740) Silvio Valenti Gonzaga (1740–1756) Alberico Archinto (1756–1758) Luigi Maria Torregiani (1758–1769) Lazzaro Opizio Pallavicini (1769–1785) Ignazio Gaetano Boncompagni-Ludovisi (1785–1789) Francesco Saverio de Zelada (1789–1796) Ignazio Busca (1796–1797) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1797–1799) Ercole Consalvi (1800–1806) Filippo Casoni (1806–1808) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1808) Bartolomeo Pacca (1808–1814) Ercole Consalvi (1814–1823) Giulio Maria della Somaglia (1823–1828) Tommaso Bernetti (1828–1829)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (od 1829)	Giuseppe Albani (1829–1830) Tommaso Bernetti (1831–1836) Luigi Lambruschini (1836–1846) Tommaso Pasquale Gizzi (1846–1847) Gabriele Ferretti (1847–1848) Giuseppe Bofondi (1848) Giacomo Antonelli (1848) Antonio Francesco Orioli (1848, ad interim) Giovanni Soglia Ceroni (1848) Giacomo Antonelli (1848–1876) Giovanni Simeoni (1876–1878) Alessandro Franchi (marzec–lipiec 1878) Lorenzo Nina (1878–1880) Lodovico Jacobini (1880–1887) Mariano Rampolla del Tindaro (1887–1903) Rafael Merry del Val (1903–1914) Domenico Ferrata (1914) Pietro Gasparri (1914–1930) Eugenio Pacelli (1930–1939) Luigi Maglione (1939–1944) Pius XII^[A] (1944–1958) Domenico Tardini (1958–1961) Amleto Giovanni Cicognani (1961–1969) Jean-Marie Villot (1969–1979) Agostino Casaroli (1979–1991) Angelo Sodano (1991–2006) Tarcisio Bertone (2006–2013) Pietro Parolin (od 2013)

↑ w latach 1944–1958 nie było osoby na stanowisku sekretarza stanu, jego obowiązki pełnił osobiście papież Pius XII

Kontrola autorytatywna (osoba):