Girolamo Rusticucci

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	26 listopada 1570
Konsekrator	Marco Antonio Maffei
Współkonsekratorzy	Francesco Rusticucci; Giuseppe Pamphilj
Konsekrowani biskupi
Claude Sozomene	1583

Girolamo Rusticucci
	Kardynał biskup
	Praesidium Patriaeque Decus
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	styczeń 1537 ; Cartoceto
Data i miejsce śmierci	14 czerwca 1603 ; Rzym
	Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	1566–1572
	Biskup Senigallia
Okres sprawowania	1570-1577
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	26 listopada 1570
Kreacja kardynalska	17 maja 1570; Pius V
Kościół tytularny	S. Susanna; S. Maria in Trastevere; biskup Porto-Santa Rufina
	Multimedia w Wikimedia Commons

Girolamo Rusticucci (ur. w styczniu 1537 w Cartoceto, zm. 14 czerwca 1603 w Rzymie^[1]) – włoski kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Ludovica Rusticucciego i Diamante Leonardi^[1]. Studiował literaturę i retorykę, a następnie w 1557 udał się do Rzymu, gdzie został osobistym sekretarzem kardynała Michele Ghislieriego^[1]. Wkrótce potem został protonotariuszem apostolskim, a w 1566 – sekretarzem stanu^[1]. 17 maja 1570 został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Susanna^[2]. 16 czerwca tego samego roku został wybrany biskupem Senigallii, a 26 listopada przyjął sakrę^[2]. W tym czasie pełnił także misje legackie we Francji i Hiszpanii, by zmobilizować państwa do krucjaty przeciw Turkom^[1]. 29 listopada 1577 zrezygnował z funkcji biskupa^[1]. W 1588 został mianowany wikariuszem generalnym Rzymu i pełnił ten urząd do śmierci^[1]. W latach 1590-1593 pełnił także rolę kamerlinga Kolegium Kardynałów^[1]. Od 18 września 1597 do promocji do rangi kardynała biskupa i objęcia diecezji suburbikarnej Albano (30 marca 1598), był kardynałem protoprezbiterem^[1]. 21 lutego 1600 został biskupem Sabiny, a 19 lutego 1603 – biskupem Porto-Santa Rufiny^[2]. W związku z tym, od lutego do czerwca 1603 był subdziekanem Kolegum Kardynałów^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Rusticucci, Girolamo. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-10-17]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Girolamo Cardinal Rusticucci. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-10-17]. (ang.).

[FIU-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Rusticucci, Girolamo. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-10-17]. (ang.).

[hierarchy-2] Girolamo Cardinal Rusticucci. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-10-17]. (ang.).

[3] w latach 1944–1958 nie było osoby na stanowisku sekretarza stanu, jego obowiązki pełnił osobiście papież Pius XII

[j-4] urząd sprawował jeszcze trzykrotnie: w 1145, 1147–1149 i 1150–1152

[1]

[2]

[A]

[A]

Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1551–1644)	Girolamo Dandini (1551–1555) Carlo Borromeo (1560–1565) Tolomeo Gallio (1565–1566) Girolamo Rusticucci (1566–1572) Tolomeo Gallio (1572–1585) Decio Azzolini (1585–1587) Antonio Maria Graziani (1587–1590) Giovanni Andrea Caligari (1590–1591) Pierbenedetto Peretti (1592–1593) Pietro Aldobrandini i Cinzio Passeri Aldobrandini (1593–1605) Roberto Ubaldini (1605) Erminio Valenti (1605) Lanfranco Margotti (1605–1611) i Martino Malacrida (1605–1608) Porfirio Feliciani (1611–1621) i Giovanni Battista Perugini (1611–1614) Giovanni Battista Agucchi (1621–1623) Lorenzo Magalotti (1623–1628) Lorenzo Azzolini (1628–1632) Pietro Benessa (1632–1634) Francesco Adriano Ceva (1634–1643) Giovanni Battista Spada (1643–1644)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1644-1829)	Giovanni Giacomo Panciroli (1644–1651) Fabio Chigi (1651–1655) Giulio Rospigliosi (1655–1667) Decio Azzolini (1667–1669) Federico Borromeo (1670–1673) Francesco Nerli (1673–1676) Alderano Cibo (1676–1689) Giambattista Rubini (1689–1691) Fabrizio Spada (1691–1700) Fabrizio Paolucci (1700–1721) Giorgio Spinola (1721–1724) Fabrizio Paolucci (1724–1726) Nicolò Maria Lercari (1726–1730) Antonio Banchieri (1730–1733) Giuseppe Firrao (1733–1740) Silvio Valenti Gonzaga (1740–1756) Alberico Archinto (1756–1758) Luigi Maria Torregiani (1758–1769) Lazzaro Opizio Pallavicini (1769–1785) Ignazio Gaetano Boncompagni-Ludovisi (1785–1789) Francesco Saverio de Zelada (1789–1796) Ignazio Busca (1796–1797) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1797–1799) Ercole Consalvi (1800–1806) Filippo Casoni (1806–1808) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1808) Bartolomeo Pacca (1808–1814) Ercole Consalvi (1814–1823) Giulio Maria della Somaglia (1823–1828) Tommaso Bernetti (1828–1829)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (od 1829)	Giuseppe Albani (1829–1830) Tommaso Bernetti (1831–1836) Luigi Lambruschini (1836–1846) Tommaso Pasquale Gizzi (1846–1847) Gabriele Ferretti (1847–1848) Giuseppe Bofondi (1848) Giacomo Antonelli (1848) Antonio Francesco Orioli (1848, ad interim) Giovanni Soglia Ceroni (1848) Giacomo Antonelli (1848–1876) Giovanni Simeoni (1876–1878) Alessandro Franchi (marzec–lipiec 1878) Lorenzo Nina (1878–1880) Lodovico Jacobini (1880–1887) Mariano Rampolla del Tindaro (1887–1903) Rafael Merry del Val (1903–1914) Domenico Ferrata (1914) Pietro Gasparri (1914–1930) Eugenio Pacelli (1930–1939) Luigi Maglione (1939–1944) Pius XII^[A] (1944–1958) Domenico Tardini (1958–1961) Amleto Giovanni Cicognani (1961–1969) Jean-Marie Villot (1969–1979) Agostino Casaroli (1979–1991) Angelo Sodano (1991–2006) Tarcisio Bertone (2006–2013) Pietro Parolin (od 2013)